'ฉันไม่ยอมโง่เป็นควายให้เธอสวมเขาเป็นครั้งที่สองหรอกนะ’
‘นายไม่ได้เป็นควายและไม่เคยเป็น เพราะฉันไม่เคยสวมเขาให้นาย’
*เนื้อเรื่องบางส่วน*
รถจากัวร์สีดำสุดเท่ราคาหลายล้านพุ่งทะยานไปบนถนนด้วยความรวดเร็ว บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่คงที่ของคนขับได้เป็นอย่างดี คิ้วหนาขมวดเป็นปม นัยน์ตาสีดำสนิทจดจ้องไปบนท้องถนนโดยที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆออกมา
‘จะรีบขับไปไหนเนี่ย อยู่กับฉันแค่นี้มันจะตายรึไง’
ฉันได้แต่คิดในใจไม่ได้พูดออกไป ขืนพูดไปเขาคงได้ไล่ฉันลงจากรถเป็นแน่
เอี๊ยดดดดดด
เสียงล้อที่บดกับถนนดังขึ้นเมื่อรถคันหรูถึงที่หมายปลายทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณที่มาส่ง แล้วก็...ไม่ช้าก็เร็วคงได้เจอกันใหม่ ไปละ”
ฉันเปิดประตูรถก่อนจะเดินเข้าไปที่คอนโดที่ฉันพักอยู่ อืมมม วันนี้เหมื่อยชะมัดเลย สงสัยออกแรงเยอะไปหน่อย เฮ้อ ทั้งที่พึ่งได้เจอกันครั้งแรกแท้ๆ แต่กลับไม่ได้คุยกันซะงั้น
พรึ่บบ
“โอ้ย..”
ฉันหันกลับไปทางด้านหลังตามแรงดึงจนไปชนกับอกแกร่งของคนที่อยู่ด้านหลังฉันเต็มๆ เจ็บชะมัด ฉันถอยหลังไปนิดหน่อยเพื่อที่จะเงยหน้ามองคนที่ดึงแขนฉันเมื่อกี้ได้ถนัดๆ อ้อ เขานี้เองนึกว่าใคร
“มีอะไรรึเปล่า”
“........”
ฉันถามออกไปแต่ร่างสูงตรงหน้ากลับไม่ตอบ เอาแต่จ้องหน้าฉันนิ่งๆเท่านั้น
“นี่ มีอะไรก็พูดมาเอาแต่จ้องหน้าอยู่ได้ใครจะไปรู้เรื่อง”
“.......”
“.......”
“.......”
“ถ้าไม่พูดฉันจะไปล่ะนะ”
“.......”
“.......”
“เธอน่ะ..”
“อ่าหะ..ฉันทำไม?”
“กลับมาทำไม”
“......”
“เธอกลับมาทำไม ทั้งๆที่ฉัน.....”
“......”
“.....”
“ฉันกลับมาทำไมน่ะเหรอ?...”
“.....”
“ฉันกลับมาทวงของๆฉันคืน”
“......”
“ของทุกๆอย่างที่เป็นของฉัน”
“.....”
“รวมทั้งนายด้วย.....เเม็กมาร์”
เเหะๆ พอดีไรท์เเอบเปลี่ยนพลอตเรื่องนิดหน่อย ถ้าไม่ตรงกับเรื่องของดาร์คยังไงอย่าว่ากันน้าาาา
ฝากติดตามกันด้วยนะค๊าาาาา
#อย่าลืมกดใลค์ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยนะคะ ><
10/05/2559
Guest
