[ Heart of the Dragon King ]

Auloniads

[ Heart of the Dragon King ]

Auloniads

แฟนตาซี

ตอน

115K

เข้าชม

659

ถูกใจ

106

ความคิดเห็น

675

เพิ่มลงคลัง

[ Heart of the Dragon King ] เวทมนตร์ โรงเรียน แฟนตาซี ต่อสู้ ความรัก โรแมนติก คาถา เทพนิยาย

[ Heart of the Dragon King ]

บทนำ

" นิ!! เพรนเวิตร์ นายเอากระเป๋าสารพัดประโยชน์ของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ !! " เด็กน้อยอายุวัย 10ขวบกำลังวิ่งไล่ตามเด็กชายที่อายุราวเดียวกันเพื่อเอากระเป๋าของเธอคืนมา

" อยากได้ก็มาเอาแส่ ยัยแคร์รี่เหม็นฉึ่ง 55555 " เด็กชาย หยุดวิ่งและหันมาแลบลิ้นให้เด็กสาวแล้ววิ่งต่อ แต่วิ่งไม่เท่าไรเด็กชายก็ชนเข้ากับใครบางคนเสียก่อน

ปึ้ก !!!!

" โอ๊ะ ใครฟระเนี่ย " เด็กชายร้องโวยวายพลางจับก้นของตนที่กระแทกกับพื้นอย่างแรง

" อุ๊บ !! นั้นพี่มัชฟี่ ประธานชมรม การสังหารฯนี่ " เด็กสาวที่ไล่ตามมาทันก็ถึงกับหยุดชะงัก

" ฮ..ฮะ " เด็กชายที่กำลังง่วนอยู่กับการตรวจดูก้นของตัวเอง ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองกับคนที่ตนเองชน

" หึๆ "

ตัวของเด็กชายลอยขึ้นด้วยการวาดนิ้วของมัชฟี่

" นายรู้ไหมเด็กน้อย นายเป็นชายไม่ควรลังแกผู้หญิงที่ไร้ทางสู้นะ "

" คะ..คือ ผมแค่เล่นกับเธอเล่นๆเท่านั้นเองครับพี่มัชฟี่ "

" ไม่จริงนะคะ เพรนเวิตร์ มักจะแกล้งข้าตลอดเลย ทั้งๆที่ข้าก็ไม่เคยทำอะไรให้เค้าด้วยซ้ำ "

" อืมม ข้าเชื่อเจ้าสาวน้อยย " มัชฟี่หันไปพูดกับเด็กสาวอย่างนุ่มนวล แล้วหันกลับมาข้องหน้าเด็กชายต่อ

" คะ..คือข้า ข้าแค่.... "

" แค่.... อืมม หรือว่าเจ้าชอบบนางง "

" O0O "/ เด็กชาย

" O0O " / เด็กสาว

" ^_^ " / มัชฟี่

พวกเราขอต้อนรับท่านเข้าสู่

โรงเรียนน โรเซต อันเดอร์แกรน คาเปียร์

🚩มีสมาชิกจำนวน 100,000 คน ชาย/หญิง

🚩ครูสอนวิชาต่างๆอีก 500 คน

🚩ชมรมที่ผู้เรียนสามารถเลือกเรียนได้ 12 ชมรม (ต้องเลื่อนขั้นสูงสุดเท่านั้นถึงจะสามารถเลือกชมรมเพิ่มได้ )

🚩ชมรมมีทั้งหมด 12 ชมรม แต่ละชมรมก็จะแบ่งออกเป็น 10ขั้นอย่างต่ำและมากสุด30ขั้นแล้วแต่ชมรม

1.ชมรมเวทมนตร์และคาถาเพื่อสันติสุข(ขาว )

2.ชมรมเวทมนตร์และคาถาเพื่อการสู้รบและสงคราม(ดำ)

3.ชมรมตำรายาและฝึกฝนการรักษาด้วยเวทมนตร์ (ขาว)

4.ชมรมตำรายาเพื่อการทำลายและสังหารด้วยเวทนมตร์ (ดำ)

5.ชมรมล่าสัตว์เพื่อฝึกรบและเป็นภาหนะ

6.ชมรมฝึกจิตและแปลงร่างด้วยเวทมนตร์

7.ชมรมอาวุธประจำตัวและการป้องกันตัว(ขาว)

8.ชมรมชมรมอาวุธประจำตัวเพื่อการสู้รบและสงคราม (ดำ)

9.ชมรมศิลปะป้องกันตัวนอกเหนือจากอาวุธและเวทมนตร์

10.ชมรมการสังหารอสูรกายและปีศาจ

11.ชมรมทหารองครักษ์เทพ

12.ชมรมทูตประจำตัวและฝึกฝนกับทูตของตน(ด้าน ดิน,น้ำ,ลม,ไฟ)

........ณ มหานคร รัชฟีร์ทาเรีย......

