บาปหวาน

"ฉันไม่น่าแนะนำให้แก่รู้จักพี่เชนเลย"

"พี่ขอโทษ..พี่ก็เสียใจกับเรื่องนี้ไม่น้อยเหมือนกัน"

สาวสวยทั้งสองยืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่โตสุดหรูหราท่ามกลางแดดแผดจ้า แทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นต้นเดือนธันวาคม เสียงที่เจ็บปวดดังขึ้นในลำคอของชาลิตาผู้เป็นพี่สาวปะทะกับนัยน์ตาดวงกลมโตที่จ้องเขม้งฉายแววโกรษจัด

"คำพูดของแกจะไม่ฟังดูเห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยหรอ"

มือเรียวของหล่อนยกขึ้นมาจับที่ปลายคางของชาลิตาแล้วสบัดอย่างสุดแรงมือ ทำให้ใบหน้าเรียวสวยของชาลิตาต้องบอกชำ้อย่างเห็นได้ชัดเจน

"ฉันเกลียดแกว่ะ "  หล่อนเอ่ยใส่อารมณ์  ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

"เกลียดๆๆๆๆๆ แกมันน่ารังเกียจ "  หล่อนยังตะคอกทิ้งท้ายด้วยเสียงที่น่าเกร็งขาม

มือเรียวยกขึ้นมาอ้าแขนออกแล้วสบัดใส่ใบหน้าเรียวสวยอย่างสุดแรงมือก่อนที่จะผลักเธอให้ล้มลง เห็นดังนั้นแล้วพิมพิมาศหล่อนจึงแสยะยิ้มออก ชาลิตาเธอทิ้งตัวนอนลงกันพื้นปูนราบ นำ้ตาของเธอไหลออกมามากล้น เพื่อต้องการชดเชยความเจ็บปวดที่มีอยู่มากในใจ เสียงสะอึกสะอื้นนี้เหมือนคนจะขาดใจกับสิ่งที่เป็นอยู่

"ทุเรศว่ะ" ไม่พูดเปล่าหล่อนยังเอาเท้าที่ใส่ส้นสูงมาเหยียบที่มือเรียวของชาลิตาพลางขยี้เบาๆพอสะใจ ริมฝีปากสีแดงสดแสยะยิ้มออกมาก่อนที่จะหัวเราะดังลั่นเหมือนคนสติแตก    ยิ่งหล่อนเห็นชาลิตามีนำ้ตามากหล่อนยิ่งสะใจมากขึ้นเป็นทวีคูณ ก่อนที่หล่อนจะยกเท้าแล้วเดินจากไปอย่างสวยสง่า เป็นจังหวะเดียวกันกับชาลิตาที่เธอได้แต่ร้องห่มร้องไห้เพื่อต้องการให้นำ้ตาชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเธอ เธอเองก็ทั้งเจ็บปวดทั้งโกรษแต่เธอเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียวนี้คือเหตุผลหลักของเธอ

ชาลิตาจะทำยังไงต่อไปล่ะ เธอจะสู้แบบร้ายมาร้ายกลับ หรือเธอเลือกจะเป็นนางเอ๊กนางเอก

ต้องติดตามทุกตอนนะคะ ว่าที่จริงแล้ว ใครกันแน่ ที่ร้ายกว่าใคร    ........

.........

MODTANOI