บุพเพสีสวาท (พระเอกหื่นกาม)

บุพเพสีสวาท

นิยายอิโรคติก25+ พระเอกหื่น หึงโหดมากกก

+.+.+ พระเอก +.+.+

ราม อายุ 35 ปี ทหารผู้มากฝีมือทั้งในสนามรบเเละสนามรัก

ลักษณ์ อายุ 34 ปีข้าราชการชั้นสูงช่างเจรจาเเละมากคารม

+.+.+นางเอก+.+.+

ดวงเพ็ญ 20 ปี เด็กสาวไร้เดียงสาขี้ใจอ่อน

ดวงเเข อายุ 19 ปี สาวห้าวผู้รักพี่สาวสุดใจ

+.+.+.+.+..+.+.+.+.

ตัวอย่าง

“จริงๆเลย ก็เห็นๆอยู่ว่าคุณชายตัวขาวนั้นแกล้งหนูนะพี่เพ็ญ”

ดวงแขบ่นขึ้นขณะตัดน้ำในลำคลองใสราดบนตัว

“คุณลักษณ์เธอคงไม่ได้ตั้งใจจริงๆหรอกแข คิดมาก”

ดวงเพ็ญที่นั่งอยู่ตรงบันไดไม้พูดขึ้นมือบอบบางทั้งสองถูไปตามเนื้อตัวภาพของหญิงสาวทั้งสองล้วนแต่อยู่ในสายตาคมของชายสองคน รามกับลักษณ์พอเดินออกมาจากห้องทานอาหารทำท่าจะเดินเข้าห้องของตนแต่รามก็ได้ออกอุบายหลอกถามว่าสองสาวที่คุณปานวาดรับมาตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ลักษณ์อยากจะขอโทษที่ทำหกใส่ จนได้คำตอบมาว่าพวกเธอกำลังจะไปอาบน้ำที่ท่าน้ำฝากคนใช้หญิง คุณชายทั้งสองก็รีบรุดไปเปลี่ยนเสื้อให้เหมาะสมกับการกระทำแล้วโดดออกมาจากทางหน้าต่างแล้วย่องเงียบๆมาที่ท่าน้ำ...แต่ไม่คิดว่าจะเจอหญิงสาวทั้งสองกำลังอาบน้ำอยู่จริงๆ

“แม่คุณเอ๊ย..ทำไมผิวพรรณนวลลออ ถึงได้เนียนนุ่มน่าบีบเสียจริงๆ”

รามพึมพำ ดวงตาจับจ้องแต่ร่างของดวงเพ็ญไม่ยอมวางตา

“โรคจิตว่ะพี่...”

ลักษณ์พูดเบาๆ

“มึงล่ะไม่โรคจิตเลยเนาะ ตามมาดูเขาอาบน้ำเนี่ย”

รามหันมาสวนกลับ

“มันก็ทั้งคู่ละวะ”

ลักษณ์พึมพำเบาๆก่อนที่ทั้งจะสะดุ้งเพราะเสียงลงน้ำจากหญิงสาวทั้งสอง ดวงเพ็ญและดวงแขต่างก็ลงไปในลำคลองเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ผ้าถุงก็แนบไปเรือนร่างอ้อนแอ้นยิ่งทำให้อารมณ์ของบุรุษเพศตื่นตัวขึ้นช้าๆ

“แขอย่าสิ มันเปียกนะ!”

ดวงเพ็ญร้องบอก หญิงสาวรีบขึ้นจากลำคลองเพราะกลัวในความซุกซนของน้องสาวที่ทำหน้ามุ่ยอยู่ในลำคลองนั้น ที่เล่นสาดน้ำใส่หล่อนไม่หยุดไม่รู้ไปคึกมาจากไหน

“รีบขึ้นกันเถอะ มืดแล้วมันหนาวนะ”

ดวงเพ็ญร้องบอกอีกรอบ แต่ดวงแขหันมาทำหน้าหงิกใส่

“โถ่ พี่เพ็ญอ่ะ...ขอแขเล่นอีกหน่อยนะแล้วจะรีบตามไป”

คนพี่ทำหน้าอึกอัก ดวงแขจึงรีบอ้อนอีก

“นะ นะจ๊ะ น้า”

“ก็ได้ แล้วรีบๆขึ้นมานะ”

สุดท้ายดวงเพ็ญก็ยอมแพ้ในลูกอ้อนของดวงแขตามประสาคนขี้ใจอ่อน

“รับทราบเจ้าค่ะ”

ดวงแขรับคำ พอพี่สาวเก็บของเดินกลับไปเธอก็ดำผุดดำว่ายอย่างสราญใจโดยหารู้ไม่ว่ามีบางสิ่งกำลังมาเยือน....

“เอายังไง”

รามเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าดวงเพ็ญเดินกลับไปแล้วลักษณ์ที่ซุ่มอยู่ในพุ่มหญ้าก็เอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่า

“ก็แยกกันตามสิ ของพี่ไปแล้วพี่ก็ตามไปสิ ผมจะอยู่ที่นี่...”

พอได้ยินดังนั้นรามก็รีบรุดเดินลัดเลาะไปตามทางลับเฉพาะที่มีแต่เขากับน้องชายเท่านั้นที่รู้เพราะทำไว้เพื่อมีอะไรที่น่าสนใจแบบนี้ ลักษณ์ที่เห็นว่าพี่ชายเดินไปแล้วก็ค่อยๆปลดเสื้อผ้าออกเหลือไว้เพียงแค่กางเกง ค่อยๆลงไปลำคลองแผ่วเบา...เคลื่อนกายเข้าไปใกล้คนตัวเล็กอย่างช้าๆเหมือนสัตว์ร้ายที่จ้องจะตะครุบเหยื่อก็ไม่ปาน

+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+