หน้าร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งในภาคอีสาน
ณ ลานจอดรถสำหรับลูกค้ามีเด็กหน้าตาน่ารักในวัย9ขวบและ10ขวบกำลังวิ่งเล่นกันอยู่
"หยุดนะ"
"ไม่หยุด"
"พี่ตะวันน้องบอกให้หยุด"
"จับพี่ให้ได้สิ"
ร่างเล็กได้ยินดังนั้นจึงตั้งท่าจะวิ่งตามอีกรอบก็ได้ยินเสียงของคนๆนึงดังขึ้นแทรก
"พี่ฟ้าไม่สนใจดินเลย"
เมื่อได้ยินดังนั้นฟ้ากับตะวันก็ระเบิดหัวเราะกันอยู่สองคน ดินเสียงของผู้มาใหม่นั่นคือน้องชายของฟ้าเอง
คนเป็นน้องสุดเมื่อเรียกความสนใจจากพี่ๆแล้วโดนหัวเราะใส่ซึ่งตนคิดว่าคงทำเรื่องน่าอายจึงเบะปากจะร้องให้
ฟ้าเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปหาทันที
"โอ๋เอ๋โอ๋เอ๋ไม่ร้องนะครับพี่สองคนไม่ได้ว่าน้าาา"
ผ่านวันแห่งความสุขไปได้ไม่นานก็ถึงวันต้องจาก
" ฮึกฮึก พี่ตะวันจะไปไหน"
" พี่ต้องไปบ้านของนายแม่ใหญ่ครับ"
" ฮึกฮะฮึก ต้องกลับมานะ"
" พี่สัญญารอพี่นะ "
" สัญญานะ"
" ใส่สร้อยพี่เก็บไว้นะพี่จะกลับมาสัญญา"
" พี่จะกลับมา"
(ขออนุญาติเจ้าของรูปถาพ )
ผ่านไป13ปีในวัย23ปีตะวันหรือชื่อที่มีไม่กี่คนเรียกเป็นซันในวันนี้กำลังคุยสายกับบอดิการ์ดที่จัดการธุระให้ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย
"คืบหน้าบ้างไหม
"ขอโทษครับคุณซันไม่คืบหน้าเลยครับ
ร่างสูงได้ยินดังนั้นจึงตอบ "อืม"กลับไป
แดเนียลบอดิการ์ดประจำตระกูลได้ยินดังนั้นจึงชี้แจ้งต่อ
"ผมจะพยายามต่อครับคุณซันขอโทษด้วยครับ"
"ครับ"
หลังจากสี่ปีที่แล้วที่ซันกลับไปบ้านเก่าจังหวัดนึงในภาคอีสานพบแต่ความว่างเปล่าเพราะที่ดินที่เคยเป็นซูเปอร์มาร์เก็ตของครอบครัวฟ้าได้กลายเป็นปั้มน้ำมัน ซันเห็นดังนั้นจึงเข้าไปสอบถามข้อมูลว่า2ปีให้หลังจากที่เค้าจากมาน้องชายของฟ้าก็ถูกลักพาตัวตามหาอยู่นานจนครอบครัวของคุณแม่ฟ้ามาตามกลับซึ่งไม่รู้ว่าที่ไหนจากนั้นก็ไม่มีใครได้ข่าว
"อยู่ที่ไหนครับได้กินเค้กรสโปรดบ้างไหมคิดถึงจัง"
Guest
