ดรุณี

ดรุณี

เสียงกรีดร้องของสาววัยสี่สิบปลายๆดังขึ้นในบ้านทรงไทยหลังใหญ่ 

“ไม่ได้นะคะเจ้าสัวมิลันตรีไม่ยอมเด็ดขาด คุณหนูสันจะแต่งงานกับยายณีไม่ได้”สาววัยสี่สิบพูดเถียงคอเป็นเอ็น เธอเป็นภรรยาคนที่สามของเจ้าสัว  ผู้ที่กำลังเอามืออุดหูได้ยินทุกคำพูดของเธอ 

“ก็แล้วทำไมจะไม่ได้หนูณีไม่ใช่ลูกแท้ๆของฉันซักหน่อย ทำไมจะแต่งไม่ได้ หา” เจ้าสัวพูดด้วยน้ำเสียงอันดังข่มแม่สาวแก่ผู้ไม่รู้จักแก่ 

“ใช่ค่ะแม่ดาเห็นด้วยกับคุณพ่อ ทำไมพี่สันจะแต่งกับณีไม่ได้ ไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆซักหน่อย ” มิรินดาลูกสาวคนเล็กของเจ้าสัวกับมิรันตรีพูดขึ้น เธอเป็นสาวที่ใช้เงินเก่ง ชอบแต่งตัว เป็นสาวขาลุยที่รักพี่น้องมากโดยเฉพาะ ดรุณี น้องนอกไส้ของเธอ สิ้นเสียงมิรินดา สาววัยกลางคนพูดแทรกขึ้นตัดหน้ามิรันตรีที่กำลังจะด่าสั่งสอนลูกของตน 

“ภาเห็นด้วยกับยัยดานะคะเจ้าสัว ” เสียงเรียบพูดขึ้น “ยัยณี ภาเป็นคนเลี้ยงมากับมือเอง ภารู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไร เราจะได้สบายใจที่จะได้ลูกสะใภ้น่ารักๆอย่างไรละค่ะ” ภาพร ภรรยาคนที่สองของเจ้าสัว เธอเป็นเป็นหมันจึงทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ จึงขอลูกของน้องสาวมาเลี้ยง 

“พี่เองก็เห็นด้วย” น้ำเสียงสาวแก่ที่สุดในบรรดาสาวๆพูดขึ้นมาอย่างน่าเกรงขาม กิมเล้ง ภรรยาคนที่หนึ่งของเจ้าสัวผู้ที่เจ้าสัวรักและเทิดทูนเสมือนแม่ของตน 

“พวกเราทุกคนต่างเห็นยายณีตั้งแต่เด็ก รู้ไส้รู้พุงกันหมด พี่ว่ายาณีนี่แหละเหมาะสมที่จะเป็นคู่หมั้นของลูกเรานะคะเจ้าสัว” 

สิ้นเสียงสาวแก่ชายตามองไปยังเจ้าสัว “ใช่ จ่ะๆ” เจ้าสัวตอบอย่างเกรงเมีย 

“เอาหล่ะฉันคิดว่าฉันจะให้เจ้าสันหมั้นกับหนูณีไปก่อนลองศึกษากันไปก่อนแล้วค่อยแต่ง จะได้ไม่เป็นการบังคับใจหนูณีมากจนเกินไป” สิ้นเสียงมิลันตรีทำหน้างอคอหักเดินออกไปอย่างไม่พอใจ ด้วยเธอหวังให้ชิชา หลานสาวของเธอแต่งกับคุณสันเพื่อที่จะได้ส่วนแบ่งสมบัติของเจ้าสัวเพิ่มขึ้น กิมเล้งพอใจในคำตอบของสามีหันมายิ้มให้แก่ภาพรแผนการของพวกเธอสำเร็จถึงแม้ว่าจะผิดแผนไปซักเล็กน้อย 

วสันต์ หรือ สัน ชายหนุ่มจอมกวน ปากไม่ตรงกับใจ

ดรุณี หรือ ณี สาวพูดน้อย ฉลาด เป็นที่รักของพี่น้อง เว้นเสียแต่พี่ชายที่ชื่อ วสันต์