...เกมนี้มันมีหัวใจเป็นเดิมพัน ใครรักก่อนคนนั้นแพ้
บทลงโทษของคนแพ้ คือการทรมานกับรักที่ไม่สมหวังไปตลอดชีวิต...
คุณแน่ใจไหม ที่จะเล่นเกมนี้กับผม คุณมั่นใจแค่ไหน ที่จะท้าเดิมพันกับผม ถ้าคุณแน่ใจ คุณก็วางหัวใจของคุณไว้ตรงกลาง...
อย่าคิดตุกติกนะ ตอนนี้คุณได้วางเดิมพันลงมาแล้ว ผมก็พร้อมที่จะเดิมพันกับคุณ!!!
กติกาข้อนี้มันไม่มีอะไรมาก มันไม่ยากเกินไป
เพียงแค่คุณ ทำยังไงก็ได้ให้ผมรัก โดยที่คุณห้ามรักผมเด็ดขาด แค่นี้...คุณทำได้รึเปล่า
เห้ อย่าลังเลแบบนั้นสิ เกมนี้มันเล่นง่ายจะตาย ผมจะไม่เป็นฝ่ายทำให้คุณมารักผม แต่คุณต้องเป็นฝ่ายทำให้ผมรัก ตลอดระยะเวลาที่เกมดำเนินไป ไม่ว่าความสัมพันของเราสองคนจะลึกซึ้งแค่ไหน ห้ามหลงไปกับมันเด็ดขาด...นี่ผมเตือนคุณแล้วนะ คุณหล่ะว่าไง...
ถ้าคุณพร้อม เรามาเริ่มเกมกันเลยดีกว่า...
Part :อาทิตย์ก้องภพ
(Talk by kongpob)
...ครั้งนึง ผมเคยตกหลุมรักผู้ชายคนนึง แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมหวง ห่วง และโหยหาความรักจากเขา จนเหนื่อย...และมันก็ไม่เคยที่จะสมหวัง
ตอนนี้ผม...เป็นถึงผู้บริหารระดับสูง และมีชื่อเสียงลำดับต้นๆของประเทศ ผมมีเงิน มีอำนาจ แต่สิ่งที่ผมไม่มีคือหัวใจ...
ตลอดระยะเวลาเกือบ10ปี ผมเฝ้ารอที่จะได้พบคนๆนั้นและใครจะไปรู้หล่ะ ว่าตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ตรงหน้าผม...
"สวัสดีครับคุณอาทิตย์"ผมเอ่ยทักทายคนที่ห่างหายกันไปนานถึง7ปี
"สวัสดีครับคุณ..."เขาเว้นช่องไปพักนึง
ผมหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเขา ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
"จำผมได้ไหมครับ คุณอาทิตย์"ผมยกยิ้มมุมปากให้กับคนที่เริ่มหน้าซีดเล็กน้อย
"ก้องภพ คุณ..."บุคคลตรงหน้าผมถึงกับตกใจ
"อื้ม ไม่พูดแบบนั้นสิครับ ผมเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของคุณนะ ถ้าพูดไม่ถูกใจ ผมอาจจะถอนหุ้นคืนก็ได้ ใครจะไปรู้ คุณกำลังถือชีวิตนับร้อยของเดอะซันกรุ๊ปไว้อยู่นะครับ คุณอาทิตย์"ผมตอกย้ำ
อาทิตย์ถึงกับไปต่อไม่เป็น...
จะว่าผมใจร้ายก็ได้นะ แต่การที่เขาหนีผมไป7ปีแค่นี้มันยังน้อยไป ผมจะทำให้เขาเจ็บมากกว่านี้อีก...
"เชิญนั่งก่อนสิครับ"ผมเอ่ยและยิ้มให้
ลูกกวางตัวน้อยที่กำลังสั่นด้วยความกลัวราชสีห์ มันช่างน่าแกล้งเสียจริง
"คุณมีธุระอะไรรึเปล่า"ผมเอ่ยถาม
"คือ..."
