เพทาย ลิขิตรักกำลังสอง

ชะตากรรมที่ต้องเจอจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น พรากความฝันของเธอออกไปจากชีวิตตลอดกาล แต่เธอก็ลุกและกลับขึ้นมาต่อสู้กับชีวิตใหม่อีกครั้งโดยรุ่นน้องฝึกงานที่ชื่อเพทาย และโปสการ์ดปริศนาที่ส่งมาจากคนแปลกหน้าทุกเดือน เข้ามาปลุกหัวใจที่อ่อนยวบให้ชุ่มฉ่ำและแข็งแรง เงื่อนงำในการเกิดอุบัติเหตุ เป็นเรื่องยากที่จะค้นหา แต่การมาของเพทายทำให้เธอกลับต้องนึกถึงและค้นหาสาเหตุของอุบัติเหตุในครั้งนั้นอีกครั้ง รวมถึงหนุ่มน้อยคนนี้ที่ต้องเข้ามาเป็นแฟนกำมะลอ ของนักข่าวสาวพ่อหวง เพื่อหลีกเลี่ยงการแต่งงานแบบคลุมถุงชน กับคนที่พ่อแม่เลือกให้

เรื่องราววุ่นวายชวนปวดหัวแค่ไหน เมื่อคนในครอบครัวเหมือนจะไม่เชื่อวานน้อสาวสุดรักจะมีแฟนเป็นเด็กฝึกงารชนในแผนก เธอต้องถูกสืบถูกทดสอบจากคนในบ้าน กับเรื่องราวรักกำมะลอของตัวเอง
         ความรักกุ๊กกิ๊กหวานเเหว๋วของสาววัยทำงาน กับเด็กหนุ่มมาดกวน ที่จะมาทำให้หัวใจของคุณกระชุ่มกระชวยอีกครั้ง แล้วคอยสืบค้นปริศนาไปด้วยกัน ว่าอุบัติเหตุที่เกือบเอาชีวิตเธอเกิดขึ้นได้อย่างไร....

คำโปรยเล็ก ๆ น้อย ๆ

อายุ 18 ฉันคือนักกีฬาเยาวชนตัวแทนประเทศไทย เป็นดาวรุ่งพุ่งแรงตั้งแต่เริ่มเล่นเทคอนโด ฉันเกือบจะได้ไปแข่งโอลิมปิกตามความฝัน แต่ทุกอย่างต้องดับสิ้นสูญสลาย เพราะรถสปอร์ตคันนั้นคันเดียว

อายุ 24 ฉันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ใช้ชีวิตอย่างที่ควรจะเป็น และมีความสุขในทุก  ๆ วัน ฉันกลับมามีความรักในขณะที่ความสัมพันธ์ของฉันกับเขามันเหมือนปรากฎการเหนือธรรมชาติมากกว่า พรหมลิขิตบันดาลให้ฉันพบเขาในสถานการณ์ที่ปกติ และส่งกามเทพมายิงศรเพียงรวดเดียว ฉันก็หลงรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น

ฉันฝืนธรรมชาติของตัวเอง พังปณิธานอันแน่วแน่ไม่เหลือชิ้นดี ฉันจะไม่กินเด็ก! ถึงแม้ว่าเด็กจะน่ารักขนาดไหนก็ตาม  ฉันพยายามหนี แต่เหมือนความรักและกามเทพกำลังวิ่งตาม ฉันเดินหนีเขาเดินตาม ฉันขยับเขาเดินเข้ามาใกล้ แล้วเขาก็วนเวียนอยู่ใกล้ จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

เขาหายไปในยามที่ฉันต้องการ เขาหายไปในยามที่ฉันปฏิวัติความคิดตัวเอง แล้วเขาก็จากไปไม่มีแม้แต่คำลา

ฉันอายุ 26 เขากลับเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง แต่ทว่าในครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมใจอ่อนอีกแล้ว ฉันตั้งใจแล้วว่าเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลในโลกใบนี้ เขาทำลายทิ้งไปตั้งแต่สองปีที่แล้ว เขากลับมาในวันที่ฉันกำลังจะลืม เขากลับมาอีกครั้งในขณะที่ฉันกำลังเริ่มต้นใหม่ ในวันที่ฉันกำลังจะ แต่งงาน !

เรื่องของเขายังคงเป็นปริศนา ส่วนเรื่องของฉันเป็นที่เปิดเผย เขาดำรงชีวิตอยู่ในความดำมืดในจิตใจตลอดหลายปี ถึงแม้บุคลิกภายนอกของเขาจะดูหลุกหลิกไม่น่าเชื่อถือ แต่เขาก็เป็นคนจิตใจดีออกมาจจากด้านใน แต่ฉันก็จะไม่มีวัน่ที่จะหวนคืนกลับไปอีแล้ว... ไม่มีวัน

ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีกลางดึกเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังพูดอะไร ทีแรกฉันเข้าใจว่าเสียงมาจากห้องข้าง ๆ  แต่ฟังยังไงเสียงมันใกล้จนฉันได้ยินชัดเจน ฉันเงี่ยหูฟังจนนึกขึ้นมาได้ว่าฉันไม่ได้นอนคนเดียวนี่นา มีเพทายนอนด้วยอยู่ในห้อง จนเข้าใจถึงต้นเสียง ว่านั่นเป็นเสียงของเพทายกำลังนอนละเมอ

