ลงทัฑณ์จากแวมไพร์
เล่าถึงเด็กกำพร้าที่โดนเหล่านักล่าจับมาเลี้ยงและถูกทดลองในโกงขังที่รอบด้านเต็มไปด้วยเหล่าแวมไพร์ที่หิวโซและเมื่อการทดลองเสร็จสิ้นเธอก็ถูกเป็นเหยื่อล่อให้กับแวมไพร์ที่คฤหาสน์แห่งหนึ่งแต่แผนที่เกือบสำเร็จถูกแวมไพร์สามตนทำลายจนทำให้เหล่านักล่าแวมไพร์ต้องหนีจากคฤหาสน์นั้นอย่างช่วยไม่ได้และเผอิญว่ารถที่เหล่านักล่าขับมาเกิดเจออุบัติเหตุทำให้คนในรถเสียชีวิตและเหลือเพียงสาวน้อยที่กำลังนอนรอความตายแต่ทว่าเสียงรถตำรวจที่ขับผ่านทำให้เธอรอดจากความตายและผลกระทบจากเรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เธอสูญเสียความทรงจำเธอถูกจับไปใช้ชีวิตอย่างเดิมโดยที่มีเหล่านักที่เหลือมาเลี้ยงให้เหมือนชีวิตปกติโดยในช่วงแรกยังคงปกติแต่พอผ่านไปนานเข้าความเลวร้ายเริ่มคืบคลานเข้ามาทำให้ชีวิตที่แสนธรรมดาของเธอเปลี่ยนจาหน้ามือเป็นหลังมือโดยกลุ่มแวมไพร์สามตนที่มาแก้แค้นการจากไปของพ่อแม่โดยที่ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขากำลังแก้แค้นมันเหมือนว่าพวกเขากำลังเสพติดมันเรื่อยๆราวกับว่าเธอคืออะไรสักอย่างที่พวกเขาขาดไม่ได้...
“อื้อ อ่าส์ หยุดเดี๋ยวนี่นะนายคิดจะทำอะไร” หลังจากเสียงที่ถูกกลืนด้วยริมฝีปากเย็นเฉียบถอนออกเธอมองเขาอย่างโกธรแค้นคิดในใจว่าเธอไปทำอะไรให้เขาโกธรนักหนาคนฟังแสยะยิ้มเย็นมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย
“ทำอะไรนะเหรอ...เธอก็คิดดูสิว่าเธอใส่เสื่อผ้าแบบนี้ฉันควรจะทำอะไร” เขามองตั้งแต่หันจรดปลายเท้าที่ตอนนี้ร่างกายของเธอถูกปิดกั้นอิสระทุกทางราวกับนกน้อยที่ไม่สามารถหนีพ้นจากเงื้อมมีซาตาน
“นายมันไอ้โรคจิต"
“หึ ไม่ต้องห่วง ยังไงเธอก็ต้องเอากับอีโรคจิตนี่อยู่แล้ว”
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรต์เขียนถ้ามีผิดพลาดอะไรช่วยคอมเมนต์ไว้ด้วยนะคะ อาจมีฉากธรรดาปนร้อนแรงถึงขนาดขั้นซาดิสก็ว่าได้555+ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ^3^
Guest
