[Mpreg]ก็ผมมันแค่"คนรับใช้"

THRALL!!!

ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งจิตนาการของชะนีที่ชื่อ

"

คนบ้า"

ค่ะ

นิยายเรื่องนี้แนวนิยาย

YAOI

หรือเป็นเรื่องราวของ

ชายรักชาย และยังเป็นประเภท

Mpreg

หรือเคะท้องได้นั้นเอง

ใครไม่เกี่ยวถอยไปนะค่ะ

กดกากบาทตรงช่องสี่เหลี่ยมด้านบน

และแน่นอนนิยาย

Yaoi

ก็ย่อมต้องมีฉาก

nc 18+

พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

คำหยาบคายต่างๆนานๆมาเต็ม

ภาษาการบรรยายเนื้อเรื่องมีความรุนแรง

ผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า

18

ปี

ควรได้รับคำแนะนำในการอ่านนะค่ะ

-

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่แยกมาจากนิยายเรื่อง กรงร้าย...พันธนาการรัก ลัคซัส

X

ไอน้ำ -

WARNING!!!

เตรียมตัวให้ดี!! พระเอกเรื่องนี้ไม่ได้ใจดีอย่างพระเอกในเทพนิยาย

ปากร้ายและใช้งานนายเอกเยี่ยงทาส

ใช้คำพูหยาบคายกับนายเอกและชอบประจารให้เสียหน้า

ระวังเกลียด และ ระวังตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว

<<<<<

อิมเมจของตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับชีวิตจริงค่ะ

>>>>>

ปากร้าย! เอาแต่ใจ! นิสัยเลว!

X

ข้ารับใช้ ทน ยอม

ข้าวปั้น

ผมโตมากับแม่ผุ้ให้กำเนิดผม เธอรักและให้ความอบอุ่นกับผมเหมือนที่แม่ทั่วๆไปรักลูก

ถึงเราจะอยู่กันอย่างยากจน อดมื้อกินมื้อ แต่ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่กับแม่

จนวันหนึ่ง...ชีวิตของผมได้เปลี่ยนไป...แม่ของผมเสียชีวิตด้วยสาเหตุที่ว่าเป็นโรคเอส...เธอทำงานขายตัว...

ยายของผมรับผมมาอยู่ด้วยที่บ้านหลังใหญ่ของเจ้าเจ้านาย ยายเป็นแม่บ้านของที่นั้นและผมก็ต้องช่วยยายทำงานบ้านด้วย

ยายสอนให้ผมเคารพและนึกถึงบุญคุณของคุณท่านทั้งสองให้มาก ผมรับฟังและทำตาม

สิ่งเดียวที่ผมดีใจในขณะนั้นคือ คุณท่านมีลูกชายอายุเท่ากับผม...ผมคิดว่าอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนเล่น ไม่เหงา

แต่ผมก็คิดผิดเมื่อ "คุณบอส" แสดงท่าทีรังเกียจและขยะแขยง ไม่อยากเข้าใกล้ผม ผมทำใจและคิดว่า "เรามันก็แค่คนใช้"

ผมไม่ยุ่งกับเขา ไม่เถียงไม่ว่า ไม่ระรานเขา แต่ทำไม...นานวันเข้า คุณบอสกลับกลั่นแกล้งผม เขาใช้งานผมหนักจนไม่เป็นอันทำอะไร

เอาเรื่องของผมไปบอกเพื่อนๆที่โรงเรียนจนผมไม่มีเพื่อนคบ ซ้ำยังชอบเรียกผมว่า "อีตุ๊ด"

ผมไม่ชอบเลย...แต่ทำอะไรไม่ได้ สิ่งที่ผมน้อยใจในโชคชะตาของผมมากที่สุดคือ

ผมท้องได้

....

เรามันเป็นตัวประหลาดอะไรกัน...

