บทนำ :
" เบื่อ ๆวันนี้เป็นวันอะไรของเราเนี่ย " ผมได้แต่บ่น บ่น แล้วก้บ่นนะครับ ก็ผมเป็นรุ่นน้องที่ทำอะไร รุ่นพี่ไม่ได้เลยครับ
" เป็นอะไรว่ะมึงเบส กูเห็นมึงโวยวายพูดมาก บ่นแบบนี้ตั้งแต่เช้าแล้วนะ " เพื่อนของผมเองก็ปากดี๊ดีครับ ก็มันไม่เจอแบบผม
" เคนครับหยุดพูดไปเลยดีกว่า มึงอย่ามาพูดมากน่ารำคาญ ไม่เจอกับตัวมึงเองไม่รู้หรอกครับเพื่อนเคน ว่ามันเป็นยังไงหงุดหงิดชิบหาย......." เคนเป็นเพื่อนของผมเองครับ เป็นเพื่อนชายคนแรกที่ผมรู้จัก ตั้งแต่.....ที่ผมเข้ามาเรียนที่นี่
" เคนมึงก็อย่าไปว่าไรมันเลย ให้เบสมันบ่นๆไปเถอะ มึงไม่ได้ดดนแกล้งแบบมันหนิ มึงก็พูดได้ดิว่ะ เบสมันโดนพี่ปีสามเล่นงานแต่เช้าแล้ว มึงอย่าไปอะไรมันมากนักเลย " บีมเพื่อนรักของผมเองครับ มันคอยเป็นห่วงดูแลผมอย่างดี มันเป็นเพื่อนคนที่สองของผมเองครับ มีแต่มันเนี่ยและที่คอยเข้าข้างผมตลอดเวลาไม่ว่าผมจะผิด จะถูกยังไง มันก็ยังเข้าข้างผมเสมอ
" ขอบคุณครับคุณท่านบีม รักมึงจังเลย ไม่เหมือนไอ้เพื่อนเวร แม่งกวนประสาทชิบหาย " บีมกับผมค่อนข้างจะสนิทกันมากกว่าเคน เพราะว่าบีมบ้านมันอยู่ใกล้ๆบ้านของผม เวลามาเรียนก็มาด้วยกัน กลับด้วยกันจนอีเคนมันคิดว่าผมกับบีมมีอะไรกันมากกว่าเพื่อน.......
ผมอยากให้วันนี้ผ่านไปเร็วๆจังครับ ผมเบื่อกับการทำกิจกรรมที่แสนจะบ้าบอเต็มที ไม่เคยคิดว่าผมจะต้องมาทำอะไรแบบนี้เลยมันดูไร้สาระ ไม่สนุกเลย แถมน่าเบื่อด้วยซ้ำ มีแต่คนจ้องแต่จะแกล้งผม ไม่ใช่ว่าผมน่าตาหล่ออะไรมากมายนนะครับ แต่....ก็ไม่แพ้ดาราเกาหลีนะ 55555
วันรับน้องแสนจะน่าเบื่อ เจอรุ่นพี่ปีสามกวนประสาททั้งวัน ทำไมผมต้องมาเจอรุ่นพี่คนนี้ด้วยนะครับ
รุ่นพี่ " เวย์ " เดือนมหาลัย
Guest
