LOVE IN THE SHADOWS ในเงารัก JUNE 2015

LOVE IN THE SHADOWS ในเงารัก แรนด์ดี้ มอเรล สตีฟVSปิลันธน์

PROVOKE LOVE   ยั่วสวาท นายท่านโรแกน เบ็น บาร์เน็ตVSใบสน

แรนด์ดี้ มอเรล สตีฟ VS มาดามลันด้า

เธอบอกว่าเธอไม่เคยเชื่อเรื่องทฤฐีโลกกลม กระทั่งเธอได้พบเจอเขามายืนอยู่ตรงหน้า

ถามให้เธอเจ็บปวดโดยไม่รู้ ว่าเธอเป็นใครกับครั้งแรกที่พบเจอกันที่คฤหาสน์หลังนี้ในวันนั้น

เขาจำได้ว่าแววตาเธอขนขื่นเหมือนตอนนี้

เธอแค่ต้องการพูดความในใจเขากับบื้อว่าลันด้าหลงใหลในความหล่อเหลาของเขาในตอนนั้น

เธอต่างหากตัวตนที่แท้จริงที่ทำเขาหลงรักหัวปักหัวปำ

เทียร์รี่ มอเรล สตีฟ

“บ้าเหรอเทียรี่ เค้าเสียใจนะ จะหยุดร้องเองได้ไง?”

ฮาโมนี่เถียงคอแข็ง

“เพราะสก็อตนั้นเหรอ?”

เทียร์รี่ยิ้มมุมปากจับชายเสื้อลงเข้าที่เหมือนเดิมเมื่อหล่อนหยุดร้องไห้

“เพราะ พี่ต่างหากปากไม่ดี”

ฮาโมนี่ว่ากระโดดลงจากเตียงผลักร่างอุดมมัดกล้ามเทียร์รี่ให้ออกจากห้อง

เพราะไม่เหมาะสมอย่างเจียมตัวดี เขากลับหันหน้ากลับมาตอกย้ำให้ใจดวงน้อยไกวแกว่ง

ต้องเจ็บปวดเหมือนเป็นคนนอกของครอบครัว ตระกูล มอเรล

“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่พี่เธอ ปากฉันหอมกว่าเธออีกด้วย….”

โรแกน เบ็น บาร์เน็ต

ดาลาสโซ่ โตโม โดรอนเต้

ความบริสุทธิ์ แห่งตะวันออกคือชื่อเรียกของมัน สินค้าที่ออกขายไปทั่วโลก เขาประสบความสำเร็จในวัยสามสิบหกโดยไม่พึ่งพาบารมีของใครปราศจากเงา บิดาหนุนหลังอย่างแท้จริง นอกจากนี้มันยังส่งผลให้เขาเรียนรู้ภาษาไทยอย่างจริงจัง เพื่อแปลคำสาปแช่งที่ถูกฝังสมองจากสาวน้อยวัยสิบแปดที่แม่เล้าจัดส่งมาให้ด้วยราคาที่แพงสมราคา โดยปล่อยเด็กสาวทิ้งเอาไว้ตามยถากรรมเมื่อเสร็จภารกิจถอนสมอ เมืองที่แม้แต่ตำรวจเองยังไว้ใจไม่ได้

รักษฉัตร

รักษ์ฉัตรหันมองกลับไปอย่างเสียดายโอกาส แต่เธอเลือกแล้วครอบครัวมาก่อนเสมอ

แม้อยากต่อเวลาอีกนิดเพื่อจะพูดคุยกันมากกว่านี้เธอกลับต้องแสร้งทำเป็นไม่สนใจทนมอง

ปล่อยเขาไปไม่มีสิทธิ์คิดรั้ง

ดาลาสเวย์ โตโม โดรอนเต้

“ไม่ปฏิเสธใช่ไหม”