ในย่าน ฮาฟฟิค์ ที่เจริญรุ่งเรือง มีคฤหาสน์ มากมายหลายร้อยหลัง ตั้งตระง่าเรียงราย กันอย่างสวยงาม อีกทั้งยังมีสถานที่อำนวยความสะดวกต่างๆให้กับคนรวยในย่านนี้ได้ใช้กันฟรี ด้วยพื้นรวมๆหลายพันไร่

เป็นย่านที่มีความหลากหายทางเชื้อสาย และสายพันธ์ ทั้งแม่มด มังกร นกวิหคต่างๆ ปีศาจ และอสูร (ที่เป็นฝ่ายดี) ล้วนอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข ตลอดมา

" พ่อคร้าาาาา แม่คร้าาา หนูกับมาแล้วนะคะ " เหนื่อยจัง เฮ้อออ

" อ่าว กับมาแล้วหรออ เป็นไงบ้างลูกไปโรงเรียนวันแรก " พ่อฉันรีบเร่งออกมาจากห้องครัว ในทันที ตามมาติดๆด้วยแม่ที่พึ่งลดน้ำต้นไม้ริมรั้วอยู่

" หืมคุณก็ถามอะไรแปลกๆ ลูกก็ต้องมีความสุขสิคะ "

" 0.0 "//ฉัน

" แปลกตรงไหนคุณ ผมก็แค่ถามลูก อยากรู้ว่าลูกเป็นยังไงมั่ง โอเครดีหรือป่าว "

" จ้ะที่รัก ไม่แปลกๆก้ไม่แปลกฉันละคะที่แปลกเอง "

" คือ.. พ่อกับแม่คะ "

" ว่าไงลูก "

" ไงจ้ะ "

" คือหนูไม่อยากเรียนที่นี่อะคะ หนูอยากไปเรียนที่ โรเซต อันเดอร์แกรน คาเปียร์ " ฉันพูดพร้อมทำหน้าหงอย

ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อ บัฟเฟิล ลาสร์เซ็นต์วี่ อายุ 18 ปี ฉันพึ่งย้ายบ้านมาตั้งถิ่นฐานที่นครรัชฟีร์ทาเรียเมื่อ 5 วันก่อน ส่วนวันนี้ฉันก็พึ่งเข้าโรงเรียนใหม่ แต่ยังไม่ทันไรฉันก็รู้สึกยังไม่โอเครกับโรงเรียนนี้เลย

เอาตรงๆ ฉันไม่โอเครกับทุกโรงเรียนทุกที่ ยกเว้นแต่ โรเซต อันเดอร์แกรน คาเปียร์ เพราะที่นี่แหละที่ฉันคิดว่าฉันเหมาะกับมันที่สุด และฉันก็อยากไปมานานแล้วด้วย อีกอย่าง โรงเรียนที่ฉันเคยเรียนก็มีแต่สอนเรื่องพื้นฐานๆเบสิคๆ เช่นการร่ายมนตร์ให้สิ่งของขยับ ปรุงยาแก้ท้องเสีย เหอะ มันน่าเบื่อเอามากๆ ฉันอายุ 18 แล้วนะ ฉันควรจะได้เรียนอย่างอื่นบ้างสิ แล้วอย่างนี้ฉันจะพัฒนาไปเป็นเทพได้อย่างไง เฮ้ออออ

หลังจากที่ฉันพูดเรื่องนี้ออกไป พ่อกับแม่ก็พากับเงียบ และขึ้นห้องไปทั้งสองคน ฉันค่อยๆก้าวขึ้นบรรไดเพื่อไปแอบฟังดูว่าพวกเค้าจะพูดอะไรกัน

" คุณก็รู้ว่าฉันเป็นห่วง บัฟเฟิลแค่ไหน ฉันยังไม่อยากให้เค้ามาเจออะไรที่เสี่ยงอันตรายเลย " นั้นเสียงแม่ฉันนี้

" โธ่คุณ ลูกเราก็อายุ 18 แล้วนะ เค้าควรได้รับการฝึกและเตรียมตัวซะตั้งแต่ตอนนี้ " เตรียมตัว ใช่แล้วฉันต้องเตรียมตัวพ่อพูดถูก

