บทนำ
ในคืนนั้น...ราวกับถูกบางสิ่งตรึงร่างเอาไว้ไม่ให้ขยับตัวไปไหน อยากจะลืมตามาดูเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่แต่ก็ทำไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่มีใครปิดตาไว้สักหน่อย อาจเป็นเพราะความกลัวที่อยู่ในส่วนลึกล่ะมั้ง เขาก็ไม่แน่ใจ มันคล้ายกับว่าหากลืมตาขึ้นเขาจะเห็นบางสิ่งที่น่ากลัวที่นำพาชีวิตเขาให้เปลี่ยนไปจากเดิมก็ได้
แต่....................
‘มันร้อน ร้อนเหลือเกิน’
ก็เปิดเครื่องปรับอากาศซะเย็นฉ่ำก่อนเข้านอนแล้วนี่นา จะว่าแอร์เสียก็คงไม่ใช่ ในเมื่อเขาเพิ่งให้ช่างมาดูเมื่อเช้า ทางนั้นก็บอกว่ามันใช้ได้เป็นอย่างดี
แต่มันร้อน ร้อนจนทนไม่ไหว นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงแล้วราวกับว่าร่างกายกำลังถูกเผาอย่างช้าๆ...เม็ดเหงื่อค่อยๆผลุดออกมาตามรูขุมขนค่อยๆไหลซึมออกมาทีละน้อยๆจนเสื้อผ้านั้นพลันเปียกชุ่ม ลมหายใจเริ่มหอบถี่ขึ้น เขาดูทรมานเหลือเกิน คงจะไม่รอดแน่แล้วล่ะมั้ง
ในที่สุดก็ต้องเปิดตาขึ้น...
ภาพที่เห็นในความมืดนั้น คล้ายเงาของผู้หญิงกำลังกดทับร่างเขาอยู่ ครั้นจะร้องตะโกนหรือไถ่ถามก็ทำไม่ได้เสียแล้ว ทำไมน่ะหรือ ก็เพราะว่าเขาไม่สามารถขยับปากได้เลยน่ะสิ ร่างทั้งร่าง ถูกเงานั้นควบคุมไว้หมดแล้ว ทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากต่างฝ่ายต่างจ้องมองกัน จะต่างก็ตรงที่ฝ่ายหนึ่งจ้องมองด้วยสายตาขอความสับสนและหวาดระแวง ในขณะที่เงานั้นจ้องมองลงมาอย่างผู้กุมชะตากรรม
ก่อนก้มตัวลงมาใกล้ๆแล้วกระซิบข้างหูเขาว่า...
“อีกไม่นาน เกมจะเริ่มขึ้นแล้ว เมื่อเวลานั้นมาถึง ซาโตชิซัง ช่วยสนุกกับมันหน่อยนะ”
####################
Guest
