สิ่งที่เขาทำไปวันนั้นมันยังตอกย้ำความเจ็บปวดในวันนี้
ระยะเวลา 3 ปี ไม่ได้ช่วยให้ฉันลืมเขาได้เลย มันเหมือนกับค้อนที่ทุบลงมากลางอก
จากคนที่เคยไว้ใจมากๆ เขากลับทำลายหัวใจฉันอย่างไม่มีชิ้นดี
ความเจ็บปวดที่เขาสร้างมันขึ้นมา ฉันจึงเดินหนีจากความเจ็บปวดนั้นออกมา
หนีออกไปให้ไกลที่สุดให้ไกลจากผู้ชายคนนั้น "วอดก้า"
II start II
Part
"นะ...นาย อึก"ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเจอเขาคนนั้น คนที่ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอ
"ไง ไม่เจอกันนานเลยนะ สงสัยฉันปล่อยเธอสนุกนานเกินไป"
"โอ้ย! ปล่อยฉันนะ"วอดก้าเข้ามากระชากแขนฉันจนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
"ฉันไม่ปล่อย เจอเธอแล้วใครมันจะปล่อยไปง่ายๆกันล่ะ"
สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกท่าน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่แต่งนะคะ คิดว่าเรื่องแรกที่แต่งจะไม่อัพแล้ว แต่เรื่องนี้จะพยายามมาอัพให้จบ ยังไงก็ขอฝากตัว หัวใจ และนิยายด้วยนะคะ
Guest
