ปฏิบัติการตามล่าจับหัวใจยัยตัวแสบ

บทนำ การพบที่แปลพลัน
ณ เช้าใหม่อากาศสดใสกับการที่ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยที่มีน้อยคนนักที่จะได้เข้าเนื่องจากโรงเรียนนี้  ต้องใช้เกรดอย่างน้อยต้องได้เกรดเฉลี่ย 3.99 เท่านั้น!!   วันวานที่เคยได้พยายามท่องตำรับตำลาในที่สุดก็ได้ผ่านเข้ามาเสียที  แต่ชีวิตของผมในวันวานกำลังจะแปลเปลี่ยนไปมันเป็นจุดแปลเปลี่ยนพลิกชีวิตของผมไปและยิ่งลำบากเป็นทวีคูณเนื่องจากว่า..
ณ เวลา 13.00 น.
ณ นอกตัวมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่และได้มี
เด็กหนุ่มต่อแถวซื้อขนมปังห่อไข่ที่แถวยาวสุดลูกหูลูกตา..
“ เฮ้อร์..ลงทุนออกมาซื้อข้างนอกมหาลัยตั้งแต่เที่ยงในที่สุดก็ได้มาเสียทีนะ..ขาจะเป็นตะคริวแล้วนะเนี่ย!? ”
ผมลงทุนออกมาซื้อขนมปังนี้ตั้งแต่ตอนเที่ยง  เพราะมันถูกกว่าข้างในตัวมหาลัยแถมใช้แป้งจากฝรั่งเศสไข่ก็เป็นไข่ไก่ชั้นดีเกรด A อีกต่างหากซึ่งมันคุ้มสุดยอด!! ผมค่อยๆแกะมันออกมาจากห่อพลาสติกอย่างทะนุถนอม  กลิ่นหอมละมุนละไมและขณะที่ผมกำลังแกะเสร็จ..
“ หลบไป! หลบไป! หลบไป! ”
ขวับ.. แพละ!?..

เสียงนั้นดูแลเหมือนจะทำให้หัวใจของผมแตกสลายไปในพลิบตา  ขนมปังเกรด A!!! ที่อุตส่าห์ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงกลับต้องตกหรือเสียนี่กะไร T^T

“ น่ะ..นี่เธอ!? ”
ผมค่อยๆหันหลังไปหาเธอผู้ที่ทำขนมปังห่อไข่อันทรงเกียรติของผมร่วงหล่นลงไปกองอยู่กับพื้น  ขอโทษมาเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย!?

“ ข่ะ..ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจท่ะ..ทำน่ะไม่เป็นไรใช่ม๊า?.. ”

เธอหันกลับมาผมยาวที่ทรงสวยทำให้ผมเคลิ้มไปชั่วครู่แต่ว่าขนมปังของผมมันก็ไม่กลับมาอยู่ดี   ดังนั้นใครจะไปยอมเป็นเป็นใครจะยอมกันน่ะแค่ขอโทษแค่เนี่ยนะ  ไม่มีทางไม่มีวันหรอกที่คนอย่างผมจะยอมให้ขนมปังที่ซื้อมาต้องตกไปกองกับพื้นราวเศษขยะเพราะเเค่ยัยนี่ผมสนความสวยของเธอหรอก  เเต่ขนมปังน่ะมันสําคัญมากกับชีวิตทั้งชีวิตของผม!!
“ ไม่เป็นไรบ้านเธอน่ะเซ่!? ยัยตัวแสบ ”
“ อึ้ย..ก็บอกให้หลบไปแล้วตั้งแต่เมื่อกี้และนะตาถั่วงอกเน่า!? ” = =*

เธอย้อนผมกลับมาแล้วว่าผมเป็นถั่วงอกเน่ากับคนที่พึ้งทำให้ขนมปังอันทรงเกียรติของเขาต้องตกลงไปกองกับพื้นและยังมีหน้ามาย้อนเขาอีกเนี่ยนะ  สาบานได้เลยว่าผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่เเสบเเละกวนประสาทผมมากขนาดนี้มาก่อนเลย
“ อะไรของเธอกันยัยตัวแสบมาชนฉันเองนะไม่เห็นหรือไงว่าคนอยู่ตรงนี้น่ะ!? ” -0-*

