ภรพัฒน์ อธิศักดิ์มนตรี (เก้า)
เอื้อมทราย อารยวิจิตร (ทราย)
“ฉันถามว่าเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม!” เขาตวาดอย่างลืมตัว คนถูกตวาดสะดุ้งตกใจ นี่เขาอยากได้เธอมากถึงขนาดไม่ได้มองสิ่งรอบตัวเลยอย่างนั้นหรือ หึ! เธอคงเป็นที่รองรับความใคร่เบื้องต่ำของเขาอย่างเดียวกระมัง
“ถอยไปฉันจะกลับบ้าน” เธอสบตาเขาอย่างไม่ยอมแพ้ คนแก่ช่างเจ้าอารมณ์นัก
“จะออกไปสภาพอย่างนี้น่ะหรือ โสเภณียังดูดีกว่าเธอหลายขุม”
“คุณกำลังดูถูกภรรยาที่นอนด้วยทุกคืนว่าเป็นโสเภณีอย่างนั้นหรือคะ”
น้ำเสียงสั่นพร่าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา ทำให้คนฟังใจอ่อนยวบ แต่ถึงกระนั้นอารมณ์พิศวาสที่ดับไปเพราะเจ้าหล่อนเป็นต้นเหตุทำให้เขาเคืองใจมากกว่า
“ฉันไม่ได้บอกว่าเธอเป็นโสเภณี ฉันบอกว่าโสเภณียังดีกว่าเธอ”
เขาทำร้ายเธอด้วยคำพูดเพชฌฆาต พร้อมกับถอดเสื้อสูทออกจากร่างก่อนจะโยนใส่หน้าของเธออย่างไม่ปรานี “
เธอกำลังใช้สิทธิ์มากไปนะเอื้อมทราย มากเกินไปจริงๆ”
ชี้หน้าว่าเธออีกหน ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานทันที ร่างน้อยทรุดกายลงอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอเจ็บร้าวไปถึงในทรวง เขาดูถูกเธอราวกับเธอไม่ใช่ภรรยาของเขา วาจาอันเจ็บแสบของเขาส่งผลให้คนโดนว่าสะอื้นตัวโยนด้วยความชอกช้ำ นิสัยแบบนี้ของเขากลับมาอีกแล้ว กลับมาเพียงเพราะอารมณ์ทางเพศที่ไม่สุขสมเท่านั้นน่ะหรือ
ติดเหรียญเช่นเคยค่ะ แต่ถ้าสนใจโหลดคลิกที่นี่เลยค่า (นิยายลดราคาถึงวันที่ 5 มกราคม 2560)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMzYxMTg5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTQ4NTciO30