♥Invisible "Love" บอกกูทีว่าผีไม่มีจริง!!?♥
ข้าศึก
อะแฮ่มกระผมคนหล่อพ่อรวยหวยแดกนั่งแจกโอริโอ้ มีนามว่า "ข้าศึก"
ผมเป็นนักศึกษาธรรมด๊าธรรมดาแต่เสือกมีผีนิสัยทรามมาอยู่ในบ้านทั้งที่ไม่ได้เชิญ
ไอคนหล่ออย่างผมต้องทำใจ ทำบุญกรวดน้ำไปให้ผีหน้าเหี้ยตัวหนึ่ง แหะๆ หล่อแล้วใจดีแบบผมนี่หาไม่ได้ที่ไหนอีกแล้ว
"ไม่ได้เจ้าชู้แต่ไม่รู้จะเลือกใคร... ถ้าอยากคบก็ทิ้งเบอร์ไว้...ถ้าถูกใจจะโทรกลับไปเอง!!! หุหุ"
♥--------------------------------------------------------------♥
ไอผีหน้าม่อ
ผมก็แค่เห็นว่าบ้านสวยดีเองนะ และลูกเจ้าของบ้านก็ดันน่ารักน่าแกล้งซะได้ หึๆ ผมตามติดเจ้าเด็กนั่นตลอด
ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องใช้พลังและอุบายของผมเข้าสูั
เพื่อให้อยู่ในบ้านหลังนี้ให้ได้
"ความรักมันไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง!... ลองที่ระเบียงบ้างก็ได้"
♥-------------------------------------------------♥
บทนำเล็กๆน้อยๆ
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าที่แสนสดใส เสียงนกเวรที่ทำกูตื่น และแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างจนผิวกูไหม้
ผมลุกขึ้นมาด้วยความงัวเงีย สบัดหน้าซ้ายแลขวา
ควานหานิฬิกา อะไรวะเพิ่งจะเที่ยง(เพิ่ง?)นอนต่อ!
คิดได้ดังนั้นจึงล้มตัวลงนอน อยู่ๆก็เกิดเอ่ะใจขึ้นมาว่าเมื่อกี้เห้นคนนอนอยู่ข้างๆ ห๊ะ?? คน?? กูก็อยู่บ้านคนเดียวนี่หว่าใครฟระ
ด้วยความสงสัยจึงเปิดตาขึ่นมาพบกับคน คนจิงๆเว้ยเห้ย เอาแล้วแล่ว แล่ว แล่ว แล่ว ใครวะเนี่ยมันเปนโจรรึป่าวมาขโมยของ
แบบว่าง่วงเลยนอนด้วยไรงี้(?)
จะบ้าหรอ หน้าตาก็ถือว่า.....ไอสัสโคตรพ่อโคตรแม่หล่อ เซลล์พันธุกรรมมึงทำมาจากอะไร จมูกก็โด๊งโด่ง
จะยาวแข่งกับพิน็อคคิโอ้รึไงวะ เป็นผู้ชายซะด้วย
น่าจะเป็นผู้หญิงนมตู้มๆมากว่าพ่อจะจับทำเมียให้ อิคึๆ มันเสือกสูงอีก นายแบบหลุดมาบ้านกูป่าววะ(ตอนแรกยังบอกโจร-_-)
ด้วยความสงสัยอีกรอบ จึงจะปลุกให้มันตื่นเพื่อถามที่มาที่ไป
"เห้ยยนายๆตื่นสิ ตื่น....." ขณะมือผมที่กำลังจะเขย่าตัวมันเพื่อปลุกนั้น กลับทะลุตัวมันแล้วไปทาบกับที่นอนแทน
"หืม ว่าไงปลุกกูหาพ่อง กูจะนอน"
ณ ตอนนี้กุเอ๋อแดกไปแล้ว ความรุ้สึกแบบในหัวมันว่างเปล่า หลุดไปนอกจักรวาลแล้ว
"ยะ..อย่าบอกนะว่ามึงเป็นผี"มันพูดกูมึงกับผมก่อนผมก็ไม่เกรงใจล้ะ
"เออกูเป็นผี ไสหัวไปได้และกูจะนอน"ไอเหี้ย!!เป็นผี!? แถงยังผีนิสัยทรามด้วย อีเวรรเอ๊ยย ไอชิบหายย ผีอ่ะผี! แล้วผมก็ตะโกนใส่หน้ามันด้วยความตกใจปนกลัวว่า
"บอกกูทีว่าผีไม่มีจริง!!?"
ข้าศึก:ถึงแม้รักของเราจะสัมผัสไม่ได้....
แต่ใจเรากลับสัมผัสกันได้....
ไอผีหน้าม่อ:รักกันที่ใจใช่สัมผัสทางร่างกาย.....
แค่ใจเรามีกัน ก็พอแล้ว...
เม้าท์(ห)มอยคนเขียน
เอาล่ะเว๊ยยเอาล่ะวา มาเปิดเรื่องใหม่เรื่องนี้ก็จะแบบว่า
การใช้ชีวิตร่วมกับผีผู้ปากเสียและคนผู้ปากหมา พอๆกันเลยคู่นี้
ก็จะมีครบรสเลยนะ เศร้าหมาหงอย ฮาหมอยหยิก เอ็กไซแต_ เอ้ย เต็ด สุด
ก็น้าาจัดการวางหน้าไม่สวยขอโทดนะ พิมพ์ผิดก้ขออภัยด้วย ถึงยังไงก็ลองอ่านดูก่อนน้า
เผื่อจะติดใจใยใย แล้วก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจผู้อ่านด้วยนะค้าาา ดึบดึ๋ยๆ
♥-----------------------------------------------♥
Guest
