นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอกหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน หากพบเห็นว่ามีการคัดลอกหรือเผยแพร่จะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์ เป็นการทำผิดทางกฎหมายตาม พรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
Touch Love
สัมผัสรัก
พระเอก
เลโอ อรรถพล อารีย์เลิศวัฒนา อายุ 25 ปี
เขาผู้ผูกใจรักกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นถึงน้องสาวเจ้านาย รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แต่เขาก็ยังหวังว่าสักวันเขาจะพิชิตใจเธอได้ แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกกับเขาเมื่อผู้หญิงไร้เดียงสาคนหนึ่งหลุดเข้ามาในวงจรชีวิตเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ และเขาต้องรับผิดชอบชีวิตเธอ โดยที่เขาไม่ได้รักเธอแม้แต่เศษเสี้ยวหัวใจ
นางเอก
ลูกอินทร์ อินทิรา นาตยาพงษ์ อายุ 19 ปี
เธอ....เด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม่บุญธรรมบังคับให้ไปขายตัวเพื่อใช้หนี้แทน และผู้ชายคนแรกที่พรากพรหมจรรย์เธอไปได้ยื่นข้อเสนอให้เธอไปเป็นนางบำเรอของเขาเพียงคนเดียว ถึงแม้เธอจะเกลียดและขยักแขยงเขาแค่ไหนเธอก็ต้องจำใจรับข้อเสนอของเขา เพราะเธอไม่อยากเสียตัวให้ผู้ชายคนอื่นอีก
สปอยด์
ผมได้แต่นั่งกุมขมับทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผมโทรสั่งเด็กจากที่ที่ผมเคยสั่งเป็นประจำมานอนด้วย และเมื่อคืนผมก็เมามาก พอตื่นมาตอนเช้าปรากฏว่าผมเปิดซิงผู้หญิงตาแป๋วที่ไมรู้ว่าอายุถึง20หรือยัง
"ซวยแล้วกู ไอ้ห่ามาร์คมันส่งเด็กที่ไหนมาวะ" ผมพูดพรางกดโทรศัพท์โทรหาไอ้มาร์คคนที่คอยจัดสรรเด็กมาปรนเปรอให้ผม แต่โทรจนมือจะหงิกมันก็ไมรับสายผม ผมจึงหันไปมองร่างบางที่กำลังนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นบนเตียง เนื้อตัวเธอตอนนี้มีรอยช้ำเป็นจ้ำๆเหมือนโดนผู้ชายรุมโทรมมานับสิบคน "เอ่อ....เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไงเมื่อคืน"
"ฮึกๆๆ ฮือออออออ"
"เฮ้ย! เงียบก่อนสิวะ จะร้องทำไมร้องให้ตายไอ้ที่เสียไปก็ไม่ได้กลับมาหรอก"
"ฮืออออออออ" นอกจากเธอจะไม่เงียบแล้ว เธอยังร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก ผมจึงเดินไปหาเธอเพื่อที่จะปิดปากเธอไม่ให้ร้องเสียงดัง แต่ร่างบางกลับดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกายไว้พร้อมกับถอยหนีผมด้วยความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด
"ฮือๆๆๆ อย่าทำอะไรหนูเลยหนูกลัวแล้ว ฮึกๆ ฮืออออ" มือเล็กยกขึ้นมาไหว้ผมประหนึ่งว่าผมกำลังจะฆ่าเธอก็ไม่ปาน ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัว เกิดมาผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดขนาดนี้มาก่อนเลย
"เอ่อ...ใจเย็นๆนะฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก เธออายุเท่าไหร่" ผมตัดสินใจถามเธอทันที เพราะตอนนี้รู้สึกว่าขาก้าวเข้าไปในคุกข้างนึงแล้ว ร่างบางค่อยๆเงยหน้ามามองหน้าผมช้าๆ
"สะ...สิบเก้า"
"ชิบหายล่ะกู!!!!"
Guest
