พี่ชาย nc สั้นๆ

'จะทำอะไรนะ!?'  เสียงร้องถามกึ่งตกใจของผู้เป็นพี่ เมื่อน้องชายตัวดีพลักตนเองจนล้มชนผนัง

'ผมก็กำลังจะแสดงความรักของผมที่มีต่อพี่ไงครับ'  ชายหนุ่มตาสองสีไม่รอช้าเขาประกบปากขอตนกับริมฝีปากนุ่มของผู้เป็นพี่

ใช้ลิ้นสอดเข้าไปตวัดหาความหวานหอมภายในโพรงปากเล่นกับลิ้นของอีกฝ่ายเป็นเวลานาน นานจนพี่ชายจากที่กำลังเคลิ้มกับ

สัมผัสรสจูบต้องขัดขืนทันทีเมื่อเขาเริ่มรู้สึกตัวและหายใจไม่ออก. ชายหนุ่มตาสองสีจำต้องพลักออกจากจูบ   ก็ไม่วายทิ้งรอยเลือดที่ริมฝีปากของพี่ตนเอง

'วินเซนต์!!' กิลเบิตร์พักสูบอากาศไม่นานก็ต่อว่าน้องชายด้วยความโกธรบวกกับความสับสนในการกระทำของน้องชายตัวเอง

'แหม~ พี่ครับไม่เห็นต้องอายเลยนิ ก็เรารู้จักกันตั้งนานแล้วเนอะกิลเบิตร์' ในช่วงสุดท้ายของประโยควินเซนต์เปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนพี่เป็นเรียกชื่อของชายตรงหน้า

'อึก อื้อ อย่า.. อ้า'  วินเซนต์กัดเข้าที่ยอดอกสีชมพูของกิลจนเลือดไหลกระซิบ ก่อนจะใช้มือขย่ำไปที่จุดอ่อนไหวของเขา

'อ้าาาา หยุ..อึก' แม้พี่ของเขาจะกลั้นเสียงไว้แต่ก้อสายไปแล้ว

'ร้องอีกสิครับ เสียงของกิลน่ารักจริงๆ' วินเซนต์เข้าไปกระซิบข้างๆหูจนอีกฝ่ายเสียวสันหลังวูบ แล้วใช้ลิ้นนั้นเลียไปที่ใบหู

'ฮะ ฮะ ไม่ ฮะ มันจั๊ก...จี้' ตอนนี้กิลเบิตร์ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะได้ ความรู้สึกชอบหรือไม่ตอนนี้กำลังสับสนเพราะมันเป็นการกระทำของน้องชายตัวเอง

'วิน  วินเซน ฮะ อึก มัน ลึก  ฮะ แล้ว'

'...'

'ไม่ ฮะฮะฮ หยุด อ้าาา'  วินเซนต์ยังคงทำต่อไปไม่ยอมหยุด ลิ้นของเขาตอนนี้สอดเข้าไปในโพรงรูหูของกิลลึกมาก มากจนเกือบถึงแก้วหู.

ให้ตายซิ เขาอยากจะทำลายแก้วหูนั้นมากเหลือเกิน เขาอยากจะทำลายทุกอย่างของกิล อยากจะล่ามโซ่เขาไว้ในห้องใต้ดิน อยากให้เขาเป็นของตัวเองคนเดียว

พี่จะได้คิดถึงผมเพียงคนเดียว เพียงคนเดียวที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของพี่ เพียงคนเดียวที่กักขังพี่ไว้ เพียงคนเดียวที่เป็นเจ้าของพี่ เพียงคนเดียวที่เป็นความหวังของพี่

'กิล ผมขอทำลายพี่นะครับ' กิลเบิตร์ได้ยินอย่างนั้นก่อนจะเหลือบไปเห็น.....

ก่อนจะค่อยๆปิดหนังตาไปเนื่องจากพิษยาสลบ

-จบ-