" คุณอย่าลืมนะว่า เราไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ "

" คุณ !! เบาๆสิ ผมไม่อยากให้ลูกได้ยินถึงบัฟเฟิลไม่ใช่ลูกเราจริงๆ แต่ท่านกรีปเปอร์ ก็ฝากให้เราดูแลนะ " หืมมม ฉันไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่หรอ จะไม่ใช่ได้ยังไง ฉันไม่เชื่อหรอก พ่อแม่ฉันนี่เค้าใจอำกันจริงๆ

" คุณจำได้ไหม ตอนที่ท่านกรีปเปอร์ มอบบัฟเฟิลให้เราดูแล ท่านบอกว่า เมื่อนางอายุ18 จงให้นางเรียนรู้ทุกอย่าง " แหนะๆ ยังไม่เลิกอำกันอีกชักกจะโกรธแล้วนะพูดบ่อยๆเนี่ย ว่าแต่ท่านกรีปเปอร์นี่ใครกัน

" จำได้สิ ผมถึงบอกคุณอยู่นี่ไง ว่าบัฟเฟิล อายุ18 แล้วควรปล่อยให้บัฟเฟิล เรียนรู้และเตรียมตัวเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม " ช่ายยยพ่อพูดถูกที่สุดด ฉันควรที่จะต้องเตรียมตัวเพื่ออนาคตในวันข้างหน้าของฉันเอง

" ถ้าอย่างนั้น ฉันก็คงต้องปล่อยนางจริงๆสินะ "

"เอาน่าคุณ คุณก็รู้ว่าบัฟเฟิลนะพิเศษกว่าใคร ลูกเราเก่งและเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว "

โฮะๆๆๆๆ ในที่สุดก็จะได้ไป โรเซต อันเดอร์แกรน คาเปียร์ แล้วววไชโย

.......หลายอาทิตย์ต่อมา .....

พ่อกับแม่ทำตัวแปลกๆกับฉันตั้งแต่วันนั้นที่ฉันขอพวกท่านไป โรเซต อันเดอร์แกรน คาเปียร์ ทำไมกันนะ ทั้งๆที่ก็ตกลงว่าจะให้ฉันไปแล้วนี่นา

" พ่อคะ หยุดก่อน " ฉันเอ่ยปากเรียกพ่อที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่กับการอ่านหนังสือพิมพ์โดยไม่พูดไม่มองฉันเลยสักคำ

" อืม ว่าไงลูก " พ่อเงยหน้ามามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะก้มลงไปอ่านต่อ

" คะคือ หนูเป็นลูกแท้ๆของพ่อกับแม่หรือป่าวคะ " ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ ตอนแรกก็คิดว่าพวกท่านคงพูดเล่นๆ แต่พอมานั่งทบทวนดู เหตุการณ์วันนั้นพวกท่านดูจริงจังและเครียดเอามากๆ

พ่อหยุดชะงัก ปิดหนังสือพิมพ์ และหันมองฉัน

" ถึงเวลาเมื่อไหร่ลูกก็จะรู้เอง ส่วนเรื่องที่ลูกขอย้ายไป โรเซต อันเดอร์แกรน คาเปียร์ พ่อให้แม่ไปติดต่อกับที่นั้นให้เรีบยร้อยแล้วว พรุ้งนี้ให้ลูกเตรียมตัว ไปทดสอบความสามารถได้เลยนะ "

" อ่อ คะ ขอบคุณพ่อกับแม่มากนะคะ ว่าแต่เวลานี่...." ยังไม่ทันที่ฉันจะพดจบพ่อฉันก็พูดขึ้นกระทันหัน

" แล้วก็ตอนทดสอบถอดสร้อยที่คอออกก่อนนะลูก "

" ถอดทำไมละคะพ่อ พ่อกับแม่บอกว่าห้ามถอดโดยเด็ดขาดนี่คะ "

" โรงเรียนนี้เค้าไม่รับเด็กที่ฝึกมาแค่พื้นฐานงูๆปลาๆนะลูก ถอดออกเถอะเชื่อพ่อ ถ้าลูกอยากเรียน แล้วก็ไม่ต้องถามนะว่าทำไม เพราะเมื่อลูกทดสอบเสร็จลูกก็จะเข้าใจ "

" คะ "

ถึงจะมีเรื่องที่ยังคางคาอยู่จนทำให้ไม่สบายใจเท่าไหร่ กับคำว่าเดี๋ยวลูกก็จะรู้เองเมื่อถึงเวลา แต่ตอนไหนกันละ