ผจนภัยไปกับนายต่างโลก

ตอนที่ 1 สิ่งสำคัญ

ผมมักจะมาอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดเป็นประจำ ชึ้งตั้งอยู่ใจกลางเมื่อง ทุกวัน ผมมักจะยืมหนังสือที่นั้นไปอ่านอยู่ที่บ้านตลอด แล้วนั้นคือจุดที่เปลี่ยนชีวิตผมตลอดกาลในขนาดนั้นผมสดุดกับหนังสือเล่มหนึง มันเขียนไว้ว่า ประตูสู่โลกใหม่ มันทำให้ผมสนใจ จึงได้ยืมไปอ่านที่บ้าน...ในขนาดเดินกลับบ้านผมก็เจอเงาดำๆ เดินตามผมมาตั้งแต่ออกจากห้องสมุดแล้ว มันทำให้ผมกลัวนิดๆ ผมจึงรีบเดินกลับบ้านทันที

(ถ่อนหานใจ) คงไม่ตามมาแล้วมัง ยูกิ. คับ. ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวคับแปปหนึ่งนะคับ และตอนนั้นผมจำได้ว่าผมได้ยืมหนังสือจากห้องสมุดมา ผมจึงลองเปิดอ่านหนังสือนั้น ไหนไหนมาลองอ่านดูสิว่าจะสนุกไหม และในตอนนั้นตอนที่ผมเปิดหนังสือขึ้นมามันมีแสงส่องออกมาจากหนังสือนั้น เดี๋ยวๆ อะไรเนี้ยกำลังเจอดุดเข้าไปบ้าเอ๋ย ปิดสิวะไอหนัวสือบ้านี้ ในขนาดที่ผมพยายามปิดหนังสือเล่มนั้นเงาดำที่ไร้ตามผมก็มา โพ ต่อน่าผมอีกครั้ง ตอนที่กำลังจะมีอะไรบ้างอย่างมากระแทกหัวผม ผมได้ยินเงาปริศนานั้นพูดว่า ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย นั้นมันหมายความว่าไงที่พูดว่าช่วยด้วย

ผัวะ อั่ก ในเมือผมลืมตาขึ้นมาก็ได้พบอะไรบ้างอย่างที่แปลกไป นี้เราอยู่ที่ไหน นะเจ้าตื่นแล้วสินะ ตอนที่ผมกรวดสายตาไปทั่วห้องนั้นผมเห็นคนที่มีหูแมวติดหัวแล้วยังมีห่างอีก นี้พวกเธอใส่หูแมวหรอ ไม่ใช้นะเสียมารยาทนี้คือหูจริงๆยะ หรอ เอ๋

มันทำให้ผมตกใจอย่างแรงจนไม่อยากจะเชื่อ อย่าพูดแล่นๆน่าผมพูดด้วยความตกใจถ้านายไม่เชื่อละก็มาจับดูสิ งั้นขอเสียมารยาท ตอนที่ผมเอามือผมไปจับหูของเธอมันเมื่อจริงมาก แล้วตอนที่เธอพร้อผมก็ลองดึงหูของเธออยากแรง เจ็บๆๆๆ เห๋ ดึงไม่ออกนี้หมายความว่าไง ก็บอกแล้งไง นายชื่ออะไรหรอ ฉันหรอ ก็ อิชิดะ ยูกิ เเล้งเธอละ

ฉัน คาวาริ ริน อืมรินสินะฉันอยากถามอะไรเธอหน่อย...มีอะไรหรอ ที่นี้คือที่ไหน ฮ่าๆ หัวเราะอะไรของเธอหา ก็นายมันตลกนี้น่าตลกอะไรของเธอหา เมื่องนี้นะใครๆก็รู้จัก เออๆ รีบบอกมาเถอะ ก็เมื่องยูกิไง เมื่องเเห่งซากุระสินะ นี้มันอะไรกันเมื่องนี้เราเคยอ่านในหนังสือ นิทานตอนเด็กๆนี้น่า นี้มันคงเป็นเเค่ฝรรสินะ ฮ่าๆๆ คงเป็นเเค่ฝรรสินะ นี้ๆ

