เดทปริศนา

เวลา 6:00น.

Takao talk

Rrrrr

ในขณะที่ผมหลับอย่างเอาเป็นเอาตายภายในห้องสี่เหลี่ยม ก็มีเสียงๆหนึ่งกวนใจผม เสียงนั้นดังมาจากโทรศัพท์

"ใครโทรมาฟ่ะ"ผมสบถกับตัวเองเล็กน้อยกก่อนลากสังขารตัวเองมาที่โต๊ะวางของ ซึ่งตั้งอยู่ทางซ้ายมือจากเตียง ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อดูว่าใครมันบังอาจขัดขวางช่วงเวลาแสนสุขของผม

'แว่นซึน ชินจัง ■-■'

นั่นคือชื่อของคนที่โทร.มา

"เอ...วันนี้ทำไมชินจังถึงโทรมาน้า"ผมตั้งคำถามกับตนเอง ก่อนจะเลื่อนนิ้วเพื่อรับโทรศัพท์

"ฮัลโหล มีไรเหรอชินจัง"ผมกรอกเสียงลงในโทรศัพท์

"เจ้าบ้า ตายแล้วรึไงกัน ถึงรับโทรศัพท์ช้านัก"คนปลายเสียงดุผม

"ขอโทษน้าชินจัง ว่าแต่...มีไรเหรอถึงโทรมาแต่เช้า"ผมถามคนผมเขียว

"วันนี้วันฮาโลวีน ไปเดทกันไหม" อีกคนถามผมกลับ ให้ตายสิ นี่เขาเป็นหมอจนประสาทหลอนชวนผมเดทเลยเหรอ

"55555 ชินจังเมากาวเปล่าเนี่ย 55555"ผมที่พยายามกลั้นเสียงหัวเราะสุดฤทธิ์ แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เผลอระเบิดออกมา

"เจ้าบ้า วันนี้ฉันว่างโว้ย จะไปหรือไม่ไป ถ้าจะไป ตอนหนึ่งทุ่มพบกันที่สวนสนุกฮาโลวีน"

"ครับๆ ไปครับ"ทันทีที่ผมตอบรับอีกคน เขาก็วางสายทันที

เวลา 19:00น.

"งืมมม กี่โมงแล้ว "ผมลุกขึ้นมองนาฬิกาบนหัวเตียง หน้าปัดดิจิตอลแสดงว่าตอนนี้หนึ่งทุ่มแล้ว

"หนึ่งทุ่มเองเหรอ นอนต่ออีกนิดดีกว่า"ในขณะที่ผมจะล้มตัวนอน ฉับพลันก็นึกขึ้นได้ถึงบางสิ่งที่สำคัญ

"เฮ้ย วันนี้เดทกับชินจัง"พอนึกขึ้นได้ผมจึงรีบกระโดดลงจากเตียงทันทีและ คว้าเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างไว

19:30น.

"แฮกๆๆ"ผมพยายามวิ่งสุดแรงเท่าที่จะทำได้ เพราะสวนสนุกฮาโลวีนแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้ๆที่พักของผม

"แก...ฉันบอกให้แกมากี่ทุ่ม"คนตรงหน้ากอดอกพลางจ้องเขม็งที่ผม

"ชินจังงงง ฉันขอโทษ"ผมกระโดดกอดอีกคน

"ปล่อยฉันนะเว้ย"แว่นซึนพยายามจะดันผมออก ผมจึงปล่อยเขาให้เป็นอิสระ

"เอ...ว่าแต่ ชินจังแต่งเป็นมัมมี่ด้วยเหรอเนี่ย คิก"ผมเอามือปิดปากตนเอง ก่อนที่อีกคนจะเอ่ยเสียงขึ้น

"ก็วันนี้วันฮาโลวีน ฉันก็ต้องแต่งตัวเป็นผี นี่แกจะให้ฉันแต่งเป็นเทเลทับบี้ไง "

" เอาน่า...ยังไงก็เหอะ เข้างานกันดีกว่า"ผมจูงมืออีกคนวิ่งเข้าไปในสวนสนุก สวนสนุกแห่งนี้แม้จะไม่มีชื่อ แต่ทุกคนกลับเรียกติดปากกันว่า สวนสนุกฮาโลวีน เนื่องจากเขาจะจัดขึ้นในวันฮาโลวีนเท่านั้น

