บทนำ
หัวหน้าแผนก: นี่มาเครุ!!นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วทำไมถึงมาสายห้ะ!!นาย!!นายทำงานที่นี่มา3ปียังทำงานไม่ได้เรื่องอีก!!แล้วอย่างนี้จะเอาอะไรไปเทียบกับบริสัทอื่นห้ะ!!??
มาเครุ: ขะ...ขอโทษจริงๆครับหัวหน้าผม...พยายามตื่นเช้าแล้วจริงๆแต่มือทั้งสองข้างมันดันทรยศไปกดปิดสัญญาณนาฬิกาปลุกน่ะครับ--
หัวหน้าแผนก: ทรยศกับผีแกน่ะสิ้!!รีบไปทำงานซะ!!ก่อนที่แกจะโดนไล่ออก!!//หัวหน้าตะหวาดเสียงใส่
//มาเครุรีบวิ่งจ้อไปที่โต๊ะส่วนตัวของตนพร้อมบรรเลงบทเพลงลงคีย์บอร์ด
(ตึก....ตึก!!....ตึก....ตึกๆๆๆๆๆๆๆ)
มาเครุ: หัวหน้าอะไรฟร่ะดุอย่ากับหมาแหนะ//พึมพำ
[อ่า....ทุกคนน่าจะรู้ชื่อผมแล้วนะผมมาเครุ ไค ครับผมก็แค่มนุษย์เงินเดือนคนนึงที่....จน.....จน.....จน.....สุดๆอาหารที่ช่วยชีวิตผมไม่ให้ขาดอาหารได้คือ"บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป"(มาม่า)นั่นแหละมันอร่อยจริงๆนะ
อร่อยกว่าอาหารหรูๆตามภัตตาคารตั้งเยอะแถมถนอมได้นานอีก(อวดอ้างสรรพคุณเกินจริง==กำลังหลอกตัวเอง)บ้านผมก็...ไม่ได้หรูหราหรอกนะ(อพาตเม้นต์)ผมน่ะ(เคย)เป็นพนักงานดีเด่นนะจะบอกให้]
//มาเครุกดแป้นพิมพ์อย่างรีบร้อน
มาเครุ: ในที่สุดดดวู้ววววเสร็จแล้วววเว้ยยยยยยยยยยย//รีบก้าวฝีเท้าไปที่ห้องของหัวหน้าแผนก
ตึง!!//มาเครุวางงานลงที่โต๊ะ
หัวหน้าแผนก: หื้อ??//เปิดอ่าน
หัวหน้าแผนก: เรียนจบอะไรงั้นหรอ??
มาเครุ: ปริญญาโทคะ...ครับ
หัวหน้าแผนก: งั้นหรอ...คำว่า สัมภาษณ์แกยังเขียนผิดเลยเว้ย!!
มาเครุ: เอ๋//อ่าน
"สัมพาด"
มาเครุ: ให้อภัยข้าน้อยด้วยยยยยยย
[อยากรู้เรื่องราวต่างๆที่เแสนจะเข้มข้นอย่าลืมกดติดตามpinkteddybearด้วยนะคร้าบเจอกันep.หน้าคร้าบบบ]
จุบุ=3=เขียนคำอะไรผิดขออภัยน้าคร้าา
Guest
