นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน เพื่อความบันเทิงเท่านั้น
หากมีข้อความ พาดพิงหรือกระทบกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ใดๆ กราบขออภัย
ด้วยนะ
(( ขอแก้ไขเอารูปบุคคลออกนะคะ ))
บทนำ
อาการง่วงงุนจู่โจมเข้ามาหาผมอย่างหนัก ผมพยายามสบัดหัวหลายครั้งเพื่อไล่มัน นี่กำลังขับรถอยู่นะโว้ย ให้ตายเถอะ อีกนิดเดียวก็ถึงทางเข้าไร่แล้วฝืนไว้ๆ ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หน้าปัด เกือบๆจะตีสามอยู่รอมร่อ ผมคงกลับถึงบ้านแล้วนอนตีพุงสบายไปแล้วถ้าไม่ต้องไปส่ง คุณหนูแอนนาลูกสาวนักการเมืองคนสวย ที่เกาะแขนผมแจตั้งแต่งานเลี้ยงเริ่ม แล้วเธอก็ดื่มจนเมามายขอร้องให้ผมไปส่งเธอที่คอนโดในเมืองอีก ไอ้ผมก็สุภาพบุรุษแหละครับไปก็ไป ไม่ได้คิดอะไร แต่พอถึงคอนโดแล้วนี่ซิ กว่าจะชิ่งกลับมาได้ก็ลำบากโขอยู่ ก็เข้าใจนะว่าเธอเมาแต่ไอ้สายตากับอาการท่าทางเชิญชวนนั้นมันไม่ค่อยงามเท่าไหร่ และก็จะอันตรายกับตัวเธอมากด้วยถ้าคนที่ไปส่งไม่ใช่ผม คิดๆไปแล้วผมอาจจะหัวโบราณเกินไปหรือเปล่านะ
...เอี๊ยดดดดดดดดดด......
" เฮ้ย อะไรวะ " ผมเหยียบเบรคทันทีที่เห็นเงาวูบไหวตัดหน้ารถในระยะสิบห้าหลา หัวและตัวผมกระแทกกับพวงมาลัยรถจนแทบตกลงจากเบาะ ดีนะที่ยังคาดเข็มขัดนิรภัยและขับไม่เร็วเท่าไหร่นัก
ผมขยับตัวเข้าที่เข้าทางก่อนจะปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยออกพร้อมกับเปิดประตูรถเดินอ้อมมาดูที่ด้านหน้า
" คนนี่หว่า " ไฟสูงจากหน้ารถที่เปิดอยู่ทำให้ผมมองเห็นว่ามีคนนอนคว่ำแถมยังไม่ได้สวมเสื้ออีกต่างหาก ใบหน้าตะแคงไปด้านหนึ่งผมยาวดำสยายปิดเสี้ยวหน้าห่างจากรถผมประมาณสองเมตรได้ ใครวะมาเดินดึกดื่นขนาดนี้ เสื้อก็ไม่ใส่ ผมก็เสียวๆเหมือนกันครับเป็นพวกแก๊งมิจฉาชีพหรือเปล่านี่ ผมเหลียวมองรอบๆตัวทุกอย่างเงียบกริบ ไร่แถบนี้ผมก็รู้จักทั้งนั้นไม่เคยมีข่าวการก่อเรื่องพวกนี้นะ
ผมค่อยๆเดินเข้าไปหา เอามือไปอังดูที่จมูก
ยังหายใจปรกติ ผมมั่นใจว่าไม่ได้ชนนะเมื่อกี้ ผมเบรคทันแน่นอน หรือว่าตกใจจนเป็นลมไปอย่างงั้นเหรอ
" เธอ ๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่า " ผมเขย่าตัวแล้วเรียก เงียบ...... ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเรียกอีกหลายรอบก็เหมือนเดิม ผมจับร่างนั้นพลิกมาให้นอนหงาย เผื่อมีแผลหรือร่องรอยอะไรที่ผมมองไม่เห็น แล้วผมก็แปลกใจเล็กน้อย เป็นผู้ชายนี่หว่าดูจากหน้าอกที่เปล่าเปลือยไร้รอยนูน ครั้งแรกผมคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีกนะ ก็ลักษณะผิวพรรณและรูปร่างมันบอบบางจนเกินจะเป็นผู้ชายได้ แถมยังไว้ผมยาวซะขนาดนั้น แล้วนี่มาจากไหนวะ ดึกๆดื่นๆคงไม่น่าจะมาวิ่งเล่น หรือจะหนีอะไรมาหรือเปล่า ผมคิดไปเรื่อยเปื่อยครับ เอาไงดีวะ เอากลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อนดีกว่า ถ้าเป็นลูกหลานของคนแถวนี้เดี๋ยวก็ค่อยกลับมาส่ง ผมเลยอุ้มมันขึ้นมาให้นอนที่เบาะด้านข้าง ตัวเบาจังเลยแฮะหนักถึง ห้าสิบโลไหมนี่ ผมออกรถมุ่งกลับไร่หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง พรุ่งนี้มีเรื่องให้ต้องทำอีกแล้ว