"เอาเอกสารมา"ผมหยิบเอกสารจากมือของอาทิตย์มา
"มันก็...ตามนั้น"อาทิตย์พูด
ผมกวาดสายตาดูข้อความในเอกสารแล้วคลี่ยิ้มจางๆออกมา
"เรื่องแค่นี้เอง"ผมหยิบเช็คเงินสดขึ้นมา แล้วเซ็นต์ให้
"ต้องการเท่าไหร่ก็เขียนแล้วไปขึ้นเงินสะ อ้อ ใช่ว่าผมจะให้เงินคุณได้ฟรีๆนะ คุณต้องมีข้อแลกเปลี่ยน1ข้อ"
"อะไร"อาทิตย์ถาม
"เย็นนี้พี่ต้องไปทานข้าวกับผม"ผมเปลี่ยนสรรพนามให้ดูสนิทขึ้น
เกมของผมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว...
"ก็ได้"อาทิตย์ตอบตกลง
"งั้นสัก2ทุ่มผมจะไปรับนะครับ"ผมยิ้มให้อาทิตย์ที่เริ่มจะวางใจ...
ตอนนี้พี่มันก็แค่อาหาร ที่ราชสีห์แบบผมกำลังจะได้ลิ้มรสชาติก็เท่านั้น ผมจะขย้ำให้สมกับที่โหยหามาถึง7ปี
"เรขาครับ ช่วยติดต่อร้านอาหารของคุณเอ็มให้ผมที วันนี้ผมจะพาหุ้นส่วนไปทานข้าว บอกเขาเปิดห้องพิเศษให้แขกด้วย คนนี้V. I. P. ต้องดูแลดีๆหน่อย"ผมพูดกับเรขาส่วนตัว ให้โทรไปบอกไอ้เอ็มให้เปิดห้องไว้
อาทิตย์ รองประธานของเดอะซันกรุ๊ป ถ้าผมยึดมันมาอยู่ใต้อำนาจของไลออนคิงกรุ๊ปได้ มันก็ไม่มีอะไรที่จะดับไฟในใจผมได้ดีกว่านี้...คนอย่างก้องภพ อยากได้อะไร ผมต้องได้ ไม่ว่าจะแลกมาด้วยเลือดหรือน้ำตาของใครสักกี่ล้านหยด ผมก็จะทำ!!!
"พาแขกที่ไหนมาวะก้อง"เอ็มเอ่ยถาม ข้างกันมีเมย์ที่ยิ้มให้ผม
"คนเคยรู้จักน่ะ ว่าแต่วันนี้เมย์สวยจังเลยนะครับ"ผมเอ่ยแซว
"เฮ้ยไอ้ก้อง ของกู"
"โห่ไอ้เอ็ม ลูกก็ตั้ง3ละมึงยังจะหวงอะไรอีกวะ"ผมยิ้มให้เพื่อนสนิท
ตั้งแต่มันจีบเมย์สำเร็จตอนปี2มันก็รักเดียวของมันมาตลอด พอจบปุ๊ปก็แต่งปั๊ป มีทายาททันทีเลย นี่ก็ปาไป3คนแล้ว น้ำยามันดีจริงๆ
"ใครว่า3 นี่เว้ย คนที่4แห่งบ้านทรายทอง ไม่ใช่ละ555"
"เอ็มก็ เล่นเองตบมุกเอง แป้กด้วย"
"โห ที่รักครับ แค่อยากให้เมย์ยิ้มบ่อยๆ เมย์ยิ้มแล้วน่ารักจะตาย"
"อิจฉามึงจัง 7ปีแล้วยังหวานกันอยู่เลย"ผมยิ้มเจื่อนๆ
ตัวเองก็ปาเข้าไป27-28แล้ว ยังไม่มีทีท่าจะแต่งงานให้แม่ได้อุ้มหลานเลย...
"ไม่ต้องอิจฉาหรอกก้อง เดี๋ยวก้องก็จะรู้ว่าการมีครอบครัว มันต้องเจออะไรหลายอย่าง"เมย์พูดกับผม
"งั้นเดี๋ยวขอตัวไปรับหุ้นส่วนก่อน ไอ้เอ็มดูแลเมย์ดีๆนะมึง"ผมพูดแล้ววิ่งออกไปที่รถ
คนใกล้30 ความสงบในจิตใจมันก็เริ่มมากขึ้น แต่...ตอนนี้ไฟในใจมันเริ่มจะคุขึ้นมาอีกครั้ง
"อยากทานอะไรสั่งเลยนะครับ"ผมปลดเน็กไทน์ลงเล็กน้อย ก่อนจะพับแขนเสื้อ
คนตรงหน้าผมใส่เสื้อยืดแขนยาว ผมเซตเรียบๆ แต่ก็ยังคงชวนมองอยู่ดี
หลังจากที่อาหารมาเสิร์ฟ ผมก็ลงมือทานทันที
แสงไฟในเมืองใหญ่ มันสะท้อนระยิบระยับเต็มไปหมด
ตอนนี้มันดูสว่างสดใส ราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานในตอนกลางคืน
"ที่นี่สวยดีนะครับ"ผมเอ่ยปากชวนคุย
"ใช่...ผมเคยใช้ที่นี่...ฉลองความรัก4ปีของผมกับผู้หญิงคนนึงเมื่อ4ปีก่อน"อาทิตย์เอ่ยออกมา...
