ชีวิตผมมันเฮงซวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ตื่นมาโดนแมลงสาบแซว บอก ‘ขอบใจนะ ที่เหลือข้าวให้กินเมื่อคืน’
อะไร นั่นลืมล้างจานตะหาก
ก่อนออกจากห้องจิ้งจกสรรเสริญ บอก ‘อย่าลืมปิดแอร์ เดี๋ยวต้องไปขอทานอีก’
ขอทานป้าแกสิ นั่นมันเรียกหาคนทำบุญเว้ย
ผ่านหน้าหอก็เจอแมวเขม่น หาว่าไปมองหน้ามัน ไม่รู้เสียแล้ว
‘แถวนี้ใครเจอเฮีย ก็ต้องเอาขนมมาให้’ ขอโทษนะเฮีย จนว่ะ
สุดท้ายต้องมาเจอกับฝูงไซบีเรียนยากูซ่า หมาผีทั้งสาม ที่ผมทำงานหาเลี้ยงปากท้อง แต่ละตัวเหมือนหลุดมาจากนรก
พวกมันแซวเสียจนผมแทบลืมว่าพ่อแม่ชื่ออะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง...
วันที่ผมได้พบกับเขา ตั้งแต่วันนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป คนที่ทำให้ผมหน้าแดง
เพราะว่า พวกมันหันมาล้อชื่อเขาคนนั้นแทนนะเซ่ ปัดโถ่ ไอ้สัตว์เอ้ย...ย!