รินจัง อะไรหรอ ยูกิคุว ชกน่าฉันหน่อยสิ  เอ๋อยู่ๆนายพูดอะไรออกมาเนี้ย  เอาน่าชกให้เเรงๆเลย ถ้านายของมาขนาดนั้นเเล้วฉันขอชกสุดเเรงเลยเเล้วกันนนนน เเล้วตอนที่เธอชกผมเข้าจังๆ นั้นผมรู้สึกเจ็บโครต นี้อย่าบอกนะว่าไม่ใช้ความฝรรรรรรร

ผ่านไป 2 วัน

นี้อิชิดะคุง มากินข้าวได้เเล้ว  คับๆ คุณคาวาริ เเล้ววันนี้มีเมนูอะไรหรอก็เมื่อทุกๆวันนั้นเเละ จะทานเเล้วนะคับนี้มันอร่อยมากๆเลยเห็นที่ต้องกินให้หมดซะเเล้วเมื่อทั้งสองคนกินข้าวได้สักพักก็มีคนมาคอประตู มีใครอยู่ไหมคับ

คับๆ มีอะไรหรอคับ  คุณคือผู้โชดดีได้รับพลึกมังกรเพลิงยินดีด้วยนะคับไปเเล้วนะคับ อะไรของหมอนั้นไปเร็วมาเร็วจริง เมือถึงยามค่ำคืน นี้อิชิดะคุง ของเรียกนายว่า ยูจังได้ไหม ออ...ไม่ได้อยากเรีอกหรอกนะ อืมได้สิ จะอายทำไมเราเป็นครอบครัวเดี๋ยวกันนะ อืม เมื่อผ่านไปได้ 1ชั่วโมง ผมรู้สึกปวดที่เเขนมากๆ ผมเลยลงมาหายาเเต่เมื่อผมหันไปดูเเขนขอผมผมตกใจอยากเเรงเมื่อมี อะไรก็ไม่รู้อยู่ที่เเขนผมเเล้วตอนนั้น อ๊ากกก เจ็ยนะเว้ย ไงเจ้ามนุษย์ เอ๋ พูดได้ด้วย ก็นะฉนถูกพนึกมาเป็นเวลาหลายร้อยปี ไงก็ฝากตัวด้วยนะเจ้าหนุ่ม ข้าขอพักก่อนละ เอ๋ เดี๋ยวก่อน อะไรวะเนี้ยผมได้ตนักใจเมื่อตอนที่ผมอยู่โลกที่ผมจากมา ถ้าเราอยากปกป้องอะไรสักอยากตอนนั้นละลูกจะเเข็งเเกร่งกว่าใครๆลูกเจอรึยังคนสำคัญนะ เมื่อเวลา เที่ยงครึ่ง ในที่สุดก็ได้กลับสักที่ใช้ผมทำงานที่ป่าเเห่งนี้เพื่อหารายได้เสริม เเละตอนที่ผมเดินกลับบ้านก็เห็นชายผู้หนึ่งกำลังบาดเจ็บ นายเป็นอะไรหรือเปล่า นายกำลังมีอัตรายมายืดนายจะตอ้งหนี้จากที่นี้ อัตรายหรอ คงไม่มีหรอกมัง คงเป็นวันดวงซวยมากกว่า พร้อมหรือยังริน รอฉันเดี๋ยวยูจัง เรวคงจากไปบ้านหลายวันนะคงเตรียมพร้อมใช้ไหม อืม ใช้ผมตามหามันเจอเเล้วคับสิ่งสำคัญของผม ตอนนี้ผมเจอสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้เเล้ว รินจัง

โปรดติดตามตอนต่อไป