“ เห็นสิ! แล้วก็บอกให้หลบไปแล้วด้วย! ” ^0^

เธอยืนหน้าเชิดและเท้าสะเอวมาที่ผมและมองหน้าผมอย่างใสซื่อโดยที่ใบหน้านั้นได้เก็บความลับบางอย่างเอาไว้นั่นคือความเกรี้ยวกราดที่มีต่อผม  ดุจดังปีศาจอวตารมาเกิดกันเลยที่เดี่ยวปีศาจที่รูปรักสวยทั้งหน้าตาแต่ยกเว้นจิตใจที่เรากับปีศาจนั้นเลยที่เดี่ยว --*
“ หื้มมมมม! ”
“ งึ้ยยยยยย! ”
“ สองคนนั้นเป็นแฟนกันหรอแค่ขนมปังตกเถียงกันใหญ่เลยนะน่ารักจังเลยนะคู่นี้ ”
“ นั้นสินะสงสัยฝั่งผู้ชายจะไม่ยอมง่ายๆด้วยสินะ ”
และเริ่มมีเสียงจอแจดังขึ้นและเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย..   บรรยากาศชักเริ่มไม่ดีเเล้วสิถ้าถูกเข้าใจผิดคงกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆต้องทำอะไรบางอย่างกับสถานการณ์แบบนี้แล้วสิ

“ ผมไม่ใช่แฟนยัยนี่สักหน่อยนะครับ!? ”

ผมพร้อมพูดพร้อมกับหน้าแดงก่ำตะโกนบอกกับคนอื่นๆให้ฟังดังๆว่าผมไม่ใช่เเฟนยัยนี่  ถึงจะมาขอผมเป็นก็ไม่เอาเฟ้ยจะถีบส่งให้เลยคอยดู
“ ฮุ ฮุ ดูเหมือนจะมีคนคิดเหมือนฉันว่านายเป็นคนจุกจิกเยอะเลยน่า ”

ยัยปีศาจนั่นหัวเราะให้กับผมและแสยะยิ้มมาทำผมนี่มันปีศาจชัดๆ   นี่มันปีศาจแต่ร่างนางฟ้าชัดใครส่งยัยนี่มาให้เจอกับผมกันล่ะเนี่ย!?
“ น่ะ..หน่อยฉันไปกินข้าวก็ได้ยัยตัวแสบ!? ” = =+
“ นีๆอย่าลืมทานล่ะไม่งั้นนายท้องเสียแน่ๆ ” ^ ^
“ ย่ะ..อย่ายุ่งน่ายัยตัวแสบเอ๊ย! ”
ยังจะมาบอกว่าให้กินข้าวด้วยก็เถอะนะ  แต่นี่มันก็เลยคาบเที่ยงแล้วนี่น่าจะไปหาอะไรกินกันเล่ายัยนี่เดี่ยวอย่าให้มีโอกาศเอาคืน
นะน่ะ..นั้นมันจริงสิใช่แล้วต้องกินในคาบสินะ    ผมรีบซื้อขนมปังในมหาวิทยาลัยที่แพงสุดโต่งเลย!?เพราะยัยนั้นแท้ๆเลยเสียไป
เกือบ100บาทเลยนะรู้ไหมว่าฉันต้องลงทุนไปทำงานพิเศษมาแค่ไหนกันนนนน!! ><
“ งับ งํ่บ งับ ”