ดาลาสเวย์ หัวเราะอย่างรู้ทันมาแก้มแดงตลอดที่คนแสนดีจดจ่อจ้องมองมาห่อดอกไม้จนเสร็จหลังจ่ายเงินเกือบสองพันให้ร้านโล่งเตียนปราศจากดอกไม้ยกเว้นช่อกุหลาบแดงขาวอมชมพูในห่อที่ดาลาสเวย์ อุ้มเอาไว้แนบอกนับรวมได้ 36 ดอก กับความหมายดีๆที่ลงตัว ว่าผมจะจดจำความโรแมนติคเหล่านี้ของเราเอาไว้ แน่ละชายคนนั้นดึงเก็บไว้เองหนึ่งดอกลดจำนวนในสามสิบเจ็ด ดาลาสเวย์ ดูออกว่ามาประทับใจชายแสนดี แม้ไม่อาจเข้าใกล้ได้

Red Rose  ฉันรักเธอ

White Roseความรักอันบริสุทธิ์

Pink Roseและความเสน่หาต่อกัน

ดอกไม้สามสีที่มีอยู่ในห่อเดียว หากน้าลันธน์นำดอกกุหลาบสีเหลืองมาขายมีหวังว่าความหมายของดอกไม้ในอ้อมแขนเขาคงเปลี่ยนไม่คู่ควรนักเหมาะแก่ความเป็นจริงว่าอย่ามโน

ฮาโมนี่   มอเรล สตีฟ

"มีอะไรบ้างมั้ยจ๊ะแม่"

เด็กสาววัยสิบสามปี ถามพร้อมแววตามีความหวัง ด้วยความหิวโหย

"มีสิวะอะนี่ของเอ็งกินรองท้องไปก่อน"

ผู้เป็นแม่หยิบแซนด์วิชกล่องใหญ่กว่ามือออกจากตระกร้าปิกนิคส่งมาให้ เอ่ยกำชับเสียงแหบแห้งเหมือนคนขาดน้ำมาหลายวัน

"เหลือให้ข้าด้วยนะเว้ย อะ…. นี่มีน้ำส้มด้วยเอ็งจะกินหรือเปล่า?"

เด็กหญิงเคี้ยวแซนด์วิชตุ๋ยๆพยักหน้ารับ กล่องน้ำส้มฝากลมขาวกล่องสี่เหลี่ยมขึ้นกระดกอึกใหญ่น้ำผลไม้ที่ตนไม่ได้แตะต้องมานานหลายปี เมื่อครั้งเคยมีอันจะกิน

บนชายหาดไม่มีขยะให้เก็บไปขายเด็กสาวกับแม่จึงอดอาหารมาหลายวันโดยไม่รู้ว่าชายหาดเข้าสู่การจัดระเบียบมากขึ้นเพื่อฟื้นฟูภาพลักษณ์การท่องเที่ยว

มิเกลล่า คอนด์วอย

มิเกลล่ารับกระเป๋าดิออร์คืนจากหญิงสาวตรงหน้ามองตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า

“คุณอยากได้อะไรเป็นการตอบแทน?”

ปิลันธน์ถึงกับนิ่งไปผู้หญิงคนนี้คงเข้าใจเธอผิดอย่างแรง

คาโป โตโม โดรอนเต้

เชษฐ์ตรา เบรามี่ เบ็น บาร์เน็ตVSโดโรธี เบ็นบาร์เน็ต

ไร้สมองจริงๆ ว่าเขาเป็นตาแก่งั้นรึ เชษฐ์ตราส่ายหัวยิ้มเยาะขยับเข้าไปใกล้คว้าร่างอวดดีเข้ามาสวมกอด

เขาขำหล่อน ไม่ทันแล้วงานจัดขึ้นแล้วถึงอย่างไรหล่อนต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดีทิโมธรีแม่สาวขี้งอน

เหมือนตอนหล่อนเด็กๆ ไม่มีผิด เขวี้ยงอัลบั้มรูปปาใส่หน้าหล่อๆ เจริญวัยของเขาต่อหน้าน้าสาวและพ่อแม่