"งั้นตอนนี้ก็เกือบ7ปีแล้วสิครับ"ผมยกแก้วไวน์แดงขึ้นมาดื่ม
"ไม่หรอก...เขาทิ้งผมไปแล้ว"อาทิตย์เอ่ยอย่างเศร้าๆ ก่อนจะวางช้อนแล้วยกไวน์ขึ้นมาดื่มบ้าง
ผมมองคนตรงหน้าด้วยความพิจารณา
"7ปีที่ผมไม่ได้เจอพี่ ผมไม่คิดเลยนะครับว่าผมจะมีโอกาสได้มาเจอ"ความจริงผมติดตามเขามาตลอด7ปีเต็ม
"คุณยังจำผมได้อีกหรอ"
"จำได้สิครับ ใครจะลืมรักแรกของตัวเองลง"ผมกระดากปากที่จะพูดมันออกมา ความรู้สึกตอนนี้คือผมต้องการให้เขาเจ็บ เหมือนที่ผมเคยเจ็บ...
"คุณยังจำมันได้อีกหรอ"
"ครับ...ผมจำได้หมดแหล่ะ พี่อาทิตย์ลองทานนี่ดูสิครับ"ผมยื่นจานขนมหวานให้อาทิตย์
อาทิตย์ก็รับไปแล้วตักทานเพียงเล็กน้อย
"ทำไมทานน้อยจังหล่ะครับ ไม่อร่อยหรอ?"
"อร่อย แต่ผมอิ่มน่ะ"คนตรงหน้ายิ้มเล็กๆ
"พี่ว่างไหมครับ"ผมเอ่ยถามคนที่เริ่มจะมีอาการแปลกๆ
"ก็...ว่างนะ ผมไม่มีงานต่อ"อาทิตย์ยิ้มให้ผม
มือสองข้างเริ่มยกขึ้นมาลูบแขนตัวเองเหมือนอากาศหนาว
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"ผมเอ่ยถาม
"แค่รู้สึกร้อนๆนิดหน่อย"
"ไปเดินเล่นหน่อยไหม เผื่อจะดีขึ้น"ผมบอก ก่อนจะลุกขึ้นพาพี่อาทิตย์ไปเดินเล่น
"ผมขอกลับก่อนได้ไหม ผมไม่ไหวแล้ว"
"เดี๋ยวผมไปส่ง"ผมจับแขนเรียวเล็ก แต่คนที่ถูกจับกลับสะบัดออก
"ผมเดินเองได้"
ผมพาคนที่เริ่มไม่ปกติลงลิฟต์ไปข้างล่าง ในลิฟต์คนมันแน่นพอสมควร ผมดันอีกคนให้ไปชิดกับผนังลิฟต์ด้านในแล้วยืนบังไว้
แก้มใสเริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดหน้าอกของผม มันชวนหลงใหลอย่าบอกใครเชียว...
"ไหวไหม"ผมเอ่ยถามคนที่ใบหน้าเริ่มจะมีเหงื่อผุดขึ้นมา
ใบหน้าขาวส่ายไปมาแทนคำพูด
แผนลิ้มรสกวางกำลังจะเริ่มขึ้น
หลังจากที่ลิฟต์เปิดออก ผมก็พารุ่นพี่ตัวขาวเดินไปที่ห้องV.I.P. ที่เตรียมไว้
"ร้อน"อาทิตย์เริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่
ผมเปิดแอร์ให้ร่างกายของอีกฝ่ายเย็นลง แต่กลับกัน กลายเป็นอีกคนกำลังพยายามถอดเสื้อ
ผมค่อยๆวางร่างขาวลงบนเตียงใหญ่...
