หนึ่งคน เย็นชา ไม่เคยแคร์ใคร อยากได้อะไร ให้ทำเรื่องเลว
ทรามแค่ไหน ถ้าอยากได้ก็จะทำ
อีกคน ก็แรงได้ใจ ปากร้าย ถ้าไม่พอใจใครก็พร้อมหาเรื่งได้ทุก
ที่
แล้วเมื่อ คน2คนมาเจอกัน แม้แต่คำว่า แรงเกินพิกัด ก็ยังเทียบ
ไม่ได้
''อะ มึง เอายา ให้ กะ กูกินใช่มั้ย อ๊ะ'' ปากที่พยายามพูด กลับต้องเปล่งเสียงน่าอายออกมา เมื่อคนตัวใหญ่ลูบไล้แก่นกายที่ขยายขนาดเต็มที่พร้อม
น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แววตากลับเต็มไปความหื่นกระหายจนผมอยากจะกลั้นใจตายไปให้พ้นๆตรงนี้
''ฉลาดเหมือนกันนี่'' คนตรงหน้ายกยิ้มร้ายพลางหัวเราะหยันในลำคอเหมือนกำลงัสนุกปนสมเพชกับสภาพผมในตอนนี้
''ปะ ปล่อยกูนะ!!'' ทั้งที่ปากห้ามแต่ไม่รู้ทำไมร่างกายถึงดื้อรั้นตอบสนองคนตรงหน้าทุกอย่าง
มือหนาลูบไล้แก่นกาย ก่อนจะสอดมือเข้าไปกอบกุมส่วนอ่อนไหว ขยับขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ
''อ๊ะๆ! มะ ไม่ อ๊า!'' เสียงน่าอายหลุดลอดออกไปอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งที่อยากขัดขืน แต่ร่างกายกลับไม่ฟังยิ่งต้องการจนทนไม่ไหว
กาย :: เฮี้ย! เอะอะก็โยนกู โรคจิตหรือไงสัส!
จีซัส :: หึ โทษที กูมันซาดิสซ์ ยิ่งปากหมาๆอย่างมึง กูยิ่งชอบ
เรื่องเก่าเล่าใหม่เนอะ ย้ายมาจากอีกเว็บนะคะ ยังมิจบ ถ้าถูกใจรีด ไรต์จะดีใจมากกกกกกกกกกกก
Guest
