เกลวลิน พัฒนาวงศ์ (อายุ 24 ปี)
เธอหญิงสาวผู้ไม่เคยสนใจใคร มักมองสิ่งต่างๆเป็นเรื่องที่น่าเบื่อเสมอ จนได้มาพบกับเขาชีวิตเธอก็เปลี่ยนไป
"ไอ้แฟนเด็กเฮงซวยย !!!"
กายชาติ นิวัฒนากุล (อายุ 21 ปี)
เขาเป็นผู้ชายที่ชื่นชอบการแต่งรถ และเล่นเกมส์เป็นชีวิตจิตใจ นอกจากของสองสิ่งนี้ก็มีเพีบงเธอเท่านั้นที่ทำให้เขาสนใจได้
"ถึงจะเฮงซวย. แต่ก็-วยใหญ่นะครับ"
ตัวอย่าง
พลั่กก!!
"ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้นะ เป็นบ้ารึไง" เกลวลินสบถออกมาอย่างหัวเสีย หลังจากที่จู่ๆก็โดนคนที่อายุน้อยกว่าแต่ตัวโตกว่าลากออกมาจากสนามแข่งโดยไม่มีเหตุผล แต่เมื่อเงยหน้ามองคนตรงหน้าปากเล็กๆที่กำลังจะพ่นคำด่ามากมายออกมาก็ต้องหุบลงทันทีเมื่อเจอสายดุดันจากคนตรงหน้า
"แต่งตัวแบบนี้มาที่แบบนี้ คิดจะมายั่วหนุ่มที่ไหนกัน ผมสนองให้พี่ไม่ถึงใจรึไงถึงได้มาแรดหาผู้ชายใหม่แบบนี้"
เพี้ยะะ
"มันจะมากไปแล้วนะ ใช่ นายมันสนองให้พี่ไม่พอไง เด็กอย่างนายจะเข้าใจอะไรวันๆเอาแต่บ้าแต่งรถ เล่นเกมส์ นายมันเฮงซว..อ๊ะะ"คำพูดสุดท้ายที่กำลังจะออกจากปากคนตัวเล็กต้องหยุดลงเพราะมือใหญ่ของคนตัวโตกว่าที่ออกแรงบีบปากเล็กๆนั้นด้วยความโกรธจนหลงลืมไปว่าคนที่โดนกระทำนั้นจะเจ็บซักแค่ไหน ความร้อนภายในจิตใจถูกส่งผ่านมาทางดวงตาคมกริบที่จ้องมองคนตรงหน้าราวกับอยากจะฉีกเป็นชิ้นๆ และไม่ทันที่เกลวลินจะได้ดิ้นรนต่อสู้อะไร ร่างหนาตรงหน้าก็ผลักตัวเธอลงกับโซฟาบุหนังอย่างดีทันทีตามด้วยร่างของเขาที่ทาบทับลงมาราวกับเป็นปราการที่แน่นหนา
"ถ้าอยากมากบอกผมก็ได้ ไม่ต้องไปแรดหาผู้ชายคนอื่น พี่เป็นของผมและไม่มีสิทธิ์จะไปยุ่งกับผู้ชายหน้าไหนนอกจากผม อย่าได้เที่ยวไปแบะขาให้ใครคนอื่นจำไว้"ไม่ใช่แค่คำพูดร้อนๆที่ออกมาจากปากเท่านั้น ริมฝีปาดหนายังดูดเม้มไปทั่วลำคอขาวอย่างหนักหน่วง เกลวลินได้แต่เม้มปากไว้แน่นด้วยความเจ็บปวด แม้จะอยากพูดอธิบายซักเพียงใดแต่ดูเหมือนคนตัวโตจะไม่ยอมรับฟังอะไรเลยณตอนนี้ เธอเกลียดเกลียดเขาที่ไม่ยอมเข้าใจอะไร และในขณะเดียวกันก็เกลียดใจตัวเองที่มันรักไอ้เด็กเฮงซวยคนนี้!
"ฮึก ฉันเกลียดนา...อื้มมม"
ตัดฉับ..
ปาดเหงื่ออย่างแรงๆ นี่เป็นเรื่องแรกที่แต่งแนวนี้ (หลังจากแต่งแต่แนวใสๆ) อาจจะมีความผิดพลาดมากต้องขออภัยมาณที่นี้. หลงเข้ามาแล้วอย่าเพิ่งหนีไปไหนน้าาา. ไม่พูดมากดีกว่า ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
Guest
