บทนำ
หินปูน
ชายหนุ่มรูปงาม เพียบพร้อมไปด้วยรูปร่างอันเพอร์เฟค ใบหน้าหล่อเหลา สายตาเฉียบแหลม คิ้วเข้มดกดำ แต่นิสัยของเขาไม่ได้ดีเหมือนหน้าตา เขาทั้งเอาแต่ใจ งี่เง่า ทำตัวเหมือนเด็ก และโมโหเมื่อไม่ได้ดั่งที่ใจเขาหวังไว้ แต่อยู่ที่โรงเรียนเขากลับป๊อปปูล่าในหมู่สาวๆซะงั้น
กุญแจ
หญิงสาวเอวบาง รูปร่างเล็ก ผมยาว ดวงตากลมโตเป็นประกาย เธอน่ารัก ผู้คนที่อยู่ใกล้เธอก็หลงรักเธอกันหมด เธอใจดีกับทุกคนที่เข้ามาในชีวิต แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ทำให้เธอเบื่อหน่ายมากๆ
นั่นคือ......
ตอนที่ 1
กริ๊งงงงง....กริ๊งงง...กริ๊งงงงงงงงง เสียงนาฬิกาปลุกสาวน้อยแต่หกโมงเช้า ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่เจ้าตัวเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่กี่วัน เพราะอะไรนะหรอ เพราะเธอเป็นนักศึกษาปี 1 หรือเรียกง่ายๆว่า เฟรชชี่ ไงล่ะ เอาละๆ เข้าเรื่องเลยดีกว่า.....
กุญแจ : ฮ่าววว ง่วงนอนจัง ขอเลื่อนเวลาปลุกเป็นหกโมงครึ่งละกัน
30 นาทีผ่านไป
กริ๊งงงงง....กริ๊งงง...กริ๊งงงงงงงงง หกโมงครึ่งแล้วหรอเนี่ย สาวน้อยร่างเล็กบ่นพึมพำเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเธอ แต่ทำยังไงได้ละ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ต้องทำตัวสดชื่นๆเข้าไว้ เย้! ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า
สักพักเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอรีบคว้านาฬิกาขึ้นมาดูเวลา หน้าปัดบ่งบอกเวลาได้บอกเวลากับเธอว่า 7 โมงครึ่งแล้ว เธอก็รีบคว้ากระเป๋าและบิดประตูเตรียมพร้อมออกจากห้องสี่เหลี่ยมของเธอ เพื่อไปเรียนให้ทันก่อน 8 โมงเช้า ในคาบแรก แต่เอ๊ะ!! ลืมบอก ฉันชื่อ กุญแจ สาวน้อยผู้น่ารัก เพิ่งห่างจากอกพ่ออกแม่เพื่อมาเรียนที่มหาลัย X ฉันอยู่ปี 1 เอกการสื่อสาร คณะนิเทศฯ น่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคนนะ
เอาละ เรียนวันแรกขอให้มีแต่สิ่งดีๆ ขอให้เจอเพื่อนดีๆ เจอแต่คนดีๆละกัน (ได้แต่ภาวนา)
สักพักนึง หลังจากที่เธอได้เดินมาที่ตึกคณะนิเทศฯ ก็มีหญิงสาวคนนึงเดินเข้ามาทักเธอ เธอผู้นั้นหน้าตาน่ารัก ผมสั้นตัดหน้าม้าเหมือนเด็ก และเธอคนนั้นก็ค่อยๆเดินเข้ามาหากุญแจทีละก้าวๆ
คะน้า : เฮ้!! เธอ เธออะ ชื่อไรหรอ?? เรียนเอกไร? คณะไรอะ? เราว่าเธอหน้าตาคุ้นๆนะ
กุญแจ : เอิ่มม...เอ่ออ...
