แนะนำตัวละคร
พระเอก : นายบูรพา โรจจรัส: โฟโต้ 1 ใน 4 ของแก๊งบิสเนส มี ภูเหนือ ชานนท์ เมฆา และ โฟโต้
นางเอก : Miss. Burintorn Josean(บุรินทร์ธร โจเซ้นส์) : ไอรา ลูกครึ่งไทย – อเมริกา
เพื่อนนางเอก : กะทิ หงส์หยก เมเปิ้ล(เจ้านางน้อยพิงค์ลานนา)
ตัวร้าย : พี่อาร์เลย์
บทนำ
ณ ห้องคอมพิวเตอร์เทคโนโลยีสารสนเทศ
“บุริรินทร์ธร เธอสอบตกวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิก อีกแล้วนะ มันยากมากเลยหรอ??” อาจารย์สมโภช ดุ หญิงสาวหน้าน่ารัก ปล่อยผม ผมลอนสีน้ำตาลบลอนด์ทอง จมูกเล็กโด่งๆ นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้ม คิ้วเข้ากับรูปหน้าได้เป็นอย่างดี ดูแล้วเป็นลูกครึ่ง
“ฮือๆๆ ทำไมอาจารย์ต้องดุ ไอรา ด้วยฮือๆๆๆ TT”
“ไม่ดุก็ต้องดุแล้ว สอบตกวิชาคอมตลอด วิชาอื่นๆอาจารย์เห็นเธอทำได้ดีตลอดแต่ วิชาคอม เธอกลับไม่ได้เรื่อง!!” อาจารย์ดุใส่ฉันอีกแล้ว TT TT
“ฮือๆ ก็มันยากนิคะ มีอะไรเยอะแยะเต็มไปหมด เดี๋ยวต้องกดอันนั้น เดี๋ยวก็อันนี้ อาจารย์หนูทำคอมของโรงเรียนพังมาหลายเครื่องแล้วอาจารย์ก็รู้ T T”
“มันก็ถูกของเธอ แต่เธอน่าจะมีความพยายามมากกว่านี้ เธอเป็นคนเรียนรู้ได้เร็ว เดี๋ยวอาจารย์จะติดต่อพี่คนหนึ่งให้ เธอออไปก่อน”
“คะ ฮือๆๆๆ TT” ฉันเดินออกจากห้องพร้อมน้ำตา
“เป็นอะไรรึเปล่า ไอรา?”?ถามด้วยความเป็นห่วง
“ตกวิชาคอมอีกแล้วใช่มั้ย??” เมเปิ้ลรู้ดีเหลือเกิน
“ก็ใช่นะสิ ฮือๆๆๆๆๆ T T”
“ใจเย็นนะ ไอรา” หงส์หยกปลอมใจ
“พี่มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง มันเก่งเรื่องคอมพิวเตอร์มาก พี่จะลองติดต่อให้มันมันช่วยน้องดูนะ” พี่เมฆาให้ความช่วยเหลือ อิจฉาคู่นี้จริงๆ อยู่ติดกันอย่างกับปลาท่องโก๋
“คะ ขอบคุณคะ” ฉันซับน้ำตา
ผ่านไปสักพัก มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมา ดูใกล้แล้วน่ารักดีนะ ผมสีดำสไลด์ยุ่งนิดๆ จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้ากับรูปหน้า ปากอวบอิ่ม ดูๆแล้วหล่อชะมัด
“มีอะไรหรอกวะ ไอ้เมฆา??”
“มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อยวะ”
“อ่าๆ รีบๆพูดมา อาจารย์สมโภชเรียกฉันไปหา ได้ยินมาว่าให้ฉันไปช่วยสอนทำโปรแกรมรุ่นน้องคนหนึ่งอะ ทำโปรแกรมง่ายนิดเดียว ตกได้ไงก็ไม่รู้”
“พี่โฟโต้ คนเรามีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ถนัดเหมือนกันนะคะ” เมเปิ้ลตอบกลับ
“ฮ่าๆ ใช่ คนเรามีความถนัดไม่เหมือนกัน เหมือนที่เมเปิ้ลหงส์ให้เป็นเป็ดไงฮ่าๆๆ ^^” พี่เมฆาแซวเมเปิ้ล
“นี้แหนะ” เมเปิ้ลดึงหูพี่เมฆา วินาทีนั้นฉันกลั้นน้ำตาไว้ไปอยู่
“หนูเองคะ หนูสอบตกวิชาคอมเอง ฮือๆๆๆๆ TT TT” ฉันตอบพี่โฟโต้ไป
“น้องเองหรอ??” พี่โฟโต้ถาม
“ฮือๆๆ หนูเองคะ ฮือๆๆๆ T T” ฉันเริ่มร้องไห้ดังขึ้นเรื่อยๆ
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว” พี่โฟโต้ขอให้ฉันหยุดร้อง
“ฮือๆๆๆๆๆ” แต่ฉันยังร้องไม่หยุด น้ำตามาไหลมาเองนิ
“เงียบนะ เงียบก่อนค่อยๆคุยกัน”
“ฮือๆๆๆๆ TT”
“เงียบนะ ไม่งั้นพี่จูบ” ฉันรีบเอามือปิดปากของตัวเอง แล้วซับน้ำตา
“I'm not good computer to do it.” (หนูไม่เก่งวิชาคอมพิวเตอร์ จะให้ทำยังไง)
“I'll teach her teacher taught her to me.”(พี่จะสอนเธอเอง อาจารย์ให้พี่มาสอนเธอ)
“really??”(จริงหรอ)
“real”(จริงสิ)
“Thank You”
Guest