ผมรีบจัดการกินขนมปังให้เสร็จสรรพก่อนที่คาบบ่ายจะเริ่มขึ้นลำบากจังเลย   ทำไมเราต้องเจอกับยัยนั่นด้วยนะเพราะยัยนั่นขนมปังของเราไม่ๆขณะที่ผมกําลังคิดเรื่องเมื้อตอนเที่ยงอยู่ในขณะนั้นเอง..
“ นี่ๆไม่ได้ทานข้าวกลางวันล่ะ  สินายนี่มันไม่ไหวจริงๆเลยนะ ” ^ ^;
จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาจากทางด้านหลังของผมและเอาขวดน้ำเย็นๆ  มาประกบกับที่แก้มของผมเย็นจังเลยนะนํ้านี่เเต่ว่าใครกันน่ะที่เอาขวดนํ้านี้มาให้เรา   เมื่อผมหันกลับไปต้องอึ้งกับความงามของเธอ  ผิวขาวใบหน้าเรียวบางขนตาอ่อนและแก้มอมชมพูนั้นเเละผมก็นึกออก..
“ อึ้ย..จะว่าไปเธอชื่อ อารี สินะชื่อเพราะดีนะขอบคุณนะสำหรับน้ำน่ะ ”  ^0^
“ อื้อ..ไม่เป็นไรจ๊ะจะว่าไปเงินคงหมดแล้วสินะ?  หน้าบึ้งเชียว..ไปซื้อมาตั้งขนาดนี้จะซื้ออะไรกินตอนเย็นนะ? ” - -''
เฮือก!โดนมองทะลุปรุโปร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื้อไรกันนะย่ะ..ยัยนี่มีจิตสัมผัสหรือไงกันนะ = =.  ต้องระวังยัยนี่ให้ดีแล้วสิหรือว่าจะดูถูกเราอยู่นะ?
“ ม่ะ..ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อยฉันยังพอมีเงินเหลืออยู่หรอกนะ ”
ผมพูดและส่ายหน้าและไม่กล้าสบตาเธอเลยแม้แต่น้อย..
“ นายนี่มันดูออกง่ายจริงๆเลยนะเนี่ยแต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ ” ^ ^
“ อ่ะ..อะไรของเธอกันเนี่ยไปนั่งอ่านหนังสือของเธอเลยไป๊! ”
“ เอ๊ะ?ไล่กันแล้วหรอไปก็ได้นะตาทึ่ม! ”
งึ้ยยยย = = น่าจับไปทอดต้มจริงๆเลยนะยัยนี่แต่ก็คงดีกว่ายัยตัวแสบนั้นล่ะนะเฮ้อร์..
ผ่านไป 5 นาที หลังจากที่อาจารย์ยังไม่เข้า
“ หมดเสียที..เล่นเอาเราแถมจุกเลยแฮะ ”
“ นายนี่นะกินเร็วชะมัดเลยนะ ”
ม่ะ..มาอีกแล้วหรอย่ะ..ยัยนี่?
“ อ่ะ..อืมว่าแต่ทำไมเธอต้องมายุ่งอยู่กับฉันล่ะไม่ไปหาผู้ชายหล่อๆหรอกหรอ? ”
“ น่ะ..นายนี่มันคนเค้าอุสส่าห์เป็นห่วงเป็นใยนะตาทึ่มเอ๊ย!? ”
“ สองคนนั้นเถียงกันทำไมหรือ? ”
“ ม่ะ...ไม่รู้สิแต่ก็อดลุ้นว่าสองคนนั้นจะเป็นแฟนกันหรือเปล่านะ? ”
เสียงที่พึมพัมดังกระจัดกระจายไปทั่วห้องผมต้องรีบหยุดสถานการณ์คับขันนี้ไว้เสียแล้วก่อนที่มันจะกระจายไปมากกว่านี้..
“ นี่ๆเธอไปนั่งที่โต๊ะได้แล้วนะ.. ” = =.
ผมกระซิบบอกข้างหูของอารี
“ ไปก็ได้จ๊ะแล้วเจอกันตอนเย็นนะ ” ^ ^
“ เฮ้..? ”
“ ดะ..เดี่ยวก่อนนะฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? ”
“ พวกเธอเป็นแฟนกันจริงๆด้วย!? ”
“ พ่ะ.พวกนายเดี่ยวก่อนสิไม่ใช่ยังงั้นสักหน่อย!? ”
“ ใช่จ๊ะพวกเราเป็นแฟนกันจ้า..”
จู่ๆยัยอารีก็พูดอะไรออกมาโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างเย้ยยย!!   และแล้วก็ถึงเวลาที่อาจารย์เข้ามาสอน..

