กับดักรัก สุภาพบุรุษมาเฟีย

ณ นาทีนี้มาเฟียหนุ่มไม่สนใจว่าหญิงสาวจะมีคนรักแล้ว 

หากเพราะเธอคือคนที่เขาปรารถนา เขาจำต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครอบครองเธอ 

“ณัชชา”เขาเรียกเธอเสียงแหบพร่า มือใหญ่สะกิดตะขอชุดชั้นในลูกไม้แสนหวานแล้วเลื่อนลูบไล้ยอดอกที่เป็นอิสระอย่างเบามือแต่แสนเย้ายวนจนร่างเล็กไม่อาจนั่งนิ่งบนตักของเขาได้ 

“ได้โปรดเถอะ” 

ชายหนุ่มจูบเธออีกครั้งพร้อมส่งลิ้นร้อนๆ ปรนเปรอเธอจนร่างกายเธออ่อนระทวย  เมื่อร่างกายของเธอไม่ปฏิเสธสัมผัสของเขา  ใบหน้าหวานแดงกล่ำด้วยความเขินอายและอารมณ์รัญจวนที่เขามอบให้        เธออยู่บนตักเขาและรู้สึกได้ถึงความปรารถนาของเขา 

“คุณสวยเหลือเกิน สวยเกินกว่าที่ผมคิดไว้มาก” 

“อันโตนิโอ...”     เธอละล่ำละลักเรียกชื่อเขาเหมือนคนสำลักน้ำ 

“ทำใจให้สบายที่รักของผม” 

ทุกสิ่งที่เขาทำมันสร้างความรัญจวนให้เธออย่างแสนสาหัส   ร่างกายเรียกร้องเขาอย่างที่ธรรมชาติสร้างให้เป็น     แต่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนแม้กระทั่งกับคนรักที่คบกันมาสองปี สิ่งที่รักและหวงแหนไว้ในคืนวันแต่งงานตอนนี้ได้มอบให้เขาอย่างเต็มใจ       หากพรุ่งนี้เธอต้องจากเขาไปก็ไม่มีอะไรให้เธอรู้สึกผิดหรือเสียดายอีกแล้ว      ร่างกายเธอเหมือนถูกแผดเผาด้วยความร้อนแรงของเขาและเฝ้ารอการเติมเต็มด้วยหัวใจ 

“ที่รักของผม” 

อันโตนิโอซิวีลิอาโน่เคยคิดว่าหัวใจเขาคงเป็นก้อนหินไม่รับรู้หรือรู้สึกใดๆ อีก   แต่เมื่อได้มาพบเธอ 

‘ณัชชา’เธอละลายกัดกร่อนหัวใจหินผาของเขาได้ณ นาทีนี้เขารู้ชัดแล้วว่าไม่อาจปล่อยเธอไปจากเขาได้อีกไม่ว่าเขาจะมีคนรักหรือไม่  เขาก็จะยอมทำทุกวิถีทางที่จะรั้งเธอไว้แม้จะเป็นวิธีที่เห็นแก่ตัวที่สุดก็ตามที