เพลิงพระจันทร์เดิมพันสวาท

ชายหนุ่มค่อยๆ ถอนแท่งเอ็นออกมาเบาๆ 

หญิงสาวใจหายวาบ 

… 

เมื่อความต่อเนื่องสะดุดลงในวินาทีสั้นๆ หล่อนรีบส่งสายตาวิงวอน 

… 

ทรมาน เปลวจึงเขย่งปลายเท้าเพื่อกระเด้าเข้าไปอีกครั้ง เสยดุ้นเนื้อเข้าไปสู่ใจกลางกลีบบุปผาชุ่มลื่น รูดรัด ขมิบกลืนลึกลงมาจนสุดลำรัก 

“โอ๊ะ 

!... 

” 

เสียงนั้นเล็ดลอดออกมาจากไรฟันกัดกรอดของหล่อน 

มองดูเขาถอนท่อนเอ็นที่ผงาดกล้า ออกมากลั้น เกร็ง จนแลเห็นหยาดน้ำหล่อลื่นปริ่มน้อยๆ ย้อยเยิ้มอยู่ที่ส่วนปลาย 

หล่อนก้มมองดูมันชำแรก แทรกเข้าใส่พูร่องที่พยายามโอบรัดตัวตนของเขาจนสุดลิ่มลำ ล้ำลึกถึงพวงไข่ 

“อืย 

… 

” หล่อนกัดฟัน เขายิ่งบดเน้น กระเด้าตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ 

เนื้อกับเนื้อแนบสนิทจนรับรู้ได้จากแพรขนสีดำที่โคนลำของเขา กำลังเสียดสีกันกับแพรไหมสีดำระยับ ร่อนรับไปตามจังหวะขยับบั้นท้ายของชายหนุ่มที่กระทั้นกระแทก แลกน้ำแลกเนื้อกันสนั่นไพร 

เสียงแกรกกรากจากปลายเท้าของเปลวที่ขยับเขย่ง เหยียบใบไม้แห้งกรอบที่กองอยู่ใต้ฝ่าเท้า ดังเป็นจังหวะ สม่ำเสมอ ตามแรงส่งจากบั้นท้ายกระแทกกระทั้น ที่ควบคุมความหนักเบาเท่าๆ กัน แต่บางครั้งก็รุนแรงจนแผ่นหลังเปลือยล่อนของหล่อนกระแทกเข้ากับลำต้นขรุขระของต้นไม้ด้วยความลืมตัว เพราะชายหนุ่มกระเด้ารัวไม่ยั้ง