“ เอาล่ะๆใครรู้ว่าผู้ที่ไปดวงจันทร์ชื่อว่าอะไรลองตอบมาสิ? ”
“ คุ้นๆนะแต่จำไม่ได้แฮะ? ”
“ ฉันก็ด้วย!? ”
“ ฉันด้วย!? ”
“ นิล อาร์มสตรอง ”
“ ถูกต้องเธอชื่ออะไรหรือ? ”
“ ไมโลครับ.. ”
“ เธอเก่งมากเลยนะไมโลแล้วรู้ไหมว่าใครเป็นค้นคิดค้นเกี่ยวกับ
แรงโน้มถ่วง? ”
“ จะรู้ไหมนะ? ”
“ ไม่รู้แน่ๆ ”
“ เซอร์ไอแซกนิวตัน ครับ.. ”
“ ถูกต้องเชิญนั่งลงเลยไมโล.. ”
“ ฮึก.. ”
“ เฮ้ย!? ”
“ สะ..สุดยอด!?ระ..รู้ได้ไง? ”
“ เก่งกว่าที่คิดนะตาทึ่ม!? ”
เอิ่มเรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้กันหรือไงนี้มันความรู้พื้นฐานนะเฟ้ยยยย!!  นี้เข้ามากันได้ยังไงกันเจ้าพวกนี้!!!เงินยัดรึไง!? ==*
“ จริงสิมีนักเรียนใหม่มาด้วยนะพอดีว่าเขามีธุระเลยมาตอนกลางวันเอาน่ะ ”
“ ใครกันนะที่มาเรียนตอนบ่ายๆแบบนี้น่ะ? ”
“ นายก็อย่าไปว่าเค้าสิ? ”
“ เข้ามาได้เลย.. ”
ตึก ตึก ตึก..
“ สวัสดีค่ะฉัน พาย นับตั้งแต่วันนี้ของฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะทุก
คน ”
“ น่ะ..น่ารัก!? ”
“ สวยจังเลยนางฟ้าหรือเปล่าเนี่ย? ”
ในขณะที่นักเรียนใหม่แนะนำตัวและทุกคนกำลังดีใจ  ผมก็จดจ่ออยู่กับที่หนังสือที่อยู่บนโต๊ะของผมที่มีตัวอักษรเรียงรายกันและดูมีสาระมากกว่ายัยนักเรียนใหม่นั้นตั้งเยอะเสียอีก ทำไมทุกคนไม่จดจ่ออยู่กับหนังสือกันนะ?
“ ที่นั่งของเธออยู่กับเด็กคนนั้นนะชื่อไมโลนะไมโลฝากเด็กใหม่  ด้วยนะและช่วยแนะนำอะไรดีๆด้วยล่ะ ”
เอิ่ม..แล้วทำไมต้องมาทำให้ผมหนักหัวด้วยกันนะอาจารย์!!รู้ไหมว่าผมยุ่งต้องไปทำงานพิเศษด้วยนะครับ!? ในขณะที่ผมกำลังเงย
หน้าขึ้นมานั้น..

...To be continue...

(...โปรดติดตามตอนต่อไป...)

ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องราวของ " ปฏิบัติการตามล่าจับหัวใจยัยตัวแสบ "  นะครับเป็นผลงานเรื่องเเรกในเว็บนี้จะพยามเเต่งให้จบครับเเละเสนอเเนะกันได้นะครับบางทีถ้าผิดตรงไหนก็มาบอกด้วยนะครับ

: facebook  :

รุฬ ไม่ซึนไม่เคะ ยินดีที่ได้รู้จัก