ตะวันพ่าย
จันทรารัก
“ จะรีบไปไหน ไม่คิดจะทักทาย....หน่อยเหรอ ”
เสียงที่ดังขึ้นไม่ต้องแหงนหน้ามองก็รู้ว่าเป็นใคร ที่ได้จากเธอไปมันยังไม่สาแก่ใจอีกหรือไงถึงได้ตามรังควานด้วยคำพูดหยาบคาย อริศราไม่คิดจะมองหน้าหรือต่อปากต่อคำกับพายัพหรอก เพียงแค่พยายามสลัดข้อมือให้หลุดพ้นจากอุ้งมือใหญ่เท่านั้น
“ อย่ามาเรียกร้องความสนใจด้วยการไม่พูดหน่อยเลย อยากให้ฉันรับผิดชอบเธอหรือเปล่าล่ะ ”
“ อลิสไม่ต้องการความรับผิดชอบ ก็บอกแล้วว่ามันเป็นแค่การชดใช้ที่ทำให้พี่พายัพกับเพลินตาต้องเลิกกันอลิสจะได้ไม่ต้องมานั่งรู้สึกผิดอีก ”
หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดไม่มีน้ำตาสักหยดให้เขาเห็น มันทำให้รู้สึกเสียหน้าอุตส่าห์เอ่ยปากถึงความรับผิดชอบโดยที่อีกคนกลับไม่ต้องการปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ก็ดีเหมือนกันหากเขาหาตัวเพลินตาเจอเมื่อไหร่จะได้ไม่ลำบากมานั่งแก้บ่วงให้ตัวเองทีหลัง
“ ก็ดีแต่เธอจะมาเรียกร้องทีหลังไม่ได้ ฉันถือว่าได้กินของฟรีที่ยังสดยังซิงแต่มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกปลาบปลื้มเลยสักนิดเพราะตอนนี้เธอกลายเป็นของมีตำหนิไปแล้ว ” เขาตอกหน้าเธอกลับไปไม่แพ้กันตอบแทนที่เธอทำให้เขารู้สึกเสียหน้า
สายตาคมมองมาอย่างเหยียดหยาม ทุกคำพูดเปรียบเสมือนน้ำร้อนรดลงบนหน้า ริมฝีปากบางขบเข้าหากันแน่นเพื่อระงับความโกรธความเสียใจ คำว่าสุภาพบุรุษหาไม่ได้จากตัวผู้ชายคนนี้เลยด้วยซ้ำ เขาจะทำให้เธอเจ็บไปอีกถึงไหนกันเธอไม่มีอะไรจะชดใช้ให้เขาอีกแล้วนอกจากชีวิต แต่คนอย่างเธอจะไม่อ่อนแอให้เขาสมเพชหรอก
“ ถึงจะเป็นของมีตำหนิ แต่สิ่งที่ได้มาคือประสบการณ์ไม่แน่อาจจะมีคนติดใจในลีลาเผ็ดร้อนของอลิสก็ได้ ”
“ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าลีลาเธอจะเด็ดเหมือนปากพูดหรือเปล่า แต่เท่าที่เห็นเมื่อคืนจืดชืดสิ้นดี! หาตัวน้องเพลินเจอเมื่อไหร่เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม ถึงเธอจะเป็นคู่หมั้นฉันอยู่มันก็ไม่สำคัญเพราะฉันไม่แคร์ ”
“ เชิญตามสบายค่ะ อลิสไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ” ถึงใจปวดร้าวไปทั้งดวงใบหน้าสวยยังคงเชิดหน้าใส่เขาอย่างไม่เกรงกลัว
“ อย่าคิดจะเอาเรื่องนี้เพื่อจับฉันแต่งงานไม่อย่างนั้นเธอได้เจอดีกว่านี้เป็นร้อยเท่า แค่หมั้นกันฉันก็เกลียดผู้หญิงอย่างเธอจะแย่ ”
“ จะกี่เท่าไม่สำคัญเพราะใจอลิสมันตายไปแล้ว เจ็บกว่านี้ก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกอย่างมากแค่แสบๆ คันๆ ”
สายตาของอริศรายังเย่อหยิ่งไม่เปลี่ยนนับตั้งแต่วันที่เขาไล่เธอไปให้พ้นหน้า ถึงแรกๆ จะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างขาดหายไปแต่มันก็ดีกว่ามีเธอมาอยู่กวนใจ ใช่เขาบอกตัวเองอย่างนั้นจนเริ่มชินเพราะเขามีโอกาสได้คุยกับเพลินตามากขึ้นโดยไม่มีอริศราเข้ามาขัดขว้าง
“ ขอให้เก่งได้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน และที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะอยากรู้ข่าวน้องเพลินไม่ได้มาเพราะเป็นห่วงเธออย่าเข้าใจผิดเชียว ”
“ ไม่ต้องบอกเพราะไม่อยากรู้และไม่ได้หวังให้ใครต้องมาเป็นห่วงด้วย อลิสไปได้ยังคะ? ” สายตาหวานหลุบต่ำมองข้อมือที่ถูกพันธนาการอยู่ เชิงบอกให้เขาปล่อยมือเธอ
พายัพกำมือเข้าหากันแน่นอยากจะลงโทษแม่ตัวดีให้เข็ดกล้าต่อปากต่อคำกับคนอย่างเขา ยังไงเธอไม่มีทางชนะได้ในเมื่อเขาถือไพ่เหนือกว่า ริมฝีปากหยักสวยแสยะยิ้มราวกับว่าตนเป็นผู้ชนะสงคราม เขารู้แล้วว่าจะทำให้อริศรายอมถอนหมั้นให้เขาด้วยวิธีไหน ‘เล่นอะไรเล่นได้ แต่อย่าเล่นกับความรู้สึก’ จุดอ่อนของเธอก็ตรงที่ยังรักเขาอยู่นี่แหละ
“ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังรักเธอไม่ลงอริศรา อย่ามาหวังอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้อีก ”
สวัสดีรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะคะ
Guest