"เล่นอะไรกันดีน้าาา"ผมมองไปยังเครื่องเล่นหลายเครื่อง ที่น่าสนุกไม่แพ้กันจนผมเลือกไม่ได้

"ชิงช้าไหม"มัมมี่ผมเขียวชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์

"เอาสิๆ"หลังจากที่ตัดสินใจได้ ผมจึงจับมือวิ่งไปเพื่อจ่ายเงินและขึ้น

"ว้าว...บรรยากาศภายในงานครึกครื้นจังเลย"ผมมองออกไปนอกชิงช้าสวรรค์ ส่วนอีกคนกลับนั่งเงียบ แต่ผมก็ไม่สนใจ

10 นาทีต่อมา

พวกผมออกจากเครื่องเล่นและไปยังร้านขายอาหารและขนมต่างๆ ผมซื้อขนมมาจำนวนหนึ่งพร้อมกับชวนชินจังกิน แต่เขากลับปฏิเสธ จนผมรู้สึกได้ถึงความผิดปรกติ เพราะว่าแม้เขาจะไม่กินของที่คนอื่นยื่นให้ แต่ถ้าหากเป็นผม เขาจะให้ผมป้อนด้วยซ้ำ

"ชินจัง เป็นไรรึเปล่า"ผมถามเขาด้วยน้ำเสียงห่วงใย

"ไม่เป็นไรหรอก"เขาตอบ

"รู้สึกไม่ดีเหรอ กลับบ้านไหม"ผมถามกลับ

"ไม่หรอก แค่อยากนั่งพักเฉยๆ"

"งั้นไปนั่งตรงนู้นไหม เดินไกลหน่อยแต่ปลอดผู้คน" ผมชี้ไปที่ม้านั่งซึ่งตั้งอยู่บริเวณหน้าสวนสนุก

"อืม...เอาสิ"คนผมเขียวพยักหน้าก่อนจะดันแว่นขึ้น ผมจึงจับมือเขาเดินไปที่ๆต้องการ

"เฮ้อ...หิวน้ำจัง"ผมบ่นกับตัวเองหลังจากที่นั่งลง ถึงแม้ว่าผมจะพูดยังงั้นแต่ก็ไม่ได้หวังว่าให้ใครไปซื้อให้

"ฉันไปซื้อให้"เขาวิ่งไปทันทีหลังจากพูดเสร็จ ทำให้ผมไม่มีโอกาสห้ามเขา

"ชินจังดูแปลกๆแฮะ"ผมพูดกับตัวเอง

30 นาที ผ่านไป

"ทำไมชินจังยังไม่มาน้า เป็นอะไรรึเปล่า โทรตามดีกว่า"ผมล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเปิดหน้าจอพร้อมเลื่อนนิ้วไปที่เบอร์โทรของเขา และทำการโทรออกทันที

"ชินจัง ทำไ-"ในขณะที่ผมกำลังถามเขา เขาก็พูดแทรกขึ้น

"ขอโทษนะทาคาโอะ ฉันไม่มีเวลาจะคุยกับนาย ฉันจะต้องรีบทำการผ่าตัดคนไข้ และขอโทษที่วันนี้ฉันไม่ได้มีโอกาสแต่งตัวผีไปเที่ยวกับนาย สุขสันต์วันฮาโลวีนนะ"หลังจากที่เขาพูดจบก็วางสายทันที แต่...แปบนึงนะ เมื่อกี้เขามาเที่ยวกับผม แต่ทำไมเขาไปอยู่ที่ทำงานได้ เพราะว่าโรง'บาลที่เขาทำงานอยู่ไกลจากที่พักผมมาก และเขาก็คงอยู่ที่นั่นจริงๆ เพราะมีเสียงนางพยาบาลแทรกมาเป็นระยะๆ แถมยังพูดว่าไม่มีโอกาสแต่งตัวผีอีก ทั้งที่วันนี้เขาแต่งเป็นมัมมี่ แล้วถ้าเขาไม่ได้มาที่นี่จริง งั้นผม...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เดทอยู่กับใคร?