....ตัวฉันเอง... ตัวฉันเอง... ผิดไหมที่ฉันหลงรักพ่อของตัวเอง ถึงจะไม่ใช่พ่อแท้ๆของฉันก็ตาม แต่เขาก็เป็นคนที่เลี้ยงดูฉันมา เขาให้ชีวิตใหม่กับฉัน ชีวิตที่ฉันเคยคิดว่าเป็นแค่ความฝัน เขาเป็นคนฉุดให้ฉันออกมาจากการเป็นเด็กเร่ร่อนข้างถนนที่ขอเศษอาหารเขาไปเรื่อย เขาเป็นคนแรกที่ยื่นมือมาให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วบอกว่า "มากับฉันสิ ฉันจะดูแลเธอเอง" ตั้งแต่นั้นมา หัวใจของฉันก็เริ่มหลงรักเขาเข้าแล้ว...
....ตัวผมเอง... ตัวผมเอง... ผิดไหมที่หลงรักลูสาวตัวเอง ถีงจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของผมก็ตาม ตั้งแต่แรกพบเห็น เด็กคนนั้นหน้าทึ่งมาก ถึงจะเป็นเด็กข้างถนน ใส่เสื้อผ้าขาดๆ แต่ผมก็รู้ว่าเด็กคนนั้นทั้งฉลาด ใจแข็ง และไม่ร้องไห้ให้คนเห็นได้ง่ายๆ สิ่งนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าเธอแตกต่างจากเด็กข้างถนนธรรมดา ผมจึงรับเธอมาเป็นลูกบุญธรรมของผม แต่ยิ่งนานไป เมื่อเธอเริ่มเติบโตขึ้น ผมกลับรู้สึกแปลกๆพิกล นี้ใช่ความรักหรือเปล่า...
ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^ เพิ่งเริ่มแต่งอาจไม่ดีเท่าที่ควร
ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใด โปรดติชมได้นะคะ
Guest