ฉันคิดในใจว่าเด็กบ้านี่ตลกดีนะมีคนอื่นนอนร่วมห้องอยู่ด้วยยังกล้าละเมอได้อีก เสียงละเมอของเพทายยังไม่เงียบไป จับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ อภัยให้ผมได้ได้ไหม” ไปทำอะไรผิดมานักหนานะถึง ได้เอาแต่พูดขอโทษ เรื่องนี้คงเป็นปมในใจของเขาสินะ ในบางครั้งฉันยังแอบสังเกตเห็นว่าหน้าตาของเขาดูเจือไปด้วยความเศร้า ความรู้สึกลึก ๆ ข้างในจริง ๆ  ไม่ได้ยิ้มเหมือนกับที่กำลังแสดงให้คนอื่นเห็น เมื่อแววตาแห่งความเศร้าจะมาเมื่อเขาเผลอเสมอและฉันเองก็แอบเห็นอยู่บ่อยไป

ฉันคิดไปว่าเขาคงรู้สึกผิดกับเรื่องอะไรบางอย่าง ที่ติดอยู่ในจิตใต้สำนึกของเขา จนถึงเก็บเอามาละเมอแบบนี้

ฉันสังเกตเห็นเพทายนอนขดตัวอยู่บนโซฟาผ้าห่มก็หล่นลงมากองอยู่บนพื้นข้างๆ เขาคงจะหนาวมาก เพราะแอร์ในห้องที่เปิดค่อนข้างเย็น และฉันเองก็ไม่ใช่คนใจดำอะไร  ในเมื่อเขากำลังนอนหลับอยู่ เลยจำใจต้องเดินไปเก็บผ้าห่มขึ้นมาเพื่อจะเอาไปห่มให้เพทาย

ฉันแอบมองหน้าเพทายเวลาหลับยิ่งหน้าเอ็นดู ขนตาหนาดกดำ ใบหน้าขาวเกรี้ยงเกรา คิ้วดกดำ จมูกโด่งเป็นสัน ขาติที่แล้วคงทำบุญมาดี สวรรค์เลยเมตาสร้างรูปกายที่งดงามไร้ที่ติมาให้ ไม่อยากจะคิดเทียบกับตัวฉันเลยคงทำกรรมมาเยอะกว่าจะโตมาจนอายุ  24 ปีได้ก็ต้องประสบเคราะห์กรรมจนเกือบตายมาแล้ว

เสียงละเมอของเพทายเงียบไปแล้ว ฉันเก็บผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ อย่างเบามือ แต่ไม่ทันได้เอะใจ มือหนาของเพทายก็คว้าข้อมือของฉันเอาไว้ในขณะที่ฉันไม่ทันได้ระวังตัว เพทายดึงจนร่างของฉันร่วงไปกองรวมกับเขาบนโซฟา

ฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกและไม่คาดคิด ไม่ฝันว่าเพทายจะทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ เขาสวมกอดฉันจากทางด้านหลังจนแน่น มือทั้งสองข้างรวบเอวของฉันไว้ เขาเอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ของฉัน พร้อมกับเสียงกระซิปแผ่วเบา

“ผมอยากจะบอกพี่ว่าเทคอนโดทีมชาติช่วยอะไรพี่ไม่ได้หรอก  ผมขอร้องพี่อย่าไว้ใจใครง่าย ๆ แบบนี้นอกจากผม”

ฉันรู้สึกวูบวาบขึ้นมาทันที่ ใบหน้าร้อนผ่าว พยามยามแกะมือเพทายออกแต่ยิ่งแกะยิ่งรัดแน่นจนฉันอึดอัดจนอยากจะเอามือข่วนหน้าถ้าไม่ติดว่าไอ้มือปลาหมึกนั่นมันรัดแขนทั้งสองข้างของฉันไว้ด้วย ฉันอยากกรีดร้องด้วยความตกใจ แต่เสียงกระซิปของเด็กนั่นก็ดังขึ้นมาก่อน

"อยู่เฉย ๆ พี่ผมไม่ได้ทำอะไร"

"เฉยบ้าเฉยบออะไร นี่แกเกือบจะทำอานาจารชั้นอยู่แล้วนะ" ถึงแม้ฉันจะร้องห้าม แต่ก็ต้องแปลกใจฉันกลับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นยามที่อยู่ในอ้อมกอดของเพทาย ฉันพยายามดิ้นเพื่อจะออกจากอ้อมแขนแข็งแรงคู่นั้น อยู่พักหนึ่ง และก็ได้ยินเสียงกระซิปอีกครั้ง

“พี่ไม่ต้องดิ้นหรอก ผมไม่ได้ทำอะไร ผมขอกอดแค่10 นาที ผมฝันร้าย เดียวผมก็หลับ”

หลับจริงหรือ?

เพทาย จรรยาธนาธิวัฒน์  อายุ  23 ปี เด็กหนุ่มมาดกวน ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความลับมากมาย

สายรุ้ง กังสดาล โยธินอภิวัตร อายุ 26 ปี นักข่าวสาว ของสถานีโทรทัศน์ ทีวีสปอร์ตออนไลน์ บุคลิก แข็งแรง คล่องแคล่ว และเคยเป็นนักกีฬาก่อน แต่ต้องมาตกหลุมรัก เด็กหนุ่มรุ่นน้องฝึกงาน