เล่ย์รักเสน่ห์ร้าย

บทนำ

ผมเดินวนไปวนมาในห้องอย่างกังวล เมื่อผมคิดอะไรบ้างอย่างอยู่ แต่ผมยิ่งคิดก็ยิ่งคิดไม่ออก เอาไงดีว่ะ

กริ๊งงงงง!

เสียงกดออดที่หน้าห้องดังขึ้น ยิ่งทำให้ผมคิดมาเข้าไปกันใหญ่ ทำไงดีๆๆ โอ๊ย! ตูคิดไม่ออก

กริ๊งงงงงง!!!!

เสียงกดออดดังขึ้นอีกที จนทำให้ผมที่กำลังคิดอย่างเอาเป็นเอาตายสะดุ้งสุดตัวอย่างตกใจ ปิ้งปอง! ผมคิดออกแล้ว คิดได้เสร้จผมก็รีบเดิรไปเดินประตูทันที

"ทำไมเพิ่งมาเปิด!!"น้ำเสียงเย็นชาจนทำให้ผมอดหวั่นๆอย่างเลี่ยงไม่ได้

"ซันเพิ่งมาเหนื่อยๆเข้ามานั่งก่อนเนาะเดี๋ยว ไอซ์จะไปเอาน้ำเย็นมาให้"ผมรีบเดินไปดึงแขนร่างสูงตรงหน้าให้เข้ามาในห้อง แล้วผลักเบาๆให้นั่งลงที่โซฟา

แล้วผมก็เดินไปเอาน้ำเย็นมาให้ร่างสูงที่นั่งหน้านิ่งแต่สายตากลับจ้องจับผิดผมอย่างไม่ละสายตา

"ทำไมเพิ่งมาเปิดประตู"เอาไงว่ะ!!ตูจะรอดไหมวันนี้

"อ่อ! ไอซ์เพิ่งตื่นน่ะพอดีนอนดึกนิดหน่อย"ผมพูดไปพลางนั่งลงกอดแขนร่างสูงอย่างออดอ้อน

"งั้นเหรอ...งั้นไปอาบน้ำจะพากลับ"ร่างสูงดูท่าจะเชื่อสนิทใจ ก็แหงล่ะผมเป็นคนนอนหลับลึกมาก ถ้ามีคนมาฆ่าผมขณะนอนผมคงตายอ่ะ

"อืมกลับบ้านกันถะ...!!"ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบกลับมีอีกคนแทรกขึ้นมาก่อน

"ไอซ์ค่าาา ทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกเซียล่ะค่ะ เอ๊ะ! แล้วนี่ใครเหรอค่ะ พี่ชายไอซ์เหรอ?"เสียงที่แทรกผมก่อนหน้าเป็นเสียงของผู้หญิงร่างเล็กแต่หุ่นเว้าโค้งกลับไม่เล็กที่อยู่ในผ้าขนหนูผืนเล็ก เดินเข้ามากอดแขนผมโดยเอานมเบียดแขนผมไปมา

"นี่มันอะไรห่า!! ไอซ์!!!"เสียงตะคอกของซันดังขึ้น

"นี่นายถึงนายจะหล่อก็เถอะนะ แต่ไอซ์ก็หล่อเหมือน แล้วนายมาตะคอกไอซ์ทำไมไม่ทราบ!!"เอาแล้วไงบรรลัยล่ะที่นี้

"กูเป็นผัวไอซ์ ทำไมจะตะคอกไม่ได้ แล้วเธอเป็นใคร"ซันกับเซียยืนด่ากันโดยมีผมเป็นคนคั่นกลาง

"กรี๊ดดดดด! ไอ้ผู้ชายหน้าด้าน!! ฉันเป็นเมียไอซ์นายไม่มีสิทธิมาพูดว่าเป็นผัวไอซ์นะ!!!"

"หึ ยัยแรด!!!"

"กรี๊ดดดๆๆ ไอ้หน้าตัวเมีย!!!"

"เซีย ซันหยุดทะเลาะกันก่อนนะ ไอซ์ขอร้อง"ผมเห็นว่ามันจะไปกันใหญ่จึงห้ามออกมาก่อน

"ไม่/ไม่"อืมกูผิดเองที่ห้ามพวกมึง งั้นมึงทะเลาะกันอยู่เนี่ยแหละ เสียดายที่ผมแม่งคิดว่าจะทำยังไงดีไม่ให้ซันเห็นเซียแต่แม่งเซียเสือกตื่นขึ้นก่อน และก็ทะเลาะกันอย่างที่คาดการไว้แต่ไม่คิดว่าจะเป็น

"ไอซ์จะไปไหนค่ะ บอกไอ้คนหน้าตัวเมียคนนี้หน่อยสิค่ะว่าเซียกับไอซ์เป็นอะไรกัน"แล้วเซียก็เดินตามมาเกาะแขนผมต่อ

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนสามนัดมันดังพอให้ผมหูอือได้และเจ็บได้ ผมหันหน้าไปทางคนยิงมาด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไป

ทำไมกัน ทำไม'เขา'ถึงฆ่าผม...หรือเพราะผมมันเลวที่...

'ที่มันที่ไหนกัน!!!'ผมลืมตามองสิ่งรอบข้างพบเห็นแต่สีขาวมองไปทางไหนก็เห็นเพียงสีขาว!

'อ่าว เจ้ามาแล้วรึ'เสียงของใครสักคนดังขึ้นที่ข้างหลัง ทำไห้ผมหันไปมอง

'เหี้ย!!!'

'ข้าไม่ใช่เหี้ยสักหน่อย ข้าเป็นวิญญาณเท่านั้นเอง'

'อ่อ วิญญาณ เฮ้ย! ผี!!'

................................