แจกัน : แม่ครับ ผมยอมแต่งานกับ นิววี่ ก็ได้ ถึงจะยังไม่รักกันก็เถอะ
แม่นิภา: ดีมากค่ะลูก ลูกแม่น่ารักที่สุดเลย
แจกัน : หลังจากผมต้องแต่งงานกับ ผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก มาเกือบจะครบ2ปี และดูเหมือนเธอก็ไม่ได้รักผมเช่นกัน ผมจริงตกลงกับ นิววี่ ไว้ว่า เวลาอยู่ต่อหน้าครอบครัว ของผมกับครอบครัวนิววี่ ให้เรา แสดงว่ารักกัน เพื่อไม่ให้พวกท่าน รู้สึกไม่พอใจ แต่แล้ววันนึง ผมรู้สึกเสียใจมาก
ที่ผมโดนคนที่ได้ชื่อว่าภรรยา หักหลัง
นิววี่ : แจกัน เย็นนี้เจอกันที่ร้าน kkk นะ วันนี้ วันครบรอบแต่งานเรา นิววี่มีของขวัญให้แจกันด้วย
แจกัน : ได้ครับ นิววี่ (ยังไม่ได้หาของขวัญเลยกูทำไงดีว่ะ ออกไปหาสิรอไร)
19:30
แจกัน : ฮัลโหล นิววี่ อยู่ตรงไหนครับ
นิววี่ : นิววี่อยู่ในร้านแล้วค่ะ สั้งอาหารรอแจกัน เต็มเลย
แจกัน : แล้วผมก็เดินเข้ามาในร้าน ซึ้งวันนี้ในร้านดูแปลกๆ คนไม่มีเลย แต่ พนง. ทำไมหน้ามันโหดๆจังว่ะ
นิววี่ : แจกันทางนี้
แจกัน : นิววี่รอนานมั๊ย (อาหารเต็มโต๊ะขนาดนี้สงสัยมานานแล้วแน่ๆ เสียมารยาทจริงๆกู)
นิววี่ : ไม่นานเลย แค่ 20 นาที วันนี้ทางร้านมี เมนูพิเศษด้วยนะ เขาบอกมา (ขอโทษจริงๆนะแจกัน นิววี่จำเป็นจริงๆอย่าโกธรนิววี่เลยนะ นิววี่ยังไม่อยากตาย นิววี่ผิดเอง นิววี่ขอโทษ (naka : นางนิววี่แกจะทำอะไรแจกันของฉันห่ะ )
แจกัน : อ่าครับ อร่อยจัง ผ่านไป 10 นาที (ทำไมกูง่วงจังว่ะ ไอแจกันมึงมาง่วงอะไรตอนนี้ ชิบหายแล้ว โลกมืด )
เขียนครั้งแรกแล้วก็เรื่องแรกด้วย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