"ร้อนเหลือเกิน"อาทิตย์ส่ายหน้าไปมา มันทรมานอย่างบอกไม่ถูก
"พี่ต้องเป็นของผม"...
Nc...
ร่างขาวส่ายหน้าไปมา ด้วยความร้อนของยาที่กำลังออกฤทธิ์ ทำให้คนที่ได้รับ ทรมานไม่น้อย
ใช่...คุณอ่านไม่ผิดหรอก อาทิตย์โดนยา จากฝีมือผมเอง สงสัยหล่ะสิ ว่ามันมาได้ยังไง...
ก็ตอนกินเค้กยังไงหล่ะ ที่นี่มันถิ่นผม ทุกอย่างถูกตระเตรียมไว้หมดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นไวน์ หรือเค้กที่ยกมาท้ายสุด...
ผมก้มลงช่วงชิงลมหายใจจากริมฝีปากบางๆที่กำลังเม้มเพื่อคลายความทรมาน
สองมือขยำเสื้อสูทสีดำของผมแน่น
ผมผละออก แล้วถอดเสื้อออก ก่อนจะก้มลงจูบร่างขาวๆนี่อีกครั้ง
คนใต้ร่างครางในลำคอเบาๆ ถึงจะเคลิ้มเพราะฤทธิ์ยา แต่ก็ยังคงมีสติพอที่จะขัดขืน
ผมเลื่อนมือสอดเข้าไปใต้เสื้อสีเทาที่รุ่นพี่ตัวขาวสวม ผิวนุ่มลื่นมือมันชวนสัมผัสไปทุกที่
7ปี ผมก็คาสโนว่าใช่ย่อย เรื่องแค่นี้มันเป็นเรื่องที่ผมถนัด...แต่ก็ใช่ว่าผมเคยพาผู้ชายขึ้นเตียง มีเพีียงผู้ชายคนนี้คนเดียวที่ผมเฝ้ารอ...
"ก้อง...ภพ"อาทิตย์เงยหน้าขึ้นสบตากับคนบนร่าง ที่ตอนนี้แทรกตัวเข้ามาตรงกลางหว่างขา
ใบหน้าหล่อคมกำลังขบเม้มทำรอยที่ซอกคอขาวๆของร่างขาวที่แทบไม่เหลือสติ
"อย่า..."แม้จะพยายามเค้นเสียงออกมา แต่มันกลับแผ่วเบาและยั่วยวน
มือหนาดึงเสื้อสีเทาให้เห็นอกขาว...
ก่อนจะก้มลงละเลงลิ้นบนเม็ดทับทิมสีสวยของอาทิตย์
ถึงจะไม่มีเนินเนื้อให้บีบเค้น เหมือนสาวๆของก้องภพ แต่อาทิตย์กลับมีบางสิ่งที่ก้องภพต้องการ
นั่นคือร่างกายที่โหยหามานาน
มือขาวจิกผมสีดำสนิทแน่น อารมณ์ตอนนี้มันกำลังพุ่งสูงขึ้น...
ปากอุ่นๆจุมพิตต่ำลงมาจนถึงขอบกางเกงยีนของอาทิตย์ ก่อนที่จะปลดมันลงแล้วโยนทิ้งลงข้างเตียง
ก้องภพดันขาเรียวให้กว้างออก แล้วมองดูเอ็นอุ่นของอีกคนที่ขยายเต็มที่
อาทิตย์หุบขาลง แต่ก้องภพไวกว่า ปากอุ่นค่อยๆกดลงครอบครองความทรมานของอาทิตย์ทันที
ร่างที่ทรมานเริ่มได้รับการปลดปล่อย เหงื่อกาฬไหลท่วมตัว ปลายเท้าสองข้างจิกเกร็งด้วยความเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย มือขาวจิกหมอนแน่น
แอร์ในห้องตอนนี้ไม่ได้ช่วยให้อาทิตย์เย็นลงสักนิด
"อื้อ~"อาทิตย์ครางเบาๆ แต่มันก็ดังพอที่อีกคนจะเงยหน้าขึ้นมายกยิ้ม
ความชำนาญของปลายลิ้นที่ปรนเปรอเพื่อปลดปล่อยให้เขา ทำให้ในหัวเริ่มจะขาวโพลนไปหมด
ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง เมื่อเสร็จสิ้นความทรมาน
แต่ใช่ว่ามันจะหยุดแค่นั้น...
