บุพเพสีสวาท
นิยายอิโรคติก25+ พระเอกหื่น หึงโหดมากกก
+.+.+ พระเอก +.+.+
ราม อายุ 35 ปี ทหารผู้มากฝีมือทั้งในสนามรบเเละสนามรัก
ลักษณ์ อายุ 34 ปีข้าราชการชั้นสูงช่างเจรจาเเละมากคารม
+.+.+นางเอก+.+.+
ดวงเพ็ญ 20 ปี เด็กสาวไร้เดียงสาขี้ใจอ่อน
ดวงเเข อายุ 19 ปี สาวห้าวผู้รักพี่สาวสุดใจ
+.+.+.+.+..+.+.+.+.
ตัวอย่าง
“จริงๆเลย ก็เห็นๆอยู่ว่าคุณชายตัวขาวนั้นแกล้งหนูนะพี่เพ็ญ”
ดวงแขบ่นขึ้นขณะตัดน้ำในลำคลองใสราดบนตัว
“คุณลักษณ์เธอคงไม่ได้ตั้งใจจริงๆหรอกแข คิดมาก”
ดวงเพ็ญที่นั่งอยู่ตรงบันไดไม้พูดขึ้นมือบอบบางทั้งสองถูไปตามเนื้อตัวภาพของหญิงสาวทั้งสองล้วนแต่อยู่ในสายตาคมของชายสองคน รามกับลักษณ์พอเดินออกมาจากห้องทานอาหารทำท่าจะเดินเข้าห้องของตนแต่รามก็ได้ออกอุบายหลอกถามว่าสองสาวที่คุณปานวาดรับมาตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ลักษณ์อยากจะขอโทษที่ทำหกใส่ จนได้คำตอบมาว่าพวกเธอกำลังจะไปอาบน้ำที่ท่าน้ำฝากคนใช้หญิง คุณชายทั้งสองก็รีบรุดไปเปลี่ยนเสื้อให้เหมาะสมกับการกระทำแล้วโดดออกมาจากทางหน้าต่างแล้วย่องเงียบๆมาที่ท่าน้ำ...แต่ไม่คิดว่าจะเจอหญิงสาวทั้งสองกำลังอาบน้ำอยู่จริงๆ
“แม่คุณเอ๊ย..ทำไมผิวพรรณนวลลออ ถึงได้เนียนนุ่มน่าบีบเสียจริงๆ”
รามพึมพำ ดวงตาจับจ้องแต่ร่างของดวงเพ็ญไม่ยอมวางตา
“โรคจิตว่ะพี่...”
ลักษณ์พูดเบาๆ
“มึงล่ะไม่โรคจิตเลยเนาะ ตามมาดูเขาอาบน้ำเนี่ย”
รามหันมาสวนกลับ
“มันก็ทั้งคู่ละวะ”
ลักษณ์พึมพำเบาๆก่อนที่ทั้งจะสะดุ้งเพราะเสียงลงน้ำจากหญิงสาวทั้งสอง ดวงเพ็ญและดวงแขต่างก็ลงไปในลำคลองเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ผ้าถุงก็แนบไปเรือนร่างอ้อนแอ้นยิ่งทำให้อารมณ์ของบุรุษเพศตื่นตัวขึ้นช้าๆ
“แขอย่าสิ มันเปียกนะ!”
ดวงเพ็ญร้องบอก หญิงสาวรีบขึ้นจากลำคลองเพราะกลัวในความซุกซนของน้องสาวที่ทำหน้ามุ่ยอยู่ในลำคลองนั้น ที่เล่นสาดน้ำใส่หล่อนไม่หยุดไม่รู้ไปคึกมาจากไหน
“รีบขึ้นกันเถอะ มืดแล้วมันหนาวนะ”
ดวงเพ็ญร้องบอกอีกรอบ แต่ดวงแขหันมาทำหน้าหงิกใส่
“โถ่ พี่เพ็ญอ่ะ...ขอแขเล่นอีกหน่อยนะแล้วจะรีบตามไป”
คนพี่ทำหน้าอึกอัก ดวงแขจึงรีบอ้อนอีก
“นะ นะจ๊ะ น้า”
“ก็ได้ แล้วรีบๆขึ้นมานะ”
สุดท้ายดวงเพ็ญก็ยอมแพ้ในลูกอ้อนของดวงแขตามประสาคนขี้ใจอ่อน
“รับทราบเจ้าค่ะ”
ดวงแขรับคำ พอพี่สาวเก็บของเดินกลับไปเธอก็ดำผุดดำว่ายอย่างสราญใจโดยหารู้ไม่ว่ามีบางสิ่งกำลังมาเยือน....
“เอายังไง”
รามเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าดวงเพ็ญเดินกลับไปแล้วลักษณ์ที่ซุ่มอยู่ในพุ่มหญ้าก็เอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่า
“ก็แยกกันตามสิ ของพี่ไปแล้วพี่ก็ตามไปสิ ผมจะอยู่ที่นี่...”
พอได้ยินดังนั้นรามก็รีบรุดเดินลัดเลาะไปตามทางลับเฉพาะที่มีแต่เขากับน้องชายเท่านั้นที่รู้เพราะทำไว้เพื่อมีอะไรที่น่าสนใจแบบนี้ ลักษณ์ที่เห็นว่าพี่ชายเดินไปแล้วก็ค่อยๆปลดเสื้อผ้าออกเหลือไว้เพียงแค่กางเกง ค่อยๆลงไปลำคลองแผ่วเบา...เคลื่อนกายเข้าไปใกล้คนตัวเล็กอย่างช้าๆเหมือนสัตว์ร้ายที่จ้องจะตะครุบเหยื่อก็ไม่ปาน
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+