หัวใจในมือมาร
Yaoi 25+ (เคะท้องได้)
แนะนำตัวละคร
โดมินิค หรือ ดอม
ชายหนุ่มวัย 24 ปี
ริวจิ
ชายหนุ่มวัย 22 ปี
>INTRO
ลอนดอน
แม่ของผมเคยบอกผมว่าความอดทน จะทำให้อุปสรรคต่าง ๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ความพยายาม จะทำให้เราสองคนยังคงอยู่ ความไว้ใจ จะทำให้ความรักของเราแข็งแกร่ง ความซื่อสัตย์ จะทำให้ความรักของเรามั่นคง แต่วันนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปจนไม่เหลือวันเวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน ผมไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาทำกับผมเลยสักนิดเดียวทั้งที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดแต่กลับโดนทำร้ายมากขนาดนี้
"
ดอมผมรักคุณ"
น้ำเสียงของผมสั่นจนเห็นได้ชัดในสมองของผมแทบคิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด ทั้งความสุขและความทรงจำตลอดเวลาที่ผ่านมามันหลั่งไหลเข้ามาในหั้วไม่ขาด
"
อดทนไว้นะริวจิ พี่ขอโทษที่ช่วยอะไรเราไม่ได้เลย"
"
พี่รันไม่ผิดหรอกครับมันคงเป็นเวรกรรมของผม"
หญิงสาวกอดปลอบร่างบางอย่างอดสงสารไม่ได้ตามเนื้อตัวของริวจิเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจากน้ำมือของน้องชายเธอเอง ทั้งที่ผ่านมาริวจิไม่เคยชายตามองใครและซื่อสัตย์กับดอมมาโดยตลอดแต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับดอมกันแน่อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน และเป็นอีกครั้งที่ริวจิร้องไห้จนเผลอหลับไปในอ้อมแขนของรัน
"
ริวจิเป็นยังไงบ้างรัน"
"
อุ้มริวจิไปนอนดีๆเถอะคะ"
คริสอุ้มร่างของริวจิขึ้นไว้บนเตียงอย่างเบามือทั้งสองคนถอดหายใจออกมาอย่างจนปัญญาเพราะไม่ว่าจะพูดยังไงริวจิก็ยังยืนยันว่าจะอยู่ที่นี้ไม่ไปไหน รันติดต่อหาหมอประจำบ้านของเธอเพื่อให้มาทำความสะอาดบาดแผลของริวจิ
"
ทำไมดอมถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้"
ผับ
Fabric
ร่างสูงนั่งคลอเคลียกับสาวสวยหน้าอกไซร์ใหญ่อย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้นทั้งที่เขาทำร้ายคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของเขาแท้ๆ
"
กรี๊ด!!!"
หญิงสาวหลุดกรีดร้องออกมาเมื่ออยู่ๆเธอโดนกระชากอย่างแรงจนหลุดออกจากอ้อมแขนของโดมินิค ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมองพี่สาวและพี่เขยของเขาอย่างไม่เข้าใจเท่าไรนัก
"
นี่มันอะไรกันพี่รันพี่คริส"
เพี้ย!!!
ยังไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรออกมาฟาดมือของรันกลับฟาดลงบนแก้มของโดมินิคอย่างแรงจนเขาหันหน้าไปตามแรงตบของพี่สาว
"
แกทำแบบนี้ได้ยังไงดอม!!"
หญิงสาวตวาดออกมาอย่างไม่สนใจว่าใครจะจับตามองพวกเขาอยู่แต่สิ่งที่น้องชายของเธอได้ทำกับกับริวจิมันยากเกินกว่าจะให้อภัยได้จริงๆ
"
ผมทำอะไร
?"
สีหน้าและแววตาของโดมินิคไม่มีทั้งความรู้สึกหรือแววตาสงสารริวจิเลยสักนิดทั้งที่ก่อนหน้านั้นพวกเขายังรักกันดีจนไม่อยากเชื่อว่าวันนี้จะกลายเป็นสิ่งที่รันเองก็รับไม่ได้
"
ริวจิรักแกมากนะดอม"
คริสพูดออกมาในฐานะผู้ชายเหมือนกันและคริสเองก็ทนไม่ได้ที่จะต้องมาเห็นโดมินิคทำร้ายคนรักของตัวเองอยู่แบบนี้เรื่อยๆ
"
ผมไม่เคยขอให้มันมารัก"
"
ดอม!! ถ้าแกไม่รักริวจิแกก็หยิบโยนเสี้ยวเศษความเมตตาให้กับริวจิบ้าง!!"
"
ไม่จำเป็น"
คริสได้แต่กำมือแน่นกับคำพูดของโดมินิคน้องชายที่เขาเคยยกย่องให้เหนือเขาในหลายๆเรื่องแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นใครอีกคนที่เขาไม่รู้จัก รันได้แต่มองน้องชายที่เปลี่ยนไปด้วยความโกรธแต่สายเรียกจากมือถือกลับทำให้รันหันกลับมาสนใจเพราะสายเรียกเข้าเป็นอาหมอที่รันให้ไปดูแลริวจิ
"
คะอาหมอ"
( "
กลับมารัน กลับมาด่วน" )
"
เกิดอะไรขึ้นคะ!"
( "
กลับมาแล้วค่อยคุยกัน" )
"
คะรันจะรีบกลับ"
น้ำเสียงของรันดูร้อนรนจนผิดปกติทำให้โดมินิคขมวดคิ้วอย่างสงสัย รันคุยกับคริสเพียงสองสามคำโดยที่ไม่ให้โดมินิคได้ยินทำให้เขายิ่งสงสัยมากขึ้นแต่หากเป็นเรื่องของริวจิเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรทั้งนั้น
"
ไปดูริวจิหน่อยสิดอม"
"
ปล่อยให้มันตายไปซะ!"
เพี้ย!!!
ยังไม่ทันที่คริสจะได้พูดอะไรกับโดมินิครันก็ฟาดมือลงบนแกของโดมินิคอีกครั้งอย่างไม่ลังเลทำให้ครั้งนี้เลือดสีแดงสดไหลออกจากมุมปากของเขา ทั้งคู่รีบเดินออกจากผับอย่างเร่งด่วนโดยที่ไม่ได้หันกลับมาสนใจโดมินิคเลยสักนิด ร่างสูงยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธถ้าไม่ใช่เพราะริวจิเขาก็คงไม่โดนพี่สาวตบแบบนี้!
"
กูจะฆ่ามึง!"
TBC.
Guest
