*****โปรดทราบ*****
เนื้อหาเรื่องนี้เป็นนิยายYaoi(ผู้ชายรักกันเนอะ) ถ้าไม่โอเคกรุณากดปิดค่ะ
คำหยาบมีเยอะพอสมควร เรทบ้างตามอารมณ์คนเขียน
** ย้ำอีกครั้ง นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย Yaoi หรื ผู้ชายเขาได้กัน **
เปิดเรื่อง
30 / 01 / 60
* บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหานะคะ เป็นเพียงความมะโนของผู้แต่งเฉยๆเน้อ*
-รพีภัทร ปริยากรโสภณ-
เพราะเขาผมจึงต้องทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้
'ได้โปรดปล่อยกูไปสักที กูทรมาน'
- สายธาร อธิพัฒน์เดชากร-
เพราะมันคือเกมส์ และผมต้องเป็นผู้ชนะ
'ทรมานมากหรอ หึ มึงจำไว้ว่ามึงต้องทรมานมากกว่านี้อีก'
TAN & FEE
"ได้โปรดปล่อยกูไป"
"ไม่คิดว่ามันจะง่ายไปหน่อยรึไง"
"กูเกลียดมึงธาร"
"แล้วมึงคิดว่ากูรักมึงรึไง"
"ทำไมไม่นอน"
"ไม่เห็นหน้าหมาแล้วนอนไม่หลับ"
"จงรักกู หลงกู คิดถึงกู เสน่หาเพียงกูเพี้ยง"
"มึงทำไรเมีย ไร้สาระ"
"รักไม่รักกูก็พูดดิวะ มึงจะแอ๊บหาเตี่ยมึงหรอ"
"เออรักก็ได้วะ บอกแล้วนี่ไง"
"มึงควรเปลี่ยนจากเรียกกูเมียมาเรียกกูผัวได้ละ"
"เออไอ้ผัวเหี้ย พอใจยัง"
"ฟี้ถ้าวันนึงกูหลงกับมึงมึงจะทำยังไง"
"กูก็จะยืนรอมึงอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน"
"มันคงถึงเวลาที่กูควรปล่อยมึงไปได้แล้ว"
"ได้โปรด มึงอย่าทิ้งกูธาร"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TALK TALK
สาธุโอเพี้ยง จงอ่านกันเยอะๆ จงเม้นกัันเยอะๆ จงบอกต่อกันไปเยอะๆ จงแฮชแทคธารฟี้ในทววิตกันเยอะๆ
@JYTG123
อันนี้เป็นทวิตของเราไปพูดไปคุย ไปเม้าท์ ไปทวงนิยาย ไปด่ากันได้เลยยยยย