วันหนึ่ง ผมก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาหลังจากที่ดาไซซังกอดผม ทั้งๆ ที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนแท้ๆ นี่ผม..ผิดปกติตรงไหนรึเปล่านะ?
.
.
.
.
บางที..ผมก็อ่านเขาไม่ออกเลย
ไม่รู้ทำไมกันนะ..
ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั่น..จะมีอะไรแอบซ่อนโดยที่ผมไม่สามารถหยั่งถึงได้นะ...
ย แย่แล้วสิ ดันเผลอคิดอะไรของเราเนี่ย
แล้วผม..ทำไมรู้สึกว่าหน้ามันร้อนล่ะ...
..........
เอ๋..?
........
....ชอบเธอนะ อัทสึชิคุง....
............
.
.
.
.
หวัดดีค่า นากิ ไรเตอร์ผู้ดองฟิคกลับมาแล้ว พร้อมกับน้องใหม่ Bungou เสือน้อยอัตจังค่าาาา
......
ติดตามเรื่องนี้มาได้สักพัก ดูตอนแรกไม่คิดว่าจะติดขนาดลงเขียนระบายนะ เพราะตอนแรกที่ฉากดาไซใช้พลังหยุดน้องเสืออัตจังแล้วมาในอ้อมแขนนี่ แหม...ถ้าดาไซซังไม่พูดนี่นากิคงฟินกว่านี้ เรื่องนี้ยิ่งชอบเล่นมุกหักมุมแบบเกรียนๆ อยู่ ไม่ได้ชอบแค่คู่เดียวนะ..ยังมี คุนิดาไซ (หรือดาไซคุนิก็ได้) ดาไซอาคุ และ ดาไซรันโป //อันนิมิรุว่าจะเรียกไงดี แต่พี่แกตี๋น่ารักมาก// สุดท้ายเฮียดาไซก็เมะตลอดงาน บางครั้งก็แอบมีฟรุ้งฟริ้งระหว่างอัตจังกับอาคุ (ไปเห็นใน pixiv อืออออ~แซะ...//3//) และประธานกับรันโป (อันนี้แอบหลุด(มโน)ในอฟช.ค่ะ) //แหม เรื่องนี้มันจิ้นได้เยอะจริงๆ
Guest
