เด็กชายสองคนในป่าอันเยือกเย็น เด็กชายทั้งสองใส่แค่ชุดนอนบางๆเท่านั้น แต่ความเย็นไม่สามารถทำให้เด็กชายทั้งสองรู้สึกตัวเลยสักนิด แกร๊บ แกร๊บ เสียงกิ่งไม่ดังขึ้นจากการถูกเหยียบ เป็นระยะบริเวณใกล้ๆเด็กทั้งสอง ดูจากเวลาแล้วเด็กทั้งสองควรจะขยับได้แล้วนี่นาแต่ทำไมล่ะคนเป็นบิดาเริ่มกังวล "เอ่อ..นายท่านนั่งรออีกซักพักเถอะขอรับ" เสียงที่เอ่ยขึ้นนั้นทำให้เค้าแทบจะระเบิด"รอ รอหรอ ข้ารอจน4วันลูกข้ายังไม่ขยับซักนิดแล้วเจ้าจะให้ข้ารออีกหรอ!!" ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังด้วยความโกรธจัดในเวลานี้ไม่มีอะไรสามารถยับยั้งอาการโกรธของเค้าได้ "ท่านพี่ท่านออกไปสงบสติข้างนอกก่อนเถอะ" เมื่อได้ยินดังนั้นเค้าก็แทบอยากจะระเบิดอีกครั้งแต่ก็ทำได้แค่ออกไปเท่านั้น
ข้างใน พิธีเริ่มเสร็จเด็กน้อยทั้งสองลืมตาและมองไปยังผู้คนเหล่านั้นที่น้ำตาที่เริ่มซึมและไหลออกมา "นายน้อย! อัส เจ้าไปตามนายใหญ่เร็วเข้า!"
Guest