เขายังฝังใจเหตุการณ์นั้นของหล่อนจวบจนถึงวันนี้เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อเป็นที่รักของหล่อน

ไม่ขัดใจหรือทำอะไรก็ตามให้เธอต้องหมางเมินและเลิกรักเขา

เรียวนิ้วยาวยังคงเล่นเย้าร่องสวาทหล่อนใต้ร่มผ้า

ระหว่างเขาจูบไซร้ลำคอขาวนวลที่เฝ้าปรารถนารอคอยจะดูดกัดครอบครองมานานถึงสิบกว่าปี

ศจ. ปีเตอร์ แวนด์ โคนาดร์

คันฉายรีบปาดน้ำตาลวกๆ ขอบใจรินฤดี จัดช่อบูเก้ลงตระกร้าหน้ารถมอเตอร์ไซด์เรียบร้อยห้าช่อ

ไม่ลืมที่อยู่โรงแรม เซ็นต์โดรอนที่เคยไปส่งบ่อยๆ ที่หน้าฟรอน

ตามชื่อที่ระบุเอาไว้ ของคุณ ศจ. ปีเตอร์ แวนด์ โคนาดร์

คันฉายอ่านมันไม่ออก เธอแค่ดูเลขห้องพักเท่านั้น

ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าคันฉายอ่านหนังสือไม่ออก แจงบอกเธอแล้วว่าต้องไปที่ไหนบ้าง

ร้านกาแฟ ฉวี

วี . อพาร์ทเม้นท์

โรงแรม เซ็นต์โดรอน เป็นที่สุดท้าย

คาลอส ลองค์  เซียเวียโซ่

ประเทศไทย

บริเวณ ท่าเรือแหลมบาลีฮาย

“ขอโทษ”

คาลอส เซไปเล็กน้อยพร้อมเป้สะพายแบกบนบ่าเตรียมจะไปนั่งเรือขึ้นเกาะ

กับร่างบอบบางไม่คุ้นชิน กับภาษาไทยชัดเจน แม้มี

เสียงอ้อแอ้ประหม่าราวเป็นเด็กอายุแรกคุย วัยกำลังฝึกพูด

เขามองร่างบางตั้งใจจะเอ่ยบอกว่าไม่เป็นอะไรก็พอดี

กับเด็กสาววัยรุ่นลากตัวเอาหล่อนไปให้ห่างจากเขาออกเสียงดุเอ็ดอึง

เขาจึงได้มองหล่อนชัดเจนถนัดตา หล่อนสวมเสื้อฮู๊ด

ปกปิดเส้นผมสวมแว่นดำปกปิดดวงตาแต่งกายมิดชิดราวกับหลบซ่อนตนจากอะไร ดูเป็นมัมมี้ไปทั้งตัว

ด้วยรักจากใจ  AUTHOR  ANNA BELL DUJARDIN

ปล . สามัญ ก่อนสามานย์ สำหรับนักเขียนที่ชื่นชอบการคัดลอกเป็นชีวิตจิตใจ

กล้าอวดอ้าง ดัดแปลงทำเป็นอีบุ๊คขายหลอกลวงประชาชนทั้งที่ตนเองก็ออกนิยายมาแล้วหลายเล่ม หรือสำนักพิมพ์ค้ำหัว มีสังกัด จะทำอะไรก็ช่วยตรองก่อน ใช่ว่าเห็นเขาไม่ดังยอดอ่านน้อยแล้วจะเอาเนื้อหาไปดัดแปลงตามจริตอย่างไรก็ได้ เพราะถือว่าตัวเองดังกว่าฐานคนอ่านเยอะกว่า ย่อมเชื่อการกระทำชั่วๆ ละเมิด ใครก็ได้ ของตน ถ้าอยากจะดังเพราะเรื่องแดง ก็ขออโหสิกรรมล่วงหน้าให้เลยจ้า.....

นิสมฺม กรณํ เสยฺโย