“หาคนคู่ควรหรือฮะแม่ เท่ากับมีชู้เชียวนะนั่นตายไปต้องปีนต้นงิ้วแน่ๆ “เขาส่งเสียงเยาะหยันให้กับมารดาก่อนจะกวาดตาไปที่ร่างของหญิงสาวสั่งเสียงห้วนว่า
“แต้วกลับไปกับผมอย่าให้แม่มาชี้นำอะไรแบบนี้อีกเด็ดขาดเลยนะ”
จนสองสาวต่างวัยชะงักกึก
“แหม
!
..พ่อลูกชายเทวดานี่เอง แอบฟังคนคุยกัน ไร้มารยาทจริงๆพ่อแม่ไม่สั่งไม่สอนมั่งรึไงนะ อ๊ะ
!
.แต่เหมือนว่าฉันจะสอนแกทุกอย่างเลยนะเรื่องมารยาทนี่ ”
“แม่
!
ผมจะไม่ทนแล้วนะแม่พาเมียผมไปตะลอนแบบนั้นได้ยังไงกัน แต้วเป็นเมียผม
!
”
“เฮอะ
!
ยังไม่แต่งงานมีสิทธิ์เลือกอยู่แล้วย่ะ”
มารดาเขาลอยหน้าลอยตาตอบอย่างไม่ไยดี จากนั้น ตติยาก็ถูกคนสองคนยื้อแขนกันคนละข้างตรงหน้าประตูทางเข้า สงครามระหว่างสองคนอยู่ตรงทางเข้าบริเวณหน้าห้องรับแขกแห่งนี้
“แม่
!
ปล่อยเมียผมนะ”
“แกนั่นแหละปล่อย หนูแต้วเจ็บนะ”
“แม่
!
แต้วเป็นเมียผม แม่ไม่มีสิทธิ์ยกให้ใคร”
“แกต่างหากไม่มีสิทธิ์หนูแต้วมีสิทธิ์เลือกเพราะแก งี่เง่าไม่ยอมแต่งงานเองนี่”
“ผมจะแต่งถ้าผมอยากแต่ง..อย่าบังคับผมนะแม่”
“ฉันจะทำ
!
ทำไม?ฉันเป็นแม่แกนะ แกจะแต่งหรือไม่แต่งบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ “
มารดาขู่เขาเสียงฉิว
“ถ้าไม่..แกก็ปล่อยหนูแต้วซะ พรุ่งนี้เรามีนัดทานมื้อเที่ยงกับคุณอนุรุจน์และอาจจะไปดูหนังฟังเพลงกันต่อจนดึกดื่นจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของบุพเพสันนิวาส..”
“แม่..”
ชายหนุ่มเรียกมารดาด้วยความหงุดหงิดและโกรธไปหมดที่ท่านเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้
“ว่ายังไงล่ะบอกมาเลย”
เขาหันมาสบตา ตติยาอย่างไม่พอใจกัดฟันถามเธอด้วยเสียงอันขุ่นเคือง
“มันสนุกตรงไหนที่บังคับคนให้แต่งงานฮึ คุณคิดว่าพอแต่งงานแล้วจะบงการชีวิตผมยังไงก็ได้ใช่ไหมแต้ว คุณคิดผิดแล้ว..”
“ฉันเปล่าคิดสักหน่อย..ใครจะอยากแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักล่ะ ปล่อยได้แล้วฉันง่วง คุณแม่ขา เราขึ้นไปอาบน้ำแล้วนอนกันดีกว่านะคะ..พรุ่งนี้เรามีนัด”
หญิงสาวหันไปเอ่ยเสียงหวานออดอ้อนกับคุณมาลินีราวกับเป็นลูกสาวของท่านจริงๆซึ่งคุณมาลินีได้แต่ยิ้มรับอย่างชอบใจ
“ได้ยินแล้วใช่ไหมเจ้าหมาหัวเน่า
!
..ปล่อยลูกสาวฉันได้แล้วย่ะ”
ชายหนุ่มขบกรามแน่นก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำลอดไรฟันออกมาอย่างเหลือจะอด
“ก็ได้ฮะแม่
!
..แต่งก็แต่ง พรุ่งนี้เลยเป็นไง ผมว่างทั้งวัน”
เขากระชากแขนหญิงสาวจนหลุดออกจากมารดาก่อนจะตวัดร่างบางไว้ในอ้อมแขนและเดินลิ่วขึ้นชั้นบนท่ามกลางเสียงร้องเย้ดีใจจากมารดา
“ฉันจะไปเตรียมหาสตูดิโอเลือกชุดเจ้าสาวและสถานที่จัดงานนะลูกชาย..ฮะๆ..แกแพ้แล้วพ่อตัวดี”
เสียงมารดาที่ดังไล่หลังมานั่นทำให้เขายิ่งหงุดหงิดกว่าเดิมหลายเท่า แต่ผู้หญิงในวงแขนของเขานี่สิเธอตัวเกร็งไปหมดแล้วเบิกตากว้างมองเขาอย่างหวาดกลัวอยู่ในแววตาคู่สวยนี่
“คุณชนะแล้ว น่าจะยิ้มดีใจนะแต้วที่บังคับให้ผมทำตามความต้องการของคุณได้ คุณแน่มาก”
เขาแทบจะคำรามใส่เธอก่อนจะโยนร่างนั้นลงบนเตียงใหญ่ในห้องนอนของเขาเองหญิงสาวลนลานลุกขึ้นและถอยหนี
“ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับนายซะหน่อย และนั่นไม่ใช่ความคิดของฉัน.”หญิงสาวเถียงเขาจนหน้าแดงก่ำ
“ความคิดของคุณที่ทำให้แม่ผมแปรพักตร์ ไปรักคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง”
เขาโต้กลับเสียงห้วน
“ถ้าลูกฉันมีนิสัยแบบนายฉันก็จะทำเหมือนกันกับที่คุณป้าทำ”
หญิงสาวโต้ตอบออกมาเสียงแข็งพลางถอยหนีร่างสูงที่สาวเท้าเข้ามาใกล้นั่น ชายหนุ่มแสยะยิ้มใส่เธออย่างดุดัน
“ลูกผมก็ต้องเป็นเหมือนผมสิ..และถ้ามีนิสัย งี่เง่าอย่างคุณล่ะก็ผมจะฟาดด้วยไม้เรียวให้ก้นลายไปเลย”
เขาขู่ก่อนจะดึงเสื้อยืดออกจากลำคอตัวเองจนหญิงสาวผวาหน้าตาตื่น
”นายจะทำอะไร..อย่านะ”
“หึ.ผัวเมียเขาทำอะไรกันแม่คุณเวลาดึกๆแบบนี้.คงไม่ได้ซักผ้าแน่.”
“ไม่นะ ปล่อยฉัน.ไอ้คนบ้าโรคจิต ปล่อยฉันนะไหนว่าฉันนมเล็ก ไม่สวยหน้าเหมือนซอมบี้ แล้วมายุ่งกับฉันทำไม.ปล่อยสิวะ?”
หญิงสาวแผดเสียงใส่เขาจนกระทั่งเสียงหายไปในลำคอเพราะถูกกดท้ายทอยไว้แน่นกระชับ เขาบดจูบลงอย่างหนักหน่วงและเรียกร้อง
“ผมชอบซอมบี้”
Guest