คนบนร่างเริ่มเปลื้องผ้าให้เหลือแค่ร่างเปล่าๆเหมือนอาทิตย์
ก้องภพหยิบเจลจากบนหัวเตียงมาเทที่มือ ก่อนจะค่อยๆทามันลงไปที่ทางรักของอีกคน
"อย่า"อาทิตย์ร้องห้าม เมื่อนิ้วเรียวยาวเริ่มจะสอดแทรกผ่านเข้าไปในร่างกาย
รุ่นพี่ตัวขาว แพ้รุ่นน้องอย่างราบคาบ
เมื่อ1ก็เริ่มเพิ่มเป็น2...3 แล้วค่อยๆดึงออก
ก้องภพดันขาเรียวให้กางออก แล้วหยิบหมอนอีกใบมารองใต้สะโพกของอาทิตย์...
ก่อนจะจัดแจงท่าทางให้เข้าที่
"เจ็บ" มือขาวจิกเสื้อก้องภพแน่นยามเมื่อกายแกร่งค่อยๆแทรกตัวเข้าไปข้างใน
มันอุ่น นุ่ม และยากที่จะถอนตัว
พอทุกอย่างลงตัวก้องภพก็เริ่มใส่จังหวะที่ใจปราถนา...
ความรุนแรงของความต้องการ ก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นจนยากที่จะหยุด มันไม่มีคำว่าหยุด จนกว่าเขาจะพอใจ
ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่คนบนร่างกระแทกใส่จนร่างขาวงอตัวด้วยความจุกข้างใน
มันเจ็บ แต่ก็ไม่ปฎิเสธว่ามันรู้สึกดีไม่น้อย
ก้องภพทิ้งตัวลงนอนข้างๆคนที่หมดแรง
ฤทธิ์ยาก็เริ่มจะจางลง
น้ำขุ่นๆไหลเยิ้มออกมาเปื้อนขาอ่อนด้านในของอาทิตย์
"พี่เป็นของผม ของผมคนเดียว"ก้องภพยิ้มอย่างตัวร้าย
โดยที่อีกคนไม่ได้รับรู้อะไรเลย...
ริมฝีปากร้ายกดจุมพิตลงบนเปลือกตาสีมุก อาทิตย์ก็ยังเป็นไออุ่นในใจของก้องภพ...
อย่าลืมคำข้างบนหล่ะ ว่าต่อให้ลึกซึ้ง มันก็แค่ความสนุกชั่วคราว...
สำหรับก้องภพ นี่มันก็แค่การเริ่มต้นเท่านั้น
เช้าวันต่อมา
ร่างขาวค่อยๆพยุงตัวเองที่เหมือนผ่านสงครามมาอย่างหนัก ในหัวมึนไปหมด ตามตัวก็เจ็บไปหมด นี่เขาไปทำอะไรมาเนี่ย
"ตื่นแล้วหรอครับ"เสียงหนึ่งเอ่ยทักทาย
อาทิตย์พยักหน้าเป็นเชิงตอบ เพราะยังไม่ตื่นเต็มที่
"ที่นี่ที่ไหน"
"สวรรค์ของเราไงครับ"กัองภพพูด
"หมายความว่าไง"
"ก็หมายความตามที่พูดไงครับ"
ก้องภพยิ้ม ก่อนจะติดกระดุมเสื้อเรียบร้อย
อาทิตย์ก้มมองร่างเปลือยเปล่าที่ไร้เสื้อผ้า มันช่างดูน่าตกใจเสียจริง
"นี่คุณทำอะไรผม"
"ต้องถามหาคนเรียกร้องมากกว่า ว่าเมื่อคืนให้ผมทำอะไร จำไม่ได้หรอ"ก้องภพยกยิ้มร้ายให้
"ออกไปไกลๆ"อาทิตย์ปาหมอนใส่
"ผมไม่ได้พิศวาทอะไรคุณเลยสักนิด จืดชืด ไร้อารมณ์ จำไว้ด้วยว่าเดอะซันกรุ๊ป จะต้องอยู่ใต้อำนาจของไลออนคิง"
"ไม่มีวัน"อาทิตย์พูด
"ถ้าคลิปลูกคนเดียวหลุดไปวะ ทำไงดี"ก้องภพขู่...
Next continue
Guest
