The selected
ปฐมบท
โลกนี้มีสรรพสัตว์มากมาย สัตว์ที่ดุร้าย สัตว์รักสงบ หรือแม้แต่สัตว์ที่อาศัยผู้อื่นเพื่อมีชีวิต ....
พระเจ้าทรงสร้างสรรค์กายเนื้อ จิตใจ การอยู่อาศัย และความสามารถพิเศษในการดำรงชีวิต
อย่างนกที่มีปีกบิน หรือแม้แต่งูที่เคลื่อนไหวได้อย่างเงียบสงัด
สัตว์ทุกตัวที่อยู่บนโลก หรือสัตว์ที่เคยมีตัวตน สัตว์ในตำนาน สัตว์ที่วิวัฒนาการไปในแบบต่างๆ
ว่ากันว่า สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ เมื่อตายไปแล้ว จะเลือกบุตรที่เป็นมนุษย์ เพื่อสืบทอดความสามารถของตนเอง...
เหล่ามนุษย์ต่างมีบางสิ่ง สิ่งที่พิเศษ สิ่งที่ต่างจากคนอื่น สิ่งที่อาจจะตัดสินการเป็นบุตรของมังกร ฟินิกซ์ หรือ เพกาซัส
แต่แน่นอน ไม่ใช่ว่าบุตรของสัตว์เหล่านี้จะหาง่ายได้ตามท้องถนน ในโลกที่บุตรของสัตว์ เป็นเพียงแค่ชนกลุ่มน้อย
ต้องคอยหลบซ่อนจากคนปกติ เพื่อมีชีวิตอยู่ เพื่อหลบซ่อนจากการโดนจับไปทดลอง
และแน่นอน ทุกคนไม่ได้ยินดีที่จะเป็นบุตรของสัตว์ ...
แต่โชคชะตามักเล่นตลกกับคนที่คิดแบบนั้น
เสียงหายใจจัดว่าเป็นเสียงที่เบามาก เบาจนยากที่จะได้ยิน หากว่ามันไม่ใช่เสียงหายใจของคนที่กำลังหนี
“ จับเด็กนั่นไว้ !!!!! มันมีปานรูปสัตว์ที่ข้อมือ “
เสียงอึกระทึกจากฝีเท้าของคนทั้งหมู่บ้าน จัดว่าเป็นเสียงระดับปกติ หากว่าไม่ใช่เสียงของเหล่าชายร่างท้วม
“ แฮก .. แฮก .. “ เสียงลมหายใจของเด็กหนุ่มดังจนเหมือนว่าเขาจะล้มลงตรงนั้น
“ มันไปทางไหนแล้ว !!! “ เสียงตะโกนของคนในหมู่บ้านทำให้ตัวเขาสะดุ้งพลันอย่างตกใจ..
“ ไปทางนั้น !!!!! “ ชายคนนึงบอก แล้วพวกเขาก็วิ่งออกไป
เหลือเพียงเด็กหนุ่มที่หลบอยู่ระหว่างซอกตึก เขากลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นเพื่อไม่ให้ใครรู้ทีซ่อน จนเห็นว่าคนในหมู่บ้านออกไปหมด เขาก็ปล่อยโฮออกมายกใหญ่ ....
“ ให้ฉันช่วยมั้ย “ ชายปริศนาก้าวออกมาจากซอกตึกอีกด้านหนึ่ง
“ เฮือก !!! “ เด็กหนุ่มสดุ้งเมื่อเห็นว่ามีคนอยู่
“ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหลอกน่า ดูนี่สิ “
ชายปริศนาดึงชายเสื้อเขาขึ้น เผยให้เห็นปานรูปงูที่ท้องของเขา
“ คะ...คุณก็ “
เด็กหนุ่มทั้งดีใจทั้งหวาดระแวงเมื่อเจอคนประเภทเดียวกับเขา คนประเภทที่เป็นเเค่ชนกลุ่มน้อย คนประเภทเดียวกัน .. คนที่เจอสถานการ์ณไม่ต่างกัน
“ ใช่ ให้ฉันช่วยนายนะ มาอยู่กับฉันสิ ฉันจะเป็นพ่อคนใหม่ให้นายเอง “
รอยยิ้มบริสุทธิที่เปรียบดั่งแสงสว่างใหม่ของเด็กหนุ่ม ทำให้เขายื่นมือไปจับมือของชายปริศนาเพื่อลุกขึ้นโดยไม่ลังเล
“ ว่าแต่.. เธอชื่ออะไรเหรอ ? “
ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับคำถามของชายหนุ่มเป็นพักใหญ่ ทำให้ความเงียบเข้าครอบคลุมแทน
“ ถ้าเธอไม่อยากบอกก็ไ--- “
“ ริว “ ไม่ทันที่เสียงของชายปริศนาจะจบ เด็กหนุ่มก็พูดขึ้นมา
“ ผมชื่อริว .... มันคือสิ่งเดียวที่ผมเหลืออยู่ในตอนนี้ “
Guest
