บทนำ
( เพรฌฆาตนักล่า )
โซซี ประเทศรัสเซีย
ในค่ำคืนที่อากาศเย็นสบาย เสียงคลื่นซัดสาดกระทบชายฝั่งอย่างไพเราะน่าฟังคละเคล้ากับกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของทะเลทำให้ใครหลายคนอยากมาสัมผัสและดื่มด่ำกับค่ำคืนที่วิเศษนี้ แต่หารู้ไม่ว่าอีกฟากฝั่งของเกาะอาจเป็นความทรงจำที่เลวร้ายของใครบางคน เด็กหนุ่มวัยสิบสามปีผู้น่าสงสารเป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่คิดอยากมาที่ทะเลแห่งนี้อีกเพราะมันช่างเป็นความทรงจำที่โหดร้ายเหลือเกินสำหรับเขา เด็กชายนึกน้อยใจในโชคชะตาของตัวเองยิ่งนักเกิดมาได้เพียงแค่หกขวบแม่อันเป็นที่รักของเขาก็มาจากไปด้วยการถูกฆาตกรรมอย่างมีเงื่อนงำจากแก๊งมาเฟียแก๊งหนึ่ง เขาอยากให้ตัวเองตายๆจากโลกนี้ไปซะแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีสิ่งหนึ่งที่ในชีวิตนี้ที่เขาต้องทำให้สำเร็จ เขาจึงทำงานทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองไปถึงเป้าหมายที่ฝันไว้และอาชีพที่เขาทำล่าสุดก็ได้นำพาความเดือนร้อนนี้มาสู่เขาจนได้ เด็กหนุ่มผู้ที่ตอนนี้ที่ใบหน้าเขียวช้ำปูดบวมเพราะผ่านการโดนทำร้ายมาอย่างหนักบวกกับเลือดที่ไหลออกจากปากและจมูกอย่างมากมายทำให้ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าหน้าตาของเขาเป็นอย่างไร
“มึงบอกกูมาว่ามึงเอาของของกูไปซ่อนไว้ที่ไหน”
“ฉันบอกพวกแกไปหมดแล้วว่าฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่ามันหายไปได้ยังไงถ้าพวกแกไม่เชื่อก็มาค้นให้หมดหรือจะฆ่าฉันทิ้งก็ได้เพราะต่อให้แกทรมานฉันจนตายฉันก็ให้คำตอบพวกแกเหมือนเดิมว่าฉันไม่รู้”
“อายุยังน้อยเสือกริอยากเป็นขโมย มึงรู้ไหมว่าของของกูที่มึงขโมยไปราคาตั้งเท่าไหร่ต่อให้เอาชีวิตมึงมาแลกก็ยังไม่คุ้ม ฉะนั้นบอกกูมาว่ามึงเอาของของกูไปซ่อนไว้ที่ไหน”
“ฉันบอกพวกแกแล้วว่าฉันไม่รู้”
“พูดยากพูดเย็นจริงนะมึง เฮ้ย....พวกมึงซ้อมมันต่อไปจนกว่ามันจะสารภาพ” สิ้นเสียงลูกพี่ใหญ่ลูกน้องนับสิบก็เข้ามาลุมกระทืบเด็กหนุ่มที่นอนงอตัวรอรับความเจ็บปวดอีกครั้งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนกระทำแบบนี้เขาโดนแก๊งมาเฟียลุมกระทืบบ่อยจนชินและรู้ดีว่าเมื่อเขาสลบไปพวกมันก็จะหยุดไปเอง อีกห้านาทีต่อมาเมื่อร่างกายทนต่อความเจ็บปวดต่อไปไม่ไหวสติสัมปะชัญญะสุดท้ายทำให้นึกถึงใบหน้าของผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจแม่เป็นแรงผลักดันที่อยากให้เขามีชีวิตต่อเพื่อเอาคืน!!
17 ปีต่อมา ณ กรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย
เสียงฝีเท้าที่กระทบกับพื้นหินอ่อนที่ดังเป็นจังหวะหนักแน่นและมั่นคงกำลังเดินมุ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆอย่างเชื่องช้าอีกไม่กี่วินาทีต่อมาฝ่าเท้าคู่นั้นก็หยุดลงพร้อมกับเสียงเคาะประตูเพื่อเป็นการของอนุญาตผู้ที่อยู่ด้านในประตูไม้เนื้อดีถูกเปิดออกไม่กว้างนัก แต่ก็ทำให้เห็นหน้าตาของคนที่อยู่หลังโต๊ะทำงานไม้โอ๊คเนื้อทองเคลือบด้วยแล็คเกอร์เป็นเงางามขนาดใหญ่กำลังเคร่งเครียดอยู่กับเอกสารที่กองพะเนินอยู่ตรงหน้า เขามีผมสีน้ำตาลเข้มเมื่อต้องแสงจะเป็นสีน้ำตาลแดงจมูกเป็นสันโด่งโครงหน้าที่ดุดันแต่หล่อเหลาราวเทพบุตรเคราที่กำลังขึ้นขับให้ใบหน้าของเขาดูมีเสน่ห์เหลือร้าย ยิ่งเมื่อเหลือบตาขึ้นมาเพื่อมองดูผู้มาเยือนก็ทำให้เห็นดวงตาคู่สวยที่มีนัยน์ตาสีเทอร์ควอยซ์เย้ายวนชวนหลงใหลและดุดันในเวลาเดียวกัน เมื่อเห็นแล้วว่าคนที่เปิดประตูเขามาคือใครทำให้มุมปากขวายกขึ้นเล็กน้อยนั้นยิ่งเป็นภาพที่อาจจะทำให้สาวๆหลายคนหัวใจวายได้เลย
“ว่าไง มีอะไร” เสียงทุ้มหนาถามคนมาใหม่
“อีกสิบนาทีบอสมีประชุมวิดีโอคอนเฟอร์เรนส์กับบริษัทลูกทุกสาขานะครับ”
“อืม งั้นฉันขอเตรียมตัวอีกห้านาที”เมื่อผู้เป็นนายพูดจบลูกน้องคนสนิทจึงก้มหัวพร้อมกับออกจากห้องไปเพื่อให้ผู้เป็นนายได้เตรียมตัวกับการประชุมใหญ่ที่กำลังจะมาถึง การประชุมยืดเยื้อถึงสองชั่วโมงจึงสามารถสรุปผลรายได้ของบริษัทและโครงการที่จะทำเพิ่มได้ คนที่กำลังนั่งไขว่ห้างในห้องประชุมที่เพิ่งจะประชุมเสร็จเมื่อกี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ อเล็กเซย์ ไซเรียนอฟ เจ้าพ่อวงการค้าอาวุธที่มีประสิทธิภาพสูงที่สุดในโลกผู้ที่สัมประทานการสร้างอาวุธให้กับกองทัพรัสเซีย อังกฤษ และอเมริกา มาเฟียผู้ที่ใครก็ไม่อาจต่อกรด้วยได้ เขาเป็นผู้ชายที่เลือดเย็นไม่เคยปราณีต่อผู้ทำผิดไม่ชอบการโกหกและหักหลัง หากเขาจับได้ว่าใครอยู่ในกลุ่มบุคคลดังกล่าวจะได้รู้ว่าหากเขาลงมือการไปเยือนนรกยังดีกว่าเจอคนแบบเขา เขาคือผู้ชายที่กุมอำนาจสีเทาสูงสุดในรัสเซียแต่เขาไม่ชอบเรื่องผิดกฎหมายอเล็กเซย์จึงร่วมมือกับทางการทุกครั้งเมื่อมีการกวาดล้างยาเสพติด และการกระทำที่ผิดต่อกฎหมายบ้านเมือง ซึ่งทำให้เขาได้เป็นทั้งเทพบุตรของคนรัสเซียแต่ฉายาของเขาที่รู้จักกันดีของเหล่านักค้าตลาดมือคือ เพชฌฆาตนักล่า
เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มในผับหรูกลางกรุงมอสโกของเหล่าไฮโซไฮซ้อทั้งหลาย แหล่งบันเทิงที่รวมสิ่งอบายมุขครบวงจรเป็นอีกหนึ่งในธุรกิจของหนุ่มมาเฟียหน้าหล่ออย่างอเล็กเซย์ ด้านในของผับตกแต่งอย่างสวยงามในสไตล์คอนเทมโพรารี่ที่ผสมผสานระหว่างโมเดิร์นและคลาสสิคอย่างลงตัวด้วยตัวผับมีทั้งหมดสี่ชั้นรวมชั้นใต้ดินแบ่งเป็นโซนอย่างชัดเจนชั้นแรกคือส่วนที่นักท่องราตรีต้องการหาความสุขด้วยการดื่มและแดนซ์ชั้นที่สองเป็นชั้นของแขกวีไอพีที่ต้องการความเป็นส่วนตัวสูงและชั้นที่สามไม่เปิดให้บริการเนื่องจากกันไว้ให้กับการทำงานและการพักผ่อนของเจ้าของผับ แต่วันนี้เขาไม่ได้เข้ามาตรวจกิจการอย่างเคยจึงทำให้เกิดเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายที่ด้านล่างของผับ ภาพของหญิงสาวร่างโปร่งที่ผมหลุดลงมาจากการเกล้าเป็นมวยบนศีรษะยาวสลวยถึงกลางหลังอยู่ในชุดพนักงานเสิร์ฟของบาร์โดยสวมเสื้อเชิตแขนยาวสีขาวด้านในกั๊กตัวนอกสีดำผูกหูกระต่ายกระโปรงทรงเอยาวแค่สิบสี่นิ้วทำให้เห็นเรียวขายาว สวมร้องเท้าผ้าใบที่เพิ่งจะกระโดดเตะก้านคอของชายอกสามศอกตรงหน้าล้มคว่ำลงไปและกำลังปล่อยหมัดที่เล็กแต่หนักแน่นใส่หน้าของชายกล้ามโตที่จะรวบตัวเธอจากข้างหลัง ที่มันเกิดเหตุวุ่นวายแบบนี้เพราะอะไรนะเหรอก็เพราะว่าเมื่อสิบนาทีก่อนเธอกำลังทำหน้าที่เป็นพนักงานเสริฟอยู่ดีๆก็มีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาจับหน้าอกขนาดคัพซีของเธอซึ่งมันทำให้เธอยอมไม่ได้คนอย่างเธอฆ่าได้หยามไม่ได้อยู่แล้วพวกมันเป็นใครไม่รู้รู้แต่ว่าวันนี้พวกมันได้ตายเรียงตัวแน่ ว่าแล้วก็ยังไม่สะใจเท่าไหร่หญิงสาวเดินเข้าไปกระทืบกล่องดวงใจของไอ้ผู้ชายวิปริตทั้งสามทันทีอย่างที่ว่าไม่ให้มันสามารถใช้งานได้อีก เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับรันย่า
หญิงงามผู้ล้มชาย อกสามศอกไปเมื่อนาทีที่แล้วนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเธอคือ รันชิตา วานอฟ เหมภักดี หรือ รันย่า สาวลูกครึ่งไทย-รัสเซีย ผู้ที่ไม่รู้จักพ่อและแม่ของตนว่าเป็นใครมีเพียงกระดาษที่เขียนชื่อและนามสกุลไว้ให้ตอนเธอยังเป็นทารกที่ถูกนำมาทิ้ง รันย่าเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกรับไปเลี้ยงโดยครอบครัวหนึ่งตั้งแต่สิบสองปีจนถึงอายุสิบแปดปีครอบครัวใหม่ของเธอก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตทั้งพ่อและแม่เลี้ยงเธอจึงใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาตลอดห้าปี การที่ต้องใช้ชีวิตด้วยตัวเองมันทำให้เธอรู้ว่ามันลำบากมาแค่ไหนเธอต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดปากกัดตีนถีบเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกจับไปขายทอดตลาดเหมือนผู้หญิงไร้ญาติคนอื่นๆ เธอต่อสู้เพื่อให้ตัวเองรอดจนตอนนี้เธอแข็งแกร่งพอที่จะดำเนินชีวิตอยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยมาเฟียและความโหดร้ายนี้ได้ คนย่านนี้รู้จักเธอดีในฐานะสาวแกร่งผู้ไม่เคยกลัวใครไม่ว่าจะมีดจะปืนเธอเคยฝ่ามาหมดแล้วและด้วยหน้าตาที่สวยหวานแต่ร้ายลึกทำให้รันย่ากลายเป็นที่สนใจในตลาดมืดและมีค่าตัวแพงที่สุด แต่ก็ไม่มีใครสามารถจับตัวเธอได้ซักที
“ รันย่า เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” เสียงผู้จัดการผับหรูถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงตื่นตะหนก
“ ไอ้มารสังคมพวกนี้มันจับหน้าอกรันค่ะพี่เคธี่ รันเลยสั่งสอนไปแค่นิดหน่อยเอง แหะๆ” น้ำเสียงที่ไม่ได้สำนึกผิดเลยของเธอ ทำให้หญิงสาวนามเคธี่ถึงกลับชักสีหน้าและถลึงตาใส่ทันที
“ ไปพบพี่ที่ห้องเดี๋ยวนี้เลย เรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะ”
“ ค่า....ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ เจ้านาย” จบเสียงหวานเธอก็ได้รับค้อนวงใหญ่ๆมาแบกอีกหนึ่งวง เฮ้ออ...ชีวิตหนอชีวิตมาทำงานได้ไม่ถึงเดือนกำลังไปได้สวยดันมามีเรื่องอะไรอีกก็ไม่รู้ เมื่อไหร่สวรรค์จะเห็นใจเธอให้อยู่แบบสุขสบายบ้างนะ หญิงสาวบ่นในใจคนเดียวแต่หารู้ไม่ว่าเวลานี้พระเจ้าท่านได้ตอบรับคำขอของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อต้องเจอเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคตหญิงสาวอาจจะต้องอยากถอนคำพูดเลยก็ได้ใครจะไปรู้
Guest
