เด็กชายหมูปิ้ง

หมูปิ้งเป็นเด็กในสลัมแห่งหนึ่งในเมืองใหญ่อาศัยอยู่กับยาย พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่ยังแบเบาะ เขาเป็นเด็กดี มีความขยันหมั่นเพียรแต่ไม่มีโอกาสทางการศึกษา จึงต้องเป็นเด็กขายพวงมาลัยในสี่แยกไฟแดงในระแวกนั้น จนกระทั่งวันหนึ่งคุณครูน้ำฝน ครูในโรงเรียนรัฐบาลใกล้ๆ ขับรถผ่านมาเห็นเข้าก็รู้สึกสงสาร จึงเข้ามาพูดคุยกับหมูปิ้งก็ได้ทราบว่าหมูปิ้งอาศัยอยู่กับยายเพียงลำพัง จึงขอให้หมูปิ้งพาไปหายาย เมื่อได้พูดคุยกับคุณยายของหมูปิ้งคุณครูน้ำฝนจึงชักชวนให้หมูปิ้งไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนที่ตนสอนอยู่ ซึ่งคุณยายของหมูปิ้งท่านก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรและยังดีใจที่หลานจะได้เรียนหนังสือ ในช่วงแรกที่เข้าเรียนนั้นหมูปิ้งเรียนหนังสือไม่ทันเพื่อนเลย แต่หมูปิ้งก็ไม่ได้คิดกดดันตัวเอง เขาคิดเสมอว่าสักวันเขาจะต้องเก่งเหมือนเพื่อนๆ ในห้องอย่างแน่นอน หมูปิ้งทบทวนบทเรียนที่เรียนมาทุกวันจนเข้าใจและผลการเรียนของเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนได้อันดับหนึ่งของห้อง ตอนนี้หมูปิ้งได้เข้าศึกษาในระดับม.ปลายแล้ว เขาได้รับทุนเรียนดีมาโดยตลอด คุณครูน้ำฝนและคุณยายของเขาจึงภูมิใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก เขามีความใฝ่ฝันว่าอยากเป็นแพทย์และรู้ว่าต้องใช้เงินจำนวนมากในการเรียน เขาจึงต้องเรียนไปด้วยและทำงานไปด้วยเพื่อเก็บเงินเอาไว้เป็นทุนในการเรียน จนเขาสามารถสอบเข้าคณะแพทย์ได้และส่งตัวเองเรียนจนจบ และได้เป็นหมอสมใจ เมื่อมีงานทำเขาก็ไม่ลืมที่จะตอบแทนบุญคุณของยายและคุณครูน้ำฝนที่ให้กำลังใจและให้ความช่วยเหลือแก่เขามาตลอด

*******************

อันนี้ป้าขอลงในกรณีฉุกเฉินนะคะ เดี๋ยวเรื่องเครื่องมือแค้นแสนเสน่หาจะมาลงให้พรุ่งนี้นะคะ รักและคิดถึงคนอ่านทุกคนค่ะ