(( ขอแก้ไขเอารูปบุคคลออกนะคะ ))
บทนำ
อาการง่วงงุนจู่โจมเข้ามาหาผมอย่างหนัก ผมพยายามสบัดหัวหลายครั้งเพื่อไล่มัน นี่กำลังขับรถอยู่นะโว้ย ให้ตายเถอะ อีกนิดเดียวก็ถึงทางเข้าไร่แล้วฝืนไว้ๆ ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หน้าปัด เกือบๆจะตีสามอยู่รอมร่อ ผมคงกลับถึงบ้านแล้วนอนตีพุงสบายไปแล้วถ้าไม่ต้องไปส่ง คุณหนูแอนนาลูกสาวนักการเมืองคนสวย ที่เกาะแขนผมแจตั้งแต่งานเลี้ยงเริ่ม แล้วเธอก็ดื่มจนเมามายขอร้องให้ผมไปส่งเธอที่คอนโดในเมืองอีก ไอ้ผมก็สุภาพบุรุษแหละครับไปก็ไป ไม่ได้คิดอะไร แต่พอถึงคอนโดแล้วนี่ซิ กว่าจะชิ่งกลับมาได้ก็ลำบากโขอยู่ ก็เข้าใจนะว่าเธอเมาแต่ไอ้สายตากับอาการท่าทางเชิญชวนนั้นมันไม่ค่อยงามเท่าไหร่ และก็จะอันตรายกับตัวเธอมากด้วยถ้าคนที่ไปส่งไม่ใช่ผม คิดๆไปแล้วผมอาจจะหัวโบราณเกินไปหรือเปล่านะ
...เอี๊ยดดดดดดดดดด......
" เฮ้ย อะไรวะ " ผมเหยียบเบรคทันทีที่เห็นเงาวูบไหวตัดหน้ารถในระยะสิบห้าหลา หัวและตัวผมกระแทกกับพวงมาลัยรถจนแทบตกลงจากเบาะ ดีนะที่ยังคาดเข็มขัดนิรภัยและขับไม่เร็วเท่าไหร่นัก
ผมขยับตัวเข้าที่เข้าทางก่อนจะปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยออกพร้อมกับเปิดประตูรถเดินอ้อมมาดูที่ด้านหน้า
" คนนี่หว่า " ไฟสูงจากหน้ารถที่เปิดอยู่ทำให้ผมมองเห็นว่ามีคนนอนคว่ำแถมยังไม่ได้สวมเสื้ออีกต่างหาก ใบหน้าตะแคงไปด้านหนึ่งผมยาวดำสยายปิดเสี้ยวหน้าห่างจากรถผมประมาณสองเมตรได้ ใครวะมาเดินดึกดื่นขนาดนี้ เสื้อก็ไม่ใส่ ผมก็เสียวๆเหมือนกันครับเป็นพวกแก๊งมิจฉาชีพหรือเปล่านี่ ผมเหลียวมองรอบๆตัวทุกอย่างเงียบกริบ ไร่แถบนี้ผมก็รู้จักทั้งนั้นไม่เคยมีข่าวการก่อเรื่องพวกนี้นะ
ผมค่อยๆเดินเข้าไปหา เอามือไปอังดูที่จมูก
ยังหายใจปรกติ ผมมั่นใจว่าไม่ได้ชนนะเมื่อกี้ ผมเบรคทันแน่นอน หรือว่าตกใจจนเป็นลมไปอย่างงั้นเหรอ
" เธอ ๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่า " ผมเขย่าตัวแล้วเรียก เงียบ...... ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเรียกอีกหลายรอบก็เหมือนเดิม ผมจับร่างนั้นพลิกมาให้นอนหงาย เผื่อมีแผลหรือร่องรอยอะไรที่ผมมองไม่เห็น แล้วผมก็แปลกใจเล็กน้อย เป็นผู้ชายนี่หว่าดูจากหน้าอกที่เปล่าเปลือยไร้รอยนูน ครั้งแรกผมคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีกนะ ก็ลักษณะผิวพรรณและรูปร่างมันบอบบางจนเกินจะเป็นผู้ชายได้ แถมยังไว้ผมยาวซะขนาดนั้น แล้วนี่มาจากไหนวะ ดึกๆดื่นๆคงไม่น่าจะมาวิ่งเล่น หรือจะหนีอะไรมาหรือเปล่า ผมคิดไปเรื่อยเปื่อยครับ เอาไงดีวะ เอากลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อนดีกว่า ถ้าเป็นลูกหลานของคนแถวนี้เดี๋ยวก็ค่อยกลับมาส่ง ผมเลยอุ้มมันขึ้นมาให้นอนที่เบาะด้านข้าง ตัวเบาจังเลยแฮะหนักถึง ห้าสิบโลไหมนี่ ผมออกรถมุ่งกลับไร่หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง พรุ่งนี้มีเรื่องให้ต้องทำอีกแล้ว
Guest