คะน้า : อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ เป็นไรป่ะเนี่ย...เป็นใบ้หรอ
กุญแจ : เอ่อ...เระ..เระ..เรา..ชื่อ..กุญแจ เอกการสื่อสาร คณะนิเทศฯอะ เธะ...เธอ..รู้จักเราหรอ แต่เราไม่คุ้นหน้าเธอเลยนะ
คะน้า : เฮ้ยยย..เอกเดียวกัน ถึงว่า..หน้าคุ้นๆ จำตอนปฐมนิเทศไม่ได้หรอ เรานั่งใกล้ๆกันเลย เราชื่อ คะน้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ ประแจ
กุญแจ : ไม่ใช่ประแจ กุญแจต่างหาก ชื่อเรานะ ว่าแต่เธออยู่เอกเดียวกันกับฉันงั้นหรอ
คะน้า : อ่อๆ ใช่จร้า กุญแจก็กุญแจ 555
กุญแจ : จริงหรอ?? ดีจัง เราจะมีเพื่อนแล้ว
คะน้า : ทำไมพูดแบบนั้นละ ยังกลับว่าไม่เคยมีเพื่อนยังงั้นละ
กุญแจ : อ่อออ พอดีว่า เรามาจากต่างจังหวัดนะ เลยไม่รู้จักใคร เพิ่งรู้จักคะน้าเป็นคนแรกเลยนะ
คะน้า : จริงงงงง?? ควรจะดีใจไหมนะ 5555
กุญแจ : แหะๆ เราว่า ไปเรียนกันเถอะ ห้องเรียนอยู่ไหนนะ คะน้ารู้ไหม?
คะน้า : รู้สิ ตามเรามาเลยๆ มีหรือที่คะน้าจะไม่รู้ เรามาสอดส่องที่มหาลัยจนรู้ทุกซอกทุกมุมละ
กุญแจ : เยี่ยมไปเลย ถ้างั้นเราไปเรียนกันเถอะ คะน้านำทางเราเลย
คะน้า : ป่ะ เริ่มออกเดินทางตามความฝัน เย้ๆ!!
ห้องเรียน X1012 คณะนิเทศฯ
ห้องเรียนแห่งนี้ ไม่ใช่ที่ๆพวกเธอจะมาทำอะไรก็ได้นะ ห้องเรียนก็เอาไว้เรียน ไม่ใช่ที่ที่พวกเธอจะมานั่งจับกลุ่มคุย เอาหารเข้ามากินในห้อง มันไม่ควร และอีกอย่างใครที่รู้ตัวว่ามาสาย กรุณามาให้เช้าๆ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว พวกคุณควรรู้เวลาในการมาเรียนด้วยนะ อาจารย์ขอเตือน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรก อาจารย์ให้อภัยได้ เพราะอาจารย์ใจดีแถมหน้าตาดีไปวันๆด้วย หุหุ เอาละเรามาเริ่มเข้าบทเรียนแรกกันเลยดีกว่า บลาๆๆๆ
กุญแจ : เฮ้ๆ คะน้า เราเข้าห้องไปตอนนี้จะไม่โดนดุหรอ นี่มันก็เลยเวลาเข้าเรียนมา 15 นาทีแล้วนะ
คะน้า : เอาน่า....เราเข้าห้องเรียนในตอนนี้จะดีกว่า ถ้าเราเข้าช้ากว่านี้ มีหวังโดนดุเละกว่าเดิมแน่ๆ เชื่อฉันสิ กุญแจ เข้าไปกันเถอะ (หล่อนจับแขนกุญแจ แล้วพยายามจะลากเธอเข้าห้องไปด้วยกัน)
กุญแจ : ไม่เอาอ่ะ ไม่เข้าตอนนี้ ฉันกลัวโดนดุ เกิดมาไม่เคยมีใครดุฉันเลยนะ ขอร้องละ คะน้า ให้เราไหว้ เราก็ยอม เราไม่อยากเป็นจุดเด่นด้วยอ่ะ (หญิงสาวพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้หญิงสาวอีกคน)
คะน้า : จะกลัวอะไรละ เข้าไปในห้องแค่โดนอาจารย์ว่าแปปเดียวเอง เดี๋ยวแกก็หยุดว่าเองละ จะไปสนทำไม เข้าไปกันเถอะ เชื่อฉันสักครั้งนะ (คะน้าพูดพร้อมดึงรั้งแขนของกุญแจเอาไว้)
กุญแจ : ถ้างั้นคะน้าก็เข้าไปคนเดียวละกันนะ เราไม่เข้าไปด้วยหรอก
คะน้า : เฮ้ยยย ไรอะ กุญแจ!!
#ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคะ ว่ากุญแจจะยอมเป็นจุดเด่นของคนทั้งห้องไหม??
Guest
