"ผู้หญิงก็เปรียบเหมือนกับดอกไม้ หากผู้ชายจะชอบก็คงมิแปลกนัก!"
พนาย
หนุ่มหน้าดุพูดจาขวานผ่าซากแต่ดันรักดอกไม้เสียยิ่งกว่าอะไร ถ้าเอาดอกไม้มาทำภรรยา(เมีย)ได้ก็คงทำไปนานแล้ว แต่วันดีคืนดีต้องมาเจอยัยตัวเล็กที่จู่ๆก็เข้ามาวิ่งเล่นในหัวใจโดยไม่ได้รับอนุญาต
มาลินี
พนักงานสาวหน้าเด็กที่มักจะถูกเพื่อนรักไล่ให้ไปหาแฟน กลับต้องมาเจออีตาพนายที่ชอบพูดจาไม่เข้าหู ชีวิตที่ดำเนินมาอย่างปกติสุขก็ต้องมีเรื่องวุ่นวายเข้ามาอย่างช่วยไม่ได้
“ผมชอบมะลินะ” พนายพูดเสียงเรียบพร้อมหลับตาพริ้ม ก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมา ทำเอาคนได้ยินถึงกับสะดุ้ง ทั้งแฟ้มทั้งเอกสารที่ถือแนบอกถึงกลับล่วงหล่นลงพื้นดังตุ้บ ก้อนเนื้อข้างซ้ายเกิดเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ แก้มทั้งสองข้างแดงแจ๋ยังกับลูกมะเขือเทศ จะสบตาพนายก็ไม่กล้า ได้แต่ยืนก้มหน้านิ่งมองพื้น
“แล้วคุณล่ะ”
ยิ่งคนถามต้องการคำตอบ สภาพจิตก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถ้าเกิดว่าละลายหายไปจากตรงนี้ได้ ก็คงจะดีไม่หยอก พนายหันมาหามาลินีเพื่อทวงถาม หากแต่มาลินีอึกอัก พูดติดๆขัดๆ อุณหภูมิตอนนี้แทบคล้ายกับคนเป็นไข้ก็มิปาน
“ขะ ขะ ขะ ขะ” พูดติดอ่าง “ขอฉัน….. เอ้อ คิดดูก่อนนะ!!” ก่อนตะโกนออกมาอย่างเสียงดัง เมื่อจบประโยค มาลินีรีบจ้ำอ้าววิ่งออกจากร้าน เขายืนล้วงกระเป๋าทำหน้างงงวยกับคำตอบที่เธอให้ ก่อนจะครางในลำคอ “หือ?”
แค่ถามว่าชอบดอกไม้อะไร ถึงกับเอาไปคิดต่อที่บ้านเลยเชียวหรือ
Talk
คุยกันสักนิดนะคนดี
สวัสดีค่ะพี่ๆน้องๆนักอ่านทั้งเงาและไม่เงา ไรเตอร์มีนามว่า มธุสรค่ะ แปลตามพจนานุกรมได้ว่า เสียงหวานค่ะ (อายม้วน)แหมชีวิตจริงเสียงก็หวานน๊าตัวเอง(?) ยังไงก็ขอฝากหนุ่มพนายกับสาวมาลินีไว้ในอ้อมอกพี่ๆน้องๆกับ 'เสน่ห์รักเจ้าช่อมาลี' ด้วยนะคะ
Guest
