This city คนซ่าส์ฝ่าเมืองเดือด!

เราทุกคนล้วนมีเป้าหมายในชีวิต  เราอยากมีเวลาว่างให้ครอบครัวที่อบอุ่น! อยากมีหน้าที่การงานที่มั่นคง! อยากเป็นเจ้าของธุรกิจSME!  อยากถือหุ้นตัวที่ไม่มีวันตก! อยากมีร้านกาแฟ! อยากมีร้านอาหาร! อยากมีสวนปลอดสารพิษ!  อยากออกเดินทางรอบโลก! อยากมีเงิน 10 ล้านบาท! แต่เราต้องยอมเสียละเวลาของตัวเองวันละ 8 ชั่วโมง ต้องทำโอทีอีกวันละ 4 ชั่วโมง ทุก 5 วัน วันจันทร์ถึงวันศุกร์ของสัปดาห์ แต่ดันต้องติดต่อลูกค้า และหัวหน้างานในวันเสาร์กับวันอาทิตย์เป็นประจำ นี้คือสิ่งที่พนักงานบริษัทอย่างเราๆ ต้องเสียสละ เพื่อไปให้ถึงเป้าหมายที่เราตั้งไว้ หากเมื่อเราย้อนกลับไปสมัยเรียนเราจะถูกสอนโดยคุณครูเจ้าระเบียบ ที่จะคอยจดชื่อเราเมื่อเวลาเรามาสาย เราโดนยัดเยียดความคิดจากตำราหนังสือที่เรียนกันมาหลายทศวรรษและไม่เคยจะมีการปรับปรุงให้ดีขึ้นมา อีกทั้งเรายังถูกตีกรอบโดยความคิดของคุณครูที่ก็ยังคิดไม่ตกกับปัญหาชีวิตของตัวเอง แต่คุณครูเหล่านั้นก็ยังมีความมุ่งมั่นที่จะเคี้ยวเข็ญเพื่อให้ชีวิตของพวกเราดีขึ้น แต่เราหลายๆคนกลับทำให้ชีวิตของตัวเองแย่ลง ชีวิตเราไม่ได้เป็นเหมือนหนอนที่จะเจริญเติบโตมาเป็นผีเสื้อที่มีปีกสวยงาม เราเหมือนปลาที่ว่ายน้ำวนไปวนมาอยู่ในตู้กระจกเฝ้ารอวันจะกระโจนลงในแม่น้ำที่ทอดยาวอย่างไม่มีวันสิ้นสุด ชีวิตผมคือปลาตัวหนึ่งที่ยังไม่เห็นแม่น้ำซักสาย

จนวันนี้มาถึง...