บทนำ
ใครๆก็เรียกผมว่าเมียประธาน(นักเรียน)
สวัสดีครับผม ไอซ์ หรือ นายรพีพัฒน์ ศรีสมบูรณ์ อายุ 17 ปีปลายๆเป็นรองประธานนักเรียนของโรงเรียน .S.P.A. และตอนนี้ก็เป็นเวลา 18:30 เป็นเวลาที่เด็กๆทุกคนต้องกลับบ้านไปนอน ไปทำการบ้าน เล่นเกม และอีกบลาๆ แต่ไม่ใช่กับผมคนนี้ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่าผมคนนี้ต้องเคลียร์งานของทางสภา ที่ไอพ่อประธานนักเรียนตัวแสบแอบชิ่งหนีหายไปไหนก็ไม่รู้ เพราะงั้นงานทุกอย่างก็ต้องตกลงมาที่ผม ที่ซึ่งเป็นรองประธานนักเรียน เหอะๆเรื่องมันก็เป็นอย่างนี้ละครับ ผมล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ
"เฮ้อ...ลาออกจากการเป็นรองประธานนักเรียนตอนนี้จะทันมั้ยเนี้ย" ผมบ่นออกมาอย่างเหนื่อยใจ และนั่งเคลียร์งานไปเรื่อยๆ
19:44 น.
"เฮ้อ...เหนื่อยชะมัดยาด" พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นพร้อมกับกดโทรไปหาแม่เพราะนี้ก็เย็นมากแล้วไม่รู้ว่ากินอะไรไปรึยัง รอสักพักปลายสายก็รับโทรศัพท์
"ฮัลโหลครับแม่.. แม่กินข้าวรึยังครับ" ผมกรอกเสียงถามแม่ลงไป
"กินแล้วจ๊ะลูก แล้วไอซ์จะกลับบ้านตอนไหนล่ะนี่ก็มืดแล้วนะ" แม่ตอบกลับมาพร้อมกับถามไถ่ผมด้วยความเป็นห่วง
"กำลังจะกลับแล้วครับ แล้วก็กะว่าจะแวะซื้อของกินเข้าไปนิดหน่อย แม่จะฝากผมซื้ออะไรมั้ยครับ"
"ไม่ล่ะลูก รีบๆกลับบ้านมาล่ะก่อนที่มันจะมืดจะค่ำ"
"ครับผม~"
หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับแม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ลุกขึ้นมาเก็บของใส่กระเป๋า เก็บเอกสารไปวางให้ถูกกอง เก็บของเสร็จก็ตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาล็อคประตูหน้าห้อง
"บางทีมันก็มืดเกินไปนะ" บ่นออกมาเบาๆ พอมองดีๆแล้วทางเดินมันก็น่ากลัวเหมือนกันนะเนี้ย
"จะมีผีโผล่ออกมามั้ยนะ... บ้าละ คิดอะไรอยู่เนี้ยเรา" ผมสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไปก่อนจะเดินไปตามทางเดินเรื่อยๆ
ตึก ตึก ตึก กึก
เสียงเดินดังขึ้นมาตามจังหวะที่ผมเดินเรื่อยๆ แต่แล้วผมก็ต้องหยุดเดินกะทันหัน เพราะมีความรู้สึกว่าเหมือนมีใครเดินตามมา พอหันไปมองก็ไม่มีอะไร พอเดินก็รู้สึกเหมือนมีคนตามมา หันไปก็ไม่เจออะไร
"คิดจะเล่นกันแบบนี้ใช่มั้ย"ผมพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะรีบเดินเพื่อให้ถึงประตูทางออก
ตึก ตึก ตึก แกร็ก!
พอออกประตูไปได้แล้วผมก็รีบปิดประตูพร้อมกับหันหลังไปมองข้างในก็ไม่พบอะไร ก่อนจะก้มหน้าล็อคประตูให้เรียบร้อย แล้วพอจะหันหลังไปเดินต่อเท่านั้นแหละ
แฮร่!!!!!
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกก"
***************************************************
Guest