เวลาล่วงเลยไปจนถึงสองทุ่ม แต่เจ้าของร่างขาวกลับเพิ่งได้ทิ้งตัวลงนอนที่เบาะเล็กๆหลังจากเพิ่งทำงานในบ้านเสร็จ

หลับตาลงคิดพักสายตาสักประเดี๋ยวแต่ทันใดนั้นตากลมก้เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง

"

ตายแล้ว...ลืมทำการบ้านให้คุณบอส"

ดีดตัวลุกขึ้นจากเบาะเล็กตรงไปยังโต๊ะที่ตั้งหนังสือเรียน

ทันใดนั้น โทรศัพท์บ้านที่ตั้งอยู่มุมโต๊ะแผดเสียงลั่นขึ้นทันที กลืนน้ำลายลงคอ กลั้นใจรับโทรศัพท์

"

ไหนการบ้านกูหะ! นี้กูจะเข้านอนอยู่แล้วยังไม่เห็นสมุดวิชาอังกฤษ! มึงอยู่ไหน

?"

ปลายตอบพูดขึ้นทันที

"

อยู่ที่ห้องครับ เดี๋ยวทำเสร็จแล้วผมจะเอาขึ้นไปให้นะครับ ขอโทษที่ช้า"

บอส

แค่ชื่อก็บอกทุกอย่างที่เป็นตัวผมแล้ว ยิ่งใหญ่ มีอำนาจ แข็งแกร่งเป็นผู้นำ

เป็นลูกชายคนรองของตระกูลมาเฟียใหญ่ในแถบเอเชีย ผมเอาแต่ใจและไม่ฟังใคร

เป็นหัวหน้าคุมอันธพาลแก๊งใหญ่ในโรงเรียนเอกชน ยกพวกตีกันเป้นว่าเล่น

สิ่งที่เกลียดคือคนที่มีถานะต่ำกว่าผม

พวกขยะโสโครกน่าขยะแขยง ยิ่งถ้าเป็น "มัน" เด็กรับใช้ชั้นต่ำในบ้านที่อายุเท่ากับผม ชอบทำงานงกๆไม่หยุดไม่พัก ผมเอาความลับของมันไปป่าวประกาศเพื่อที่โรงเรียน มันไม่มีเพื่อนคบ ผมสะใจมากคิดว่าอย่างน้อยมันก้ต้องโกรธผมบ้าง...แต่ไม่เลย

มันไม่แสดงท่าทีเดือดร้อนเลยสักนิด

ไม่ว่าผมจะด่าว่าหรือใช้งานมันหนักเยี่ยงทาสขนาดไหนมันก็ก้มหน้าตามทำไม่ต่อต้านใดๆ

ไม่เคยโต้ตอบกลับหรือแสดงความไม่พอใจเลยสักครั้ง...แต่ก็ดีแล้ว เพราะผมจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ

จนกว่ามันจะทนไม่ไหว

เจ้าของร่างสูงเอาแต่ใจถีบประตูหลังครัวดังปังใหญ่ สาวเท้ายาวเข้าหาร่างเล็กที่นั่งซักผ้าอยู่กับพื้น

ถีบเก้าอี้ที่คนร่างเล็กใช้นั่งอย่างแรงจนขาเก้าอี้หัก เจ้าของร่างขาวล้มกระแทกพื้นตึงใหญ่

"

โอ๊ย!"

เสียงเล็กเผลอร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดระคนตกใจ

โครม!!

เจ้าของร่างสูงยกกะละมังที่มีผ้าแช่อยู่ทุ้มลงกับพื้นอย่างแรงจนกะละมังแตก เสื้อผ้ากระจัดกระจาย น้ำนองพื้น

"

กูสั่งให้เอากางเกงในกูไปซักด้วยไม่ได้ยินรึไงอีตุ๊ด!! แล้วมึงมัวทำห่าไรอยู่ถึงไม่เอาน้ำขึ้นไปให้กูสักที!

?

DANGER STORY...

เปิดเรื่อง

ไรท์ "คนบ้า"

แจ้ง: บ้าขอลบภาพอิมเมจออกนะคะเนื่องจากช่วงนี้วงการนิยายกำลังมีประเด็นเรื่องภาพอิมเมจ

วี๊ดดดด ในที่สุดก็มีแฟนอาร์ต ขอบคุณมากๆ เลยค่า เครดิตชื่อตามในรูปนะคะ เขาส่งมาให้บ้าเพื่อตามจิกมาอัพนิยาย และกะได้ผล ดีใจมากๆ เลยอ่าา