ผู้หญิงใจง่าย

คุณเชื่อในเรื่องของความรักมั้ย.. คุณเข้าใจมันอย่างลึกซึ่งสักเเค่ไหน..

คำพูดของผู้ชายที่คุณกำลังคบอยุ่คุณคิดว่ามันจิงหมดทุกอย่างรึป่าว...

เเต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมีรักเเท้เกิดขึ้นกับคนสองคนพร้อมกัน....

คนเรา........พบกัน........เพราะวาสนา

     เเละ..จากกันเพราะ.......โชคชะตา

เเต่ทว่ากลับมาเพราะ...พรหมลิขิต

ความรักไม่มีเขตเเดนไม่สามารถเเบ่งเเยก

....กับความจริงที่ว่าความรักเป็นเรื่องของหัวใจ....

บทนำ

"เลิกยุ้งกับฉันซักทีเถอะเซนฉันสุดจะทนเเล้วจิงๆ"

"เธอทำแบบนี้หมายความว่าไงไอริส"

"หยังที่บอกเราเลิกกัน"

"เวลา5ปีที่เราคบกันมาเธอเคยเห็นค่ามันบ้างมั้ย"

"เเล้วที่นายเห็นฉันเป็นของตายเคยนึกถึงใจกันบ้างรึป่าว"

"___"

"___"

การสนทนาจบลงเเค่นั้นระยะเวลาไม่ใช่ตัวกำหนดของความรักเเต่ทุกอย่างมันกับผูกมัดเราสองคนเอาไว้เพราะคำสัญญา

เเต่ทุกอย่างมันได้จบลงไปพร้อมกับการจากมาของฉันเอง

ความเสียใจความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดคือการเดินจากมาของตัวเองทั้งที่ยังคงรักคนๆนั้นอย่างเต็มหัวใจ

กระเป๋าเดินทางพร้อมร่างกายที่อิดโรย

เดินปาดน้ำตาตามทางเดินเท้าอย่างไร้จุดหมายมีเพียงความเหงาเเละน้ำตาเดินเป็นเพื่อนร่วมทาง

ความรักที่เหมือนจะสวยงามก่อนหน้านี้

กายเป็นความขมที่ยากจะอธิบายฉันรักเขามากจนสามารถให้ได้ทุกอย่างเเม้กะทั้งความสาวความบริสุทธิ์ของฉันยกให้ผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดฉันทำงานฉันย้ายมาอยุ่กับเขาทนทุกอย่างเพื่อเขาเเต่สุดท้ายเมื่อเวลาผ่านไปฉันกับกายเป็นเเค่ของตายที่เอาไว้ใช้ประโยนช์เพราะฉนั้นฉันไม่ควรที่จะทนอยุ่เพื่อความรักโง่งี่เง่าที่ฉันมอบให้เขาเพียงฝ่ายเดียวใช่มั้ย......

"อออ...ขอโทษค่ะพอดีเดินหลงทาง"

เสียงเล็กสั่นเครือพูดกระท้อนกระเเท่นพยาอดกลั้นความข่มขืนไว้ใต้ส่วนลึกของหัวใจ

เเววตาสั่นละริกทำอะไรไม่ถูกความเจ็บปวกเข้าสุมหัวใจจนปวดร้าว

เธอบอกกับตัวเองให้ออกไปจากตรงนี้เเต่ขาเจ้ากรรมทั้งสองข้างกับก้าวไม่ออก

"เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยนะไอซ์"

ในคราเเรกสึกอึกจนพูดไม่ออกฟินิกซ์น่าชาไปชั่วพริบตากับการปรากดตัวของไอริส

เขาไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี่

ไม่คิดว่าจะไม่เห็นเขาอยู่กับเเคลโรลีนเเต่ก็ไม่คิดที่จะปิดบังเช่นกัน

"นายหน้าจะบอกฉันว่าอยู่กับเธอฉันได้จะไม่มาที่นี่"

"เมื่อวานเราจดทะเบียนกันเเละเธอเพิ่งย้ายมาฉันยังไม่มีโอกาสที่จะได้บอก"

เเล้วเขาจะบอกเธอทำไมกันเรื่องจดทะเบียนคิดว่าเธออยากรู้รึไงถ้าเขายังเห็นว่าเธอมีความรุ้สึกเขาไม่ควรที่จะพูดเรื่องนี้กับเธอมันคงเป็นการประกาศให้รู้ถึงสถานะของเเต่ละคนสินะ

เเละที่เค้าปล่อยให้เธอรอเป็นเพราะอยุ่กับเเฟนสาว

เเล้วทำไมต้องให้เธอรอทั้งที่ไม่คิดจะไปหา

ใช่สินะเธอคงสัมคัญตัวเองผิดไปจิงๆเธอคงลืมไปจิงๆว่าเขามีคนรักอยู่เเล้ว

เเละอีกอย่างเธอเองไม่มีสิทธิเรียกร้องอะไรจากผู้ชายคนนี้

คนที่เขามีเจ้าของหัวใจอยู่เเล้ว

"ดีใจด้วยนะค่ะสำหรับข่าวดี...ขอตัวค่ะ"

ลอยยิ้มเเห่งความโศกเศร้าปรากดขึ้นบนใบน่าเนียลสวยก่อนจะจากมาด้วยน้ำตาหยดเล็กหยดน้อยมันเป็นอีกครั้งที่ถูกผู้ชายคนนี้ทำร้ายหัวใจจนเเหลกคามือ

เขาไม่เคยให้ความหวังกับเธอเเต่ทุกอย่างเธอคิดเข้าข้างตัวเองทั้งนั้นสมควรเเล้วกับความเจ็บในครั้งนี้

ฟินิกซ์อยากจะขว้าร่างเธอไว้หากเเต่การกระทำทุกอย่างของเขาอยู่ในสายตาของภรรยาสาว

เขาเกรงใจเธอเกินกว่าจะขว้าหญิงอื่นเข้าเเนบอกร่างเล็กสั่นไหวห่อไหล่เดินปาดน้ำตาออกมาอย่างอด

สุดท้ายเเล้วเธอก็เเค่ทางผ่านหรือของเล่นเสพสวาทไม่มีค่าเมื่อตัวจิงของเขากลับมา

ได้เเต่โทษตัวเองที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาง่ายๆทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขามีเจ้สของอยู่เเล้ว

"ฉันขอหัวใจของฉันคืน...ลาก่อน"

ปี้นๆ!!

เสียงเเตรถดังขึ้นไอริสสะดุ้งตัวโยงหันตามที่มาของเสียงกระจกรถเบนซ์คันงานเลื่อนลงใบน่าหล่อปรากดต่อสายตา

"ขึ้นรถก่อนสิมาเดินอะไรตรงนี้ไม่หนาวหรอ"

น้ำเสียงนุ่มนวลรื่นหูที่เธอเคยหลงใหลดังขึ้น

ไอริสพยักหน้าเเละเข้าไปยังตัวรถพร้อมกับสวมกอดลีโอเเละปล่อยเสียงสะอื้นให่ออกมาอย่างหนักราวกับมีที่พักพิง

มันจะกลายเป็นบังเอิญทันทีหากเขาไม่ให้คนเฝ้าจับตาดูฟินิกซ์จนรู้ถึงความเลวที่น้อยชายต่างมารดาทำ

ลีโอเพียงเเค่อยากสั่งสอนผู้เป็นบิดราไม่เคยคิดที่จะทำร้ายฟินิกซ์เลย

เพราะไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเป็นเพราะบิดราของพวกเขาก็เท่านั้น

ฟินิกซ์เลยต้องเข้ามารับผลกรรมร่วมด้วย

ร่างบางในอ้อมเเขนสั่นเทาจากเเรงสะอื้นให่เขารู้ทุกอย่าง

จึงได้เงียบปล่อยคนในอ้อนเเขนระบายความอัดอั้นออกมาโดยเป็นที่พักพิงให้เเก่เธอในตอนนี้

"กลับคอนโด"

ลีโอออกคำสั่งคนรถก่อนจะกระชับอ้อมกอดเเน่นเข้าไปอีกหวังปลอบคนตัวเล็กให้ดีขึ้น

เบนซ์คันหรูจอดเทียบลานลีโอประคองร่างบอบบางเข้าไปภายในห้องของเขาอย่างเชื่องช้า

"ฮึก...เจ็บเหลือเกิน...พี่ค่ะทำไมความรักมันถึงได้ทำคนเราเจ็บปวดได้มากขนาดนี้"

อ้อมเเขนเเกร่งปล่อยร่างบางนั่งลงยังโซฟาภายในห้องรับเเขกก่อนจะนั่งขรุกเข่าต่อหน้าเธอเเล้วใช้นิ้วกรีดไล่น้ำตาออกจากใบน่าสวยเเววตาเศร้าสร้อยของผู้หญิงคนนี้มันกับทำให้หัวใจเเกร่งอ่อนยวบรู้สึกเเน่นน่าอกขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุเพียงเเค่เห็นหยาดน้ำใส่ๆที่เอ่อล้นราวกับสารธารน้ำที่ไม่มีท่าว่าจะหยุด

"นั่งก่อนนะ"

ร่างสูงเดินหายเข้าไปยังบาร์น้ำในครัวก่อนจะกลับออกมาพร้อมน้ำเปล่าในมือ

"ดื่มน้ำหน่อย"

ลีโอนั่งลงข้างหญิงสาวอีกครั้งพร้อมทั้งส่งเเก้วน้ำให้เเต่เเล้วร่างบางกลับโผล่เข้ากอดเขาอย่างเเนบเเน่น

"พี่ค่ะ...

"ไอซ์...

ทั้งคู่ครางชื่อของอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้นๆถ้าหากวันนั้นเขารับรักเธอป่านนี้เขาคงเป็นผู้ชายที่มีความสุขมากที่สุด

เเละเธอคงไม่ต้องมาติดบ่วงเสน่หาของคนเห็นเเก่ตัวอย่างฟินิกซ์

เเต่เมื่อความเเค้นบดบังตาจึงทำให้เขาปฏิเสธความรักของเธอเพื่อเเก้เเค้นจนมาถึงตอนนี้เขารู้เเล้วว่ามันผิดมหันต์ที่เลือกทางนั้น

พี่ขอโทษ

ติดตามตอนต่อไปค่ะ

นิยายเรื่องนี้เเต่งขึ้นจากจิตนาการล่วนๆไม่ได้พาดพิงถึงใคร

ชื่อเเละตัวละครก็ไม่มีอยู่จริงเกิดจากความคิดล้วนๆเช่นกัน

อย่าคิดลอกหรือดัดเเปลงนะค่ะถ้านิยายหรือชื่อเรื่องซ่ำกรุณาเเจ้ง

เรื่องนี้ดราม่า ติดเรท18+

พระเอกเลวตามเเบบฉบับของไรท์

บีบคั้นหัวใจสุดๆใครไม่ชอบ ผ่านไปค่ะ

เเต่ถ้าชอบอย่าลืมติดตามเเละกดโหวดด้วยนะค่ะ

จากใจนักเขียน

คอมเม้นทุกคอมเม้นคือกำลังใจในการเขียน