ฤดูร้อนที่ร้อนมากๆวันหนึ่ง ผมชื่อคิซารากิ ชินาทโร่ ผมอยู่ม.ปลาย ตอนนี้เป็นช่วง summerที่ผมออกมาเดินเล่นค้างนอกคนเดียวไม่ได้เอามือถืออะไรมา
วันนี้เป็นวันที่แปลกมาก ผมออกมาเดินเล่นค้างนอกที่ร้อนๆเอิ่มมม•_•ผมนีก็แปลกเหมือนกันนะครับ ในตอนนั้นที่ผมกำลังจะข้ามถนนอยู่ได้พบเจอ
กับเซโตะ โคสึเกะ ที่เป็นคนรู้จักกันในกลุ่มสมาชิกหมายเลข2 “ไงครับชินทาโร่ซัง” เซโตะโบกมือทักทายผมที่ตรงข้ามฝังถนนอีกฝังที่อยู่ตรงหน้า
ผมยิ้มให้เล็กน้อย เมื่อไฟที่ทางมาลายเปลี่ยนสีเป็นสีเขียวผมเดินไปหาเซโตะเพื่อทักทายเค้า
“ไงครับชินทาโร่ซังวันนี้แปลกนะครับที่ออกมาเดินเล่นในเมือง” ส่งยิ้มให้
เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าตอบกลับ“ก็นะ ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดดีแล้วมั้ยที่ออกมาเดินเล่นนะ”
เด็กหนุ่มทั้งสองยื่นพูดคุยกัน“นี้ชินทาโร่ซังไม่รังเกียจ ...”เอามือเกาแก้ม
“ว่าไรหรอบอกมาสิฉันไม่ว่าไรหรอก”
เด็กหนุ่มเสื้อสีเขียวเดินเข้ามาใกล็เด็กหนุุ่มเสื้อแดงพร้อมทำหน้าเขินอายนิดหน่อย
“คือผมอยากจะช่วนชินทาโร่ซังไปเที่ยวเล่นในเมืองกันดีมั้ยครับ„
เด็กหนุ่มเสื้อแดงทำหน้างงที่เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าทำสีเหน้าเครียดกับคำชวนที่พูดออกมา
“ได้สิไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี้”
เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าทำสีหน้าดีใจใหญ่มากที่เด็กหนุ่มเสื้อเเดงตอบรับกับคำชวนตัวเอง
ดีจังเลยที่เค้าาตอบรับคำชวนเรา รู้สึกดีใจจังใจเราเต้นแรงมากเลย นึกว่าคนอย่างชินทาโร่ซังจะตอบปฎิเสธเราซะอีกนะ ใจเราโลงมากดีใจสุดๆเลย
“ครับเราไปกันเลยเนอะครับชินซัง”
“หืม ทำมั้ยนายถึงพูดเรียกฉันแปลกๆไปหนะ?”
เอ๋ทำไมเซโตะเรียกชื่อเราแปลกๆไปเนี่ย ไม่มีไรหรอกมั้งนะ
ตอนนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเราสองคนที่เริ่มรู้จังกันมากขึ้นระหว่างผมกับชินซัง