ตอนที่ 1 การกำเนิดเเละความทรงจำที่เศร้าหมอง
ผมชื่อไคโตะ ตั้งเเต่ผมจำความได้ ผมก็อยู่ในห้องมืดมิดเเละเงียบสนิทผมรู้สึกกลัว กลัวมากตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้
ผมได้เเต่นั้งกอดเข่าร้องไห้อยู่ในห้องที่มืดมิด ไม่นานนั้นเองประตูห้องได้เปิดออก ผมได้เห็นผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาผม ผมลุกขึ้นเข้าไปกอดเธอทั้งที่ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นเป็นไครเเล้วเธอคนนั้นก็นั้งลงเเล้วเธอคนนั้นก็บอกว่า
???:มานอนนี่สิ
หลังจากผมนอนลงเธอก็ถามผมอีกครั้งว่า
???:กลัวหลอไปกับชั้นมั้ย
ไคโตะ:อือ
ผมผงกหัวเเล้วเธอคนนั้นก็กล่อมผมจนผมหลับไปไม่นานผมก็ตื่นขึ้น สิ่งที่ผมเห็นทำไห้ผมถึงกะตาค้าง เพราะว่าคนที่อยู่ตรงหน้าผมร้องออกมาด้วยเสียงที่ทรมานพร้อมชายที่ถือมีดเเท้งชายอีกคนนึงอยู่ตาผมเบิกกว่าง เเละเเล้วชายที่ถูกเเทงก็ได้มองมาทางผมเเละตะโกนออกมาว่า
???:หนีไปซะลูกพ่อ!!!!!
เเล้วผมก็สลบไป เเละผมก็ได้ตื่นขึ้นมาบนโต้ะเรียนอีกครั้งเเละมีหญิงคนนึงที่อายุน่าจะพอๆกับผม
???:ไคโตะๆตื่นได้เเล้วนะจะหมดเวลาเรียนเเล้วนะ
ไคโตะ:นี่เราฝันไปหลอเนี่ย
???:ฝันอะไรกลับบ้านได้เเล้ว
ไคโตะ:อือ
ระหว่างกลับบ้านผมกับเธอคนนั้นก็ได้ถูกลักพาตัว เเละเเล้วเธอคนนั้นก็ถามผมมาว่า
???:เป็นไรมั้ยไคโตะ
ไคโตะ:ไม่เป็นไรเเล้วเธอล่ะ?
???:ชั้นไม่เป็นไรเเต่ฉันมีเรื่องจะถามไคโตะอย่างน่ะ
ไคโตะ:มีไรหลอ
???:ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับชั้นไคโตะต้องรอดไปไห้ได้นะ
ไคโตะ:พูดอะไรของเธอน่ะ!
???:กะ...ก็ ชั้นรักไคโตะนะสิ!!
เเล้วน้ำตาเธอก็ร้องไห้ออกมา
???:ก็ฮินะไม่อยากไห้ไคโตะตายนิ!ตาบ้า!!รักๆมาตลอดชั้นไม่อยากเสียไครไปอีกเเล้ว....
ไคโตะ:งั้นชั้นจะพูดอย่างนะฮินะเราจะต้องรอดไปด้วยกันงั้นสัญญานะไม่ว่าเธอหรือชั้นต้องตายต้องมีซํกคนที่รอดไปได้
ฮินะ:อ......อือ ต้องมีไครซักคนรอดไปไห้ได้นะสัญญานะ
ไคโตะ:สัญญาเเล้วนะ ที่เธอบอกว่าจะรอดไปไห้ได้
ฮินะ:ได้สิเพราะเราต้องรอดต่อไปนิเนอะ
ไคโตะ:งั้นชั้นจะเป็นคนปกป้องเธอเองไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราต้องรอดไปด้วยกันนะ ชั้นรักเธอนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นชั้นจะ ปกป้องเธอ......เอง
ขณะนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้น ตอนนั้นทำไห้ผมน้ำตาไห้ไม่หยุด
ฮินะ:ตะ...ตามสัญญานะ.....รอดไปไห้ได้นะไคโตะ
ไคโตะ:อือ!!!
ผมพูดทั้งที่น้ำตาไหลไม่หยุด
ฮินะ:ชั้นรักนายนะไคโตะลา....ก่อนนะ
เเล้วเธอก็หลับลงผมกอดศพเธอเเน่น
ไคโตะ:ฮินะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ด้วยเวลานั้นเองผมช้อกจนก่าวขาเเทบไม่ออก ผมได้เเต่เดินหนีหลังจากนั้นผมก็วูวดับไป หลังจากที่ผมหลับไปผมก็ได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเเต่คราวนี้ไม่เหมือนทุกที ผมตื่นขึ้นมาท้ามกลางเปลวเพลิงสีเเดงราวกับสีเลือด ผมลุกขึ้นมาเเล้วเห็นคนๆนึง เป็นคนตัวดำมืดสนิดเห็นเเต่เเววตาสีเเดงฉานราวกับเปรวเพลิง เดินมาหาผมเเล้วบอกว่า
???:โลกนี้มันไม่ยุติธรรมเลยเนอะว่ามั้ย
ไคโตะ:ครับ
ผมตอบด้วยเสียงที่เศร้าเเละหดหู่เป็นอย่างมาก
???:งั้นนายอยากได้อะไรล่ะเเล้วอยากเอาอะไรออกไปจากชีวิตล่ะชั้นจะไห้ตามที่นายขอเป็นสิ่งตอบเเทนที่นายได้รับ ความรู้สึกเเบบนั้นมาจากโลกนั้น
ผมตอบด้วยความที่ไม่รู้สึกตัวไปว่า
ไคโตะ:ผมอยากได้ เพื่อน เเล้วอยากจะลบทุกสิ่งทิ้งไป
???:ได้สิงั้นชั้นจะเป็นเพื่อนเเละลบทุกอย่างไห้นายเอง
เเล้วคนๆนั้นก็พุ้งมาหาผมเเล้วผมก็วูวดับไปอีกครั้ง พอผมตื่นขึ้นมาผมก็ได้อยู่ในเมืองๆนึง ไม่นานผ่านไปผมก็ได้รู้ว่าอะไรที่ถูกลบไปเเล้วอะไรที่ถูกเพิมเข้ามา สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือรู้สึกเหมือนมีเพื่อนอยู่ไกล้ๆทั้งที่ไม่มีไครอยู่ด้วย เเละสิ่งที่ลบไปพอรู้อีกทีมันคือผมไม่มีความรู้สึกทุกอย่าง ความรู้สึง เศร้า กลัว ยิ้ม มีความสุข เหงา เจ็บปวด เเละสำคัญมากสำคัญที่สุดคือ
ความรัก
ติดตามชมตอนต่อไป
Guest
