intro
เมะ:เอาล่ะ ตื่นได้แล้วนะ เด็กน้อยอายุ16ต้นๆ//ลูบแก้มเคะ+จับหน้าเคะเชิดขึ้น
เคะ:อ่ะ..//ตื่นขึ้นมาในสภาพที่ทั้งตัวนั้น เปลื้องผ้า
ดวงตามองเห็นเพียงสีดำ ความมืด ภายใจ้ผ้าบางสีดำที่ปิดดวงตาคู่นี้อยู่ ข้อมือถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนยาวจากกำแพง ข้อเท้าก็ถูกล่ามไว้ดั่งนักโทษ
เคะ:นี่ผม..อยู่ที่ไหน?//พูดด้วยเสียงแหบเสียงแหบแห้ง
เมะ:อยู่บ้านสามี
คำตอบแสนงุนงง ทำทินริวเอียงขอตามเสียงตรงหน้า...คน คนนี้
ต้องการอะไร
เมะ:เธอกล้ามากเลยนะ ที่แอบลักลอบเข้ามาถ่ายรูปในถิ่นของฉัน//ยกยิ้ม
เคะ:...
เมะ:บางทีก็ไม่ต้องรีบร้อน ดิ้นรนมาหาสามีถึงที่ก็ได้นะ//ลูบหัวเคะ
เคะ:กล้องของผม..อยู่กับคุณ?
ทินริวถามคนตรงหน้าอย่างหยั่งเกรง สามี? คนคนนี้ต้องการอะไร
เมะ:อ้าวๆ อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ พวกแกออกไปก่อน
ไทม์ไทน์ มาเฟียหนุ่มอายุ 25 สั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
ก่อนจะเข้ามาใกล้สมบัติล้ำค่าตรงหน้า ที่กำลังก้มหน้า ด้วยความกลัว
เมะ:เธอจำคู่หมั้น ของเธอ..ไม่ได้จริงๆหรอ ทินริว?//ถามด้วยเสียงกวนๆ+มือกลับไล้ไล่สำผัสไปที่แขนนวล
เคะ:ปล่อยผมไปเถอะนะ อย่ากักขังไว้ที่นี่//ต้นขาอ่อนระทวน
เมะ:หึ..//หน้ายิ้มก่อนจะพลีมือหนาวางที่ตัวเคะ
เคะ:ช่วยวางมือลงทีเถอะ//หน้าแดง ดั่งเพชรปราง
เมะ:หือ? เอางั้นหรอ?//ลมหายใจรดสัมผัสที่คอขาว+จ้วงนิ้วทิ่มที่ช่องทาง
เปิดช่องชมพูหวาน
เคะ:อ๊าๆ//ครางระทำ//ช่วยอย่าทำ...ผมแบบนี้ ฮึก..อึก
เมะ:เอาล่ะ มาเริ่มกัน
เสียงทุ้ม เอ่ยออกมา ยิ้มแสยะลิ้นหนา เลียกายและ ดูดปากสวย
ก่อนจะจ่อแก่นกลาง ที่ทางสีสวย ที่สั่นระริก
เคะ:อ๊า ไม่นะ ไม่..อย่าทำ ยะ อ๊ะ อ๊ะ//สั่น
ทินริวอ้อนวานอย่างหน้าสงสาร แม้ไทม์ไทน์จะผ่อนคลายให้แล้ว
แต่สำหรับทินริว มันเร็วเกินไป
แท่งใหญ่ของไทม์ไทน์ ยัดลงไปอย่างรุนแรง ก่อนจะสุดจนถึงจุดกระสัน
เคะ:อ๊าาาาา//ครางอย่างเจ็บปวด
เสียงครางออกมาจากปากคนตัวเล็ก
ที่ไม่รู้อะไรเลย
เคร้ง เคร้ง
เสียงโซ่ตรวนสาดกระเเทก เคลื่อนไปมา ตามแรงของคนที่โดน
พันธนาการอยู่
เมะ:ดังกว่านี้สิ ...ต่อไป เธอจะเป็นภรรยา ที่ต้องทำแบบนี้บ่อยๆนะ//
เสียงทุ้มกระซิบข้างหูของเคะ
เคะ:อื้อ...ไม่เอา
ทินริวปฏิเสธอย่างโรยรา
เมะ:เห้อ....พ่อของเธออุส่าห์ส่งมอบเธอให้กับฉันเลยนะ//ยิ้มอย่างสนุก+จูบลงรอยที่แผ่นหลังเนียนและท้ายทอยของเคะ
เคะ:อื้อ...ฮือ//รับแรงกระแทกจนเหงื่อโชก
เมะ:ฉันต้องถนุถนอมซะหน่อยสินะ?//กระแทกแรงถี่กว่าเดิม
เคะ:อะ..อะไร กะอ๊าาาา//กำจิกมือตัวเองแน่น
ถามไม่ทันจบ คนตัวใหญ่ก็กระแทกเข้ามาอีกครั้ง
เคะ:อือ..พอ ทีเถอะ//เสียงแหบพร่า อ้อนวอนครั้งสุดท้าย
เมะ:ซี๊ด...
เคะ:ฮ๊า...อือ..อื๊อ..อือ พอซักที ผมเจ็บ
เหงื่อไหลรินโชกพร่าเต็มเนื้อตัว น้ำลายในปากไหลรินออกมาด้วยความกระหาย
ดวงตาเยิ้มหนัก พยายามตั้งสติ หักห้ามคนที่อยู่ด้านหลัง
ก่อนจะสลบไปทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่เสร็จ
เมะ:อ่า...หลับสะแล้ว อึ๊บ//ดึงเอวเคะขึ้นจนอีกคนโค้งโก่ง ก่อนจะลูบไล้ท่อนของเคะ ให้มือชุ่มน้ำเคะ ยัดนิ้วเรียวยาวไปในโพรงปากเล็ก
เคะ:อือ..
เมะ:อ่า..ทินริว//กระแทกใส่อีกสองสามทีแล้วปล่อยน้ำออกมาจนทะลัก+ยิ้ม
เมะ:งั้นเดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังตอนเธอตื่นก็ได้ .. ที่รัก//ก้มหน้าลงพรหมจูบเคะ+ถอดโซ่ตรวนและอุ้มพาตัวของเคะไปไว้ที่เตียงขาวใหญ่และเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย
เมื่อเสร็จกิจ ไทม์ไทน์ก็ลุกออกไป ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
เมะไม่พอใจ..จะต่อให้ในวันต่อไปนะ คุณภรรยา หึหึหึ
ไทม์ไทน์เดินกลับมาฉวยจูบแรกของทินริว และตวัดลิ้นควักน้ำในปากออกมา
และขึ้นเตียงไปกอดคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู
#kuchi